Rob Idema – IJsduik bij Airdiving in Vinkeveen
Ijs, ijs ijs! Bij bijna alle duikers die een keer een ijsduik gemaakt hebben, gaat het kriebelen zodra het vriest. Ook Rob Idema kon niet wachten om weer onder het ijs te duiken, na het behalen van zijn specialty enige jaren terug.
Datum: 3-3-2018
Duiklocatie: Haven bij Airdiving
De Russische beer komt er aan. Eerst wist ik niet wat daarmee bedoelt werd maar al snel werd duidelijk dat het heel koud zou worden. Toen kwam er op 23 februari een mailtje binnen: IJSDUIK. Wie had er zin om te helpen bij een eventuele ijsduik als het weer mee zat op zaterdag 3 maart. Eindelijk na 6 jaar konden we eindelijk weer onder het ijs.
In 2012 had ik samen met een paar andere buddy’s van onze vereniging Scubadoe ‘de Venen’ mijn ijsduik specialty gehaald maar eigenlijk nooit meer gebruikt. Alle vorige jaren was er net niet genoeg ijs geweest. Ik herinner me nog dat het ontzetten leuk was geweest om onder aan het ijs te hangen en mensen boven je te zien lopen en zelfs schaatsen. Zou dat dit jaar weer kunnen?
3 maart was het zo ver we verzamelden ons bij Airdiving op eiland 4. Patrick ging een gat in het ijs zagen met de kettingzaag. Dit leverde al het nodige spektakel op. De trap die we in gedachten hadden bleek toch wel erg diep in de modder weg te zakken. Maar niet getreurd hij was lang genoeg om af te dalen met een beetje kant hulp.
Mark en Mike gingen een caveline uitzetten zodat we niet zouden verdwalen. Mark vierde met deze ijsduik ook meteen zijn 500ste duik. Natuurlijk werd er aan 2 kanten van het ijs veel gezwaaid.
Mark bleef nog even in het water en Patrick ging met hem mee. Helaas was Patrick al snel terug omdat zijn eerste trap bevroor en zijn automaat bleef blazen. Daarna ging Harriët samen met Mark een rondje onder het ijs. Daarna was Mark erg koud geworden. Mike en Marsh zijn daarna onder het ijs verdwenen en Jaap en ik zijn onze spullen klaar gaan maken. Ik blijf het gek vinden dat de schoenen aan een droogpak zo dun zijn. Als je op ijs staat trekt de kou door je zolen heen zodat je eigenlijk al koude voeten hebt voordat je in het water ligt. Gelukkig konden we in de winkel nog even opwarmen.
Marsh en Mike kwamen boven water, toen was het de beurt aan Jaap en mij. Vlak bij de trap was het redelijk troebel maar verderop was het zicht geweldig. Ik probeerde wat leuke foto’s te maken en was ook aan het filmen. Heel langzaam werden mijn handen steeds kouder. We vonden onder het ijs ook nog een slachtoffer van de kou.
Na ongeveer 20 minuten begon langzaam het gevoel uit vingertop van mijn rechter middelvinger weg te trekken. Misschien had ik toch mijn droge handschoenen aan moeten doen. Het was echter nog te leuk om er veel aandacht aan te besteden. We waren weer bij de trap en konden even dollen met het publiek aan de kant. Mark lag weer in het water om de caveline weer op te ruimen want Jaap en ik waren de laatste die het water in wilden. Ik besloot toch nog een rondje mee te gaan.
Uiteindelijk ben ik 38 minuten onder water geweest en aan het eind van mijn duik had ik geen gevoel meer in mijn handen, eenmaal uit het water begonnen ze ook zeer te doen. De appeltaart van Mark, de chocoladetaart van Tanja, de warme chocolademelk van Marja en de hulp van iedereen maakte alles al weer snel goed.
Hopelijk hebben we volgend jaar weer de mogelijkheid om een keer onder het ijs te duiken. Ik vind het licht en de vormen die het ijs maakt onder water echt fantastisch.
