Duikreporter in beeld: Richard de Kok

DuikeninBeeld is voor en door duikers. De Duikreporters (duikend of snorkelend) delen hun belevingen in woord en beeld, maar wie zijn ze? Vandaag stellen we Richard de Kok aan je voor.

Als je zegt ‘Duikreporter Richard de Kok’, zeg je in feite ‘Richard, Mariëlle én Timo de Kok’ – een drie-eenheid!

Precies 25 jaar geleden behaalden Richard en Mariëlle hun Open Water-brevet en aansluitend hun Advanced op Kreta. “Dit was onze eerste ‘verre’ vakantie samen.”

Pas in 1998 -na vakantieduikjes in de Malediven en Egypte- ontdekten ze dat Nederland heel mooi is om te duiken. Ze werden wat fanatieker en volgden diverse opleidingen: Rescue, nitrox, speciality’s, waaronder bergmeren en fotografie. “Sinds 2002 kunnen we middels de onderwaterfoto’s familie, vrienden en collega’s ook laten zien wat voor leuks we allemaal onder water tegenkomen in binnen- en buitenland.”

De geboorte van zoon Timo in 2004 belemmerde Richard en Mariëlle niet in het uitoefenen van hun hobby. “Vanaf dat moment gingen we regelmatig met z’n drieën naar Zeeland en doken we om en om. De een lekker duiken en de ander samen met Timo langs de kant wandelen, schelpjes zoeken en krabben vangen. Na een uur omwisselen, we hebben er altijd veel lol in gehad. Een van de favoriete spelletjes van Timo was bij de Zeelandbrug zijn Nemo-strandbal vanaf de brug op de parkeerplaats gooien. Een uur was dan zo voorbij.”

Inmiddels duikt Timo ook en hebben de drie bij elkaar nu 1852 duiken gemaakt (Richard 945, Mariëlle 795 en Timo 112). “Zijn jonge een scherpe ogen helpen ons enorm tijdens de duiken. In Egypte gaat zijn rammelaar regelmatig af en kunnen we continu aan de slag met foto’s maken.”

Speciale duik

Een van hun meest bijzondere duiken is die op IJsland. Ze doken daar in de Silfra-kloof gedoken. “Je hangt hier tussen de continentale platen in. Het water is ijzig koud en we hebben nog nooit zo’n goed zicht gehad in kristalhelder smeltwater. Je vergeet dat je aan het duiken bent en je hebt geen flauw idee op welke diepte je zit. Je vliegt gewoon door de lucht. De biodiversiteit is er wel heel laag, maar het was een unieke ervaring om mee te maken.” Met het verhaal over deze duik deden Richard en Mariëlle mee aan de Reportagewedstrijd.

Duikreports

In principe maakt ik van iedere duik een verslag/report. Ik plaats deze op onze website onder blogs. Als we een unieke waarneming doen, een mooi plaatje maken of iets grappigs meemaken, maak ik een wat uitgebreider verslagje en stuur ik het naar DuikeninBeeld. Ik zit zelf niet op de standaardduikverhaaltjes te wachten, dus ik ga daar dan ook geen energie in stoppen. Blijft natuurlijk altijd een persoonlijk ding. Wat ik interessant vind, vindt iemand misschien behoorlijk saai. Maar goed, voor mensen die twijfelen: heb je iets leuks gezien of meegemaakt of ging er iets compleet mis. schroom dan niet. Maak er een leuk verhaal van en stuur het op. Het is natuurlijk leuk als je er foto’s of een video bij kunt doen, maar in principe is het niet noodzakelijk. Er zijn namelijk mensen die zo beeldend kunnen schrijven dat beeldmateriaal niet nodig is. Dus wie weet ben jij zo’n iemand!

Zeeland!

De Zeelandbrug is voor Richard en familie toch veruit de populairste stek . “Zeker tegenwoordig in de winter, omdat je je hier handig om kunt kleden en altijd wel beschut kunt staan. Qua biodiversiteit is het natuurlijk ook een toplocatie.” De drie duiken er vanaf Halverwege tot aan de Val. Met goed zicht steken ze af en toe over naar de tweede pijler: “Schitterende plek en zo fraai begroeid.” Bij de brug hebben ze al zo veel moois gezien: zeepaardjes, tig soorten naaktlakken, slakdolven, koffieboontjes, snotolven, pijlinktvissen en zo kan Richard nog heel lang doorgaan. “We duiken altijd doordeweeks, dus meestal is het redelijk rustig. Alleen in mei met zonnig mooi weer laten we de Zeelandbrug meestal even links liggen, dan is het vanwege de sepia-gekte niet leuk meer.”

Diversiteit

Heeft de familie De Kok ook een favoriet zeedier. “Lastige vraag! Ik denk dan aan de schitterende schildpadden in Egypte die aan het zeegras aan het knabbelen zijn of mijn ontmoeting face to face met een dolfijn met op de achtergrond nog 25 exemplaren. Schitterende dieren en je krijgt het gevoel dat je dan echt contact hebt als ze je aankijken. Iets met een wat minder grote aaibaarheidsfactor zijn de zeenaaktslakken, hier worden we altijd wel heel vrolijk van. Zeker de brede ringsprietslak in Nederland, die de laatste jaren explosief is toegenomen, is een schitterend dier waar we heel enthousiast van worden. En het zoeken naar slakken maakt een het duiken gewoon leuk, zeker als je dan ook mooie of bijzondere slakken vindt. We maken dus liever geen keuze. Diversiteit is namelijk het toverwoord.”

Volop plannen

Plannen voor vakanties waren er wel. Alleen die vallen dit jaar behoorlijk in het water.
“Eind vorig jaar en begin van dit jaar hebben we wat fysieke ongemakken gehad. Allemaal niet heel erg, maar duiken zat er hierdoor niet in. Vanaf half maart waren we net weer begonnen en een week later was er het advies van de veiligheidsregio Zeeland om niet meer naar Zeeland te komen vanwege de coronaverspreidingsrisico’s.” In het voorjaar zouden de drie op duikvakantie naar Bali. Uiteraard is dit niet doorgegaan. Schotland – met Oban als uitvalsbasis voor de reuzenhaaien – stond voor de zomer op de planning. Ook daar is een streep door gezet. “Hopelijk kunnen we binnenkort weer wat leuke duikjes te maken in het mooie Zeeland. De Bali-vakantie is in ieder geval al weer geregeld voor 2021, dus we hebben heel lang de tijd om ons hierop te verheugen. Hopelijk gaan we dan in 2021 voor het eerst manta’s zien. Nog even geduld, maar over een jaar kunnen jullie hier zeker weer wat reports van verwachten.”