Dirk Van den Bergh – Het heuveltje van Dreischor
Tijdens het biologieweekend gaat Duikreporter Dirk Van den Bergh op zoek naar slakken. In zijn video deelt hij zijn vondsten. Kun jij ze onder water moeilijk vinden? Bekijk dan op je gemak deze video.
Datum: 28-04-2019
Duiklocatie: Dreischor Frans Kok rif
De tweede dag van het biologie duikweekend. Gisterenavond kreeg de organisatie de enige negatieve kritiek van de groep: het bier was op! Misschien wel een doordachte zet … drinken en duiken gaat immers niet samen!
Ik denk dat ik weer gesnurkt heb deze nacht, want Marc is al uit bed. Wanneer ik beneden kom heeft hij het ontbijt voor 16 personen op zijn eentje al klaargezet. “Een eitje Dirk?” … en hij bakt nog voor iedereen eieren ook! Ga je het eerstvolgende biologieweekend weer mee Marc?
Marc is vandaag mijn buddy. Bij de voorstelling gisteren vernam ik dat hij al 30 jaar duikt en alleen de Latijnse namen van de slakken kent. Hij heeft zestieneneenhalfhonderd duiken gelogd. Voor een Belg is dat getal wel even een doordenkertje …
We zijn vroeg op de duikstek, maar toch zijn we niet de eersten! Om 09.00 uur liggen we in het water. Niettegenstaande zijn vele duiken kent Marc het heuveltje van Dreischor niet. We hebben een duikplan!
Na de reefballs steken we een hele tijd de zandvlakte over. Daar zien we schepjes met hun eieren.
We komen een Groene wierslak tegen. Hé die hoort toch thuis tussen het wier en niet op een zandvlakte … Waarschijnlijk is ze van het rif gedonderd en door de stroming meegesleurd. Hopelijk vindt ze haar weg terug, anders zal ze moeten leren om gestippelde tweedraadkokerwormen te eten, want die zijn talrijk aanwezig. Strandkrabben krossen kris kras over en weer. Eéntje poseert mooi.
Marc doet teken. Hij heeft rechts van hem het heuveltje gezien. Een ander buddypaar van onze groep (Ciska en Jan) is er ook. Hé dit is ons geheime plekje wel hé! Omdat de heuvel boven de zandvlakte uitsteekt vinden veel dieren hier hun toevlucht: hoger is er meer zuurstof en meer licht. Kreeften komen we nu niet tegen, maar vorig jaar telde ik er hier op één duik wel 20! We zien veel grote doorschijnende zakpijpen en prachtige zeeanjelieren die in trosjes bij mekaar zitten op de oesters. Wie wil zo’n ruikertje “bloemen” niet op zijn salontafeltje!
Marc wijst me iets aan. Ik moet héél goed kijken. Gelukkig steekt de witte kleur wat af. Het is een Slanke knotsslak (Tergipes tergipes voor Marc – ik heb de Latijnse benamingen ook in de video gezet, zo leer ik ze misschien ooit ook eens!). Zeg maar slakje … slechts enkele mm. groot. Om dit op beeld vast te leggen heb ik wel een andere camera en een macrolens nodig! Het zit op een “tak” van de zeedraad, het voedsel van dit slakje. Nog even de Latijnse naam opzoeken voor Marc: Obelia dichotoma. Zeedraad is wel degelijk een dier en geen plant zoals je op het eerste zicht zou denken. Het is een hydropoliep.
Tijd om terug te keren, want we moeten nog een eindje terugzwemmen! We hebben 56 minuten gedoken en zijn max. 14 meter diep geweest. Beneden was de watertemperatuur 11°C, hogerop 12°C.
We rijden terug naar De Witte Boulevard, waar we tijd hebben om ons “Deel je weetje” nog wat uit te werken. Na de lunch wordt het weekend hiermee afgesloten. We leren via de opzoekingen van de deelnemers nog heel wat “weetjes” en uiteraard zitten er ook enkele ludieke voorstellingen tussen.
Het was weer een tof, leerrijk en gezellig duikweekend ondanks dat de algenbloei en de wind een beetje spelbreker waren. Bedankt Bas en Mirjam en heel de groep enthousiaste en sympathieke deelnemers. Marc, ik hou je eraan dat we binnenkort nog eens samen duiken hé!
Onderstaande video bekijken in HD1080p voor de beste kwaliteit en zeker de klank op voor de mooie muziek van Mattia Vlad Morleo!
