Adri Leijendekkers – Het walhalla voor macrofotografie

In dit Duikreport neemt Adri Leijendekkers je mee op zijn duikvakantie naar Manado, Bunaken en Lembeh. Volgens Adri het walhalla voor macrofotografie.

Datum: April 2019
Duiklocatie: Manado / Lembeh Strait – Noord Sulawesi -Indonesië

Op 4 april 2019, precies één dag na mijn 50ste verjaardag, vertrokken we voor een 16 daagse duikvakantie naar Manado in Indonesië alwaar we, naast het bezichtigen van de natuur en cultuur, de duikstekken van Manado, Lembeh Strait en Bunaken zouden gaan beduiken.
De reis verliep voorspoedig al is het best een hele ruk. Vanaf Schiphol vlogen we met Garuda Airlines in 13.5 uur naar Jakarta. Omdat we op Jakarta 4,5 uur moesten wachten voor de binnenlandse vlucht naar Manado, hadden we op Schiphol al toegangskaarten gekregen voor de Business Lounge van Garuda. Grote leren stoelen en een lopend buffet stonden hier op ons te wachten. Na 4,5 uur wachten konden we eindelijk beginnen aan de laatste etappe van de heenreis, een vlucht van ongeveer 4 uur. Al met al heeft het vanaf vertrek van huis tot aan het resort dik 26 uur geduurd voordat we aankwamen in resort Thalassa in Manado.
De eerste indruk onderweg is dat het een heel groen eiland is, en dat de huizenbouw het meest weg heeft van een Timmerdorp waar je vroeger in de zomervakantie je eigen hut mocht bouwen.
Bij aankomst meteen veel papierwerk invullen, kratjes vullen met duikspullen en de eerste uitleg over het resort en het duiken.Na een welkome douche nog wat gegeten en vroeg naar bed want we waren allemaal inmiddels behoorlijk afgestoffeerd. Om 4.10 uur in de morgen waren we mede vanwege de jetlag klaar wakker…Bij het eerste ochtendlicht zaten we op de veranda foto’s te maken van het uitzicht.
Na het ontbijt om 10 uur met de boot mee. Een redelijk grote boot met maar 7 duikers, de begeleiding is prima.
Manado, Bunaken en Lembeh Strait is echt het walhalla voor macrofotografie. Het onderwater dierenrijk is hier kleiner dan klein en dan soms nog kleiner. Naaktslakken zijn er hier in overvloed maar zeker ook de enorme diversiteit aan krabjes zijn hier een wellust voor het oog en camera. Tuurlijk vind je hier ook wel het iets grotere spul, schildpadden zijn er in overvloed, tonijnen en black- en whitetip reefsharks passeren ook wel de revue maar het is hier echt zonde om met een groothoeklens te water te gaan. Het is hier zo verschrikkelijk mooi onderwater en wat is het toch relaxed om pas om 10 uur aan boord te gaan.

Na een duikdag, die hier gemiddeld tussen 15.00 – 15.30 ten einde is, is het heerlijk vertoeven bij het zwembad. De Bintang (Indonesische Heineken), oftewel het welbekende deco-biertje vloeit hier rijkelijk, vergezeld van een heerlijk schaaltje kleine vliespinda’s die samen met dunne plakjes knoflook zijn geroosterd of een lekker bord franse frietjes. Kortom, nooit meer naar huis.
Op 10 april stond Lembeh Strait op het programma en reisden we van west naar oost over het eiland. Het verkeer is hier licht krankzinnig, je vraagt je af hoeveel doden en gewonden dit per jaar oplevert. Onderweg oneindige vlaktes met palmbomen, dan weer een klein dorpje met plaggenhutten en hoe meer we richting Bitung / Lembeh kwamen, hoe meer de kerken vervangen werden door moskeeën. Uiteindelijk kwamen we bij de haven. Daar zijn we aan boord gegaan van de boot waar we mee zouden duiken in Lembeh Strait, een befaamd duikgebied met zwart vulkanisch zand en bijzondere critters. Frogfishes zijn er hier ook in overvloed, de pygmee frogfish die niet groter is dan een kleine 2 centimeter tot de witte-, gele- maar ook de harige frogfish die ten opzichte van de pygmee frogfish behoorlijk uit de kluiten zijn gegroeid. Voor de lunch gingen we naar het Thalassa Resort op Lembeh en om half 7 s’avonds waren we weer terug in Thalassa Manado. Het was een mooie dag.
De volgende dag zaten we om 7 uur aan het ontbijt omdat we een vroege ochtend duik zouden gaan maken waarbij we om 8 uur uit zouden varen. De dames hadden een ochtendje zwembad gepland maar dit viel volledig in duigen vanwege hevige plensbuien die de hele ochtend aan hielden. De ochtend duik viel een beetje tegen omdat de stek waar we doken nog volledig in de schaduw lag. Het was wel even spannend omdat we tijdens deze duik in een wasmachine stroming terecht kwamen. Het rif had een kleine inham van 3 meter breed en aan de linkerkant stond er een pittige opwaartse stroming en 1.5 meter naar rechts werd je weer naar beneden geduwd. Het was even werken om hieruit te geraken. Zo maak je nog eens iets mee.

