Brenda de Vries – Grotduiken in Mexico: Dos Pisos

Het grotduikavontuur in Mexico gaat verder. Vandaag duikt Brenda in Dos Pisos. Gaat deze grot de hoge verwachtingen waarmaken?

Datum: 13 november 2019
Duiklocatie: Dos Pisos

Vandaag gaan we naar Dos Pisos. Deze grot moet erg mooi zijn. De weg er naartoe is het in ieder geval niet. We moeten namelijk langs/over een vuilnisbelt. Het heeft flink geregend, dus het is ook 1 blubberzooi.

Aan het einde van de weg vinden we een tafel, en parkeren we de auto. Er lopen wat honden los en overal ligt hondenstront. We wandelen even naar de grot. Ze hebben hier wel een paadje gemaakt. Maar ook bij het water stinkt het helaas.

Ook nu duiken we weer met 3 flessen en sidemount. Het plan is weer 1 lange duik.  Het is goed oppassen dat je niets in de hondenstront legt of er zelf instapt.

We beginnen onze duik. Het water is gelukkig helder. Er ligt reeds een lijn vanaf de oppervlakte.  Het duikplan is eerst beginnen op 1 fles, deze na 120 bar wegleggen, en dan doorgaan op de 2 overige flessen. Op de terugweg pikken we de gedropte stage weer op. Foto’s worden gemaakt op de terugweg.

Ik markeer weer her en der de lijn voor de ‘kodakmomentjes’ (met een Olympus camera natuurlijk 😉 )

Tevens heb ik mijn slave flitsers nu meegenomen.  De grot is mooi wit en dan werkt zoiets vaak goed. We gaan het straks zien.

De grot is niet diep, de gemiddelde diepte ligt rond de 7m. Dit betekent wederom een lange duik zonder deco. Heerlijk.

Af en toe leggen we een jump naar een andere lijn. We kiezen gewoon af en toe een tunnel die er interessant uitziet.  Het is in ieder geval een heel mooie grot.

We zijn niet de enige duikers, we komen onderweg nog 2 teams tegen. 1 precies op een punt waar ik foto’s wil gaan maken. Helaas maken 7 mensen zo veel bellen dat er te veel perculatie van het plafond komt waardoor dit fotomoment maar geschrapt moet worden. Het is niet anders.

Het werken met slaves blijkt nog best lastig. Dan weer overbelichting, dan weer te weinig licht. En soms zitten mijn buddies voor de sensor.  De sensor is best gevoelig, maar er moet niets voor zitten. Als ze dat doorhebben gaat het beter. Een paar keer moet ik de flitsers op een andere positie plaatsen omdat het gewoon niet het beeld geeft wat ik in gedachten had.

En uiteraard wisselen we ook daarna even zodat ik zelf ook eens op de foto kan. Ook dit is nog best wel tricky. Ik heb de camera ingesteld en dat betekent dat je exact op dezelfde plek moet gaan hangen, anders is het licht weer anders. Maar gelukkig lukt ook dit een paar keer.

Er zijn ook wat smallere stukken in de grot. Niet echt nauw, maar wel wat smaller en hier maak ik nog wat foto’s zonder de extra flitsers. Na bijna 3 uur komen we weer boven. Een voldaan gevoel en een prachtige duik.

We ruimen de spullen weer op, moeten nog een keer wat schoenen schoonmaken van de hondenstront, maar dat mag de pret niet drukken. Deze grot staat zeker op de lijst om nog eens terug te komen. Jammer van de enorme vuilnisbelt, maar onder water is het gewoon erg mooi.