Inloggen

Wachtwoord vergeten?

Duikreporter

Leendert Smit – Harlekijnslakken en sepia’s

Duikreporter Leendert Smit laat zijn bioritme het tijdstip van de duik bepalen. En dat bioritme zorgt er voor dat het tijdens de eerste duik nog niet druk is bij de Zeelandbrug.

De zomer lijkt maar van geen ophouden te weten. Na een dipje van een paar dagen is het wederom prachtig weer. Ik sta voor de keuze de HW kentering te pakken of de LW kentering. de eerste is om 14:00 dus dan hoeven we er niet vroeg uit. Nadeel: het kon wel eens erg druk worden. Ik laat mijn bioritme beslissen. Als ik vroeg wakker wordt probeer ik de LW kentering van 08:00 te halen. De volgende morgen rijdt ik door het schemerduister richting brug. Ik ben benieuwd wie er nog meer zo gek is om zo vroeg naar Zeeland te karren. Er staat 1 auto. 2 duikers zijn zich aan het omkleden en een derde auto komt er net aanrijden. In totaal zijn we met 4 duikers. We kletsen wat over de zeepaardjes en hoe ze het beste te fotograferen en daarna is het tijd om onder water te gaan.

20181006_009__DSC3307-71953

20181006_025__DSC3325-71953

Het zicht is zeker een meter of 5-6. Ik heb het in tijden niet zo goed gezien. Ik maak mijn vaste rondje en verbaas me opnieuw over de vele harlekijnslakken. Is dit een plaag? Je ziet niets anders meer lijkt het wel. Ik zit al op zo’n 50 bar bij de meest oostelijke pijler als ik twee sepia’s ontdek.

20181006_039__DSC3340-71953

20181006_048__DSC3349-71953

Ze dagen me uit en ik probeer zo dicht mogelijk in de buurt te komen voor een foto. Dat laten ze even toe en dan spurten ze een metertje bij me vandaan. Dit spelletje gaat door tot de naald van mijn manometer de 0 begint te naderen. Het is nog maar een paar meter naar de trap dus dat is geen probleem.

20181006_037__DSC3338-71953

Na een korte pauze gord ik mijn video cameraatje om. Nu maar hopen dat we tijdens duik 2 nog wat sepia’s kunnen strikken. Bewegende beelden zijn toch leuker. De auto’s staan inmiddels al weer bijna in Zierikzee maar ik heb daar geen last van want ga via de westelijke trap te water en laat me dan richting pijlers drijven. Gelukkig kom ik onderweg nog 2 sepia’s tegen. Ze zijn inmiddels echt behoorlijk groot geworden en het zal niet lang meer duren voordat ze richting Noordzee verdwijnen. Het is dan weer wachten op de komst van een nieuwe generatie in 2019.

1 reactie

  1. Wat een mooie foto’s! Is de buik van een sepia altijd zo blauw? Ik heb dat nooit zo gezien.

    REAGEREN

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met * zijn verplicht *

Nieuwsbrief