Rond half 11 waren we weer terug en konden we even bijkomen in het zwembad. Dit was echter van korte duur omdat het wederom begon te hosen. Na de lunch hebben we ons van droge kleren voorzien en gingen we op pad naar de Wanun watervallen. Een pad door de jungle bracht ons naar dit prachtige natuurgeweld. Het was ook weer droog en zonnig geworden, perfecte timing. Vervolgens vertrokken we richting Waruga. Onderweg langs de weg bij een tentje gezeten waar we verse kokosnoot geserveerd kregen. In de jungle was er, vlak naast ons, een kokosnoot uit een boom gevallen. Zeker weten dat je het niet overleefd als je er per ongeluk onder staat, wat een bizar harde klap was dat. Maar kokosnoot drinken is prima te doen.
Daarna zijn we verder naar Waruga gereden. Dit zijn een soort sarcofagen die uit steen zijn gehouwen. Minahassa overledenen werder daar – sinds de 9e eeuw – zittend in gezet en met tekeningen in het steen werd aangegeven wie erin zat. In het dorpje Sawangan is een deel van deze sarcofagen bewaard gebleven. De jongste die we konden vinden is van 1847. Ze zijn inmiddels onderdeel van Unesco erfgoed.
Na het avondeten zaten we wat suf aan tafel. Vroeg naar bed want morgen moeten we weer vroeg op voor een dagtour door de Minahassa Highlands.
Onze eerste stop was bij een monument dat gebouwd is na een tsunami waarbij een heel dorp is ondergelopen en 7 mensen het leven lieten. Een 30 meter hoge Jezus op een 20 meter hoge sokkel moet het volk voortaan behoeden voor een herhaling van zo’n drama. Daarna zijn we naar de markt in Tomohon gegaan. Straten vol kraampjes met vis, (levende) kip, groenten, kruiden en prullaria. We hebben staan kijken hoe de lokale koekjes worden gebakken, en deze ook gekocht. Volgens Ranti, onze gids, kunnen vrouwen niet trouwen als ze niet weten hoe ze deze koekjes moeten bakken. Ze smaken lekker, naar kaneel maar niet te zoet. De volgende stap was de Mahawu Vulcano. Stenen traptreden leidden ons naar de top. Volgens de reisgids een klim van 30 minuten, maar gelukkig stonden we na een kwartiertje al boven. Niet heel spectaculair, want er pruttelt niks meer.
Bij Tandano Lake hebben we geluncht bij een lokaal visrestaurant dat gebouwd is op bamboe platforms boven het meer. Na de lunch zijn we naar Lake Linow gereden. Het meer bestaat uit verschillende tinten groen en blauw door alle zwavel die erin zit. Niet echt een lekker geurtje, maar wel een heel mooi gezicht. Daarna door naar Ranopaso Hot Springs. Het stonk er natuurlijk ook naar zwavel, en het werd goed heet onder de slippers, maar we hebben toch rond kunnen lopen. En weer door naar Kakaskasen, waar we de Ekayana Pagoda hebben bekeken. Samen met Tom ben ik naar de bovenste (9e) verdieping geklommen. Mickie hield het op de 5e verdieping voor gezien. De tempels en de boeddha beelden er omheen waren ook de moeite waard. Onze laatste stop was bij Gardenia, een prachtige aangelegde tuin met verschillende bloemen en planten. Net toen we wilden vertrekken werden we weer te grazen genomen door een tropische bui. Weer een mooie dag en zeiknat terug richting resort.

Op maandag 15 april vaarden we naar Poopoh. Een muck dive en het bezichtigen van 50 motoren onderwater. Die waren prachtig begroeid. In de omgeving vonden we ook nog slakjes, garnalen, krabbetjes, de mantis shrimp, zeesterren, zeenaalden, murene en een stingray.
De woendag hebben we in de ochtend echt onze laatste duik gemaakt in de bijzonder onderwaterwereld van Manado, Bunaken, Lembeh Strait en Poopoh.
Na de lunch duikspullen spoelen en laten drogen, chillen bij het zwembad en s’avonds pizza-night. Dan donderdagochtend inpakken, nog een paar uurtjes zwembad en dan gaan we weer ‘retour’..
Met geweldige herinneringen op zak die niemand ons meer kan afnemen. Hier zullen we zeker nog vaker terug komen.