René Weterings – Gierende stroming bij volle maan

Een duik bij volle maan loopt iets anders dan gehoopt voor Duikreporter René Weterings door een inschattingsfoutje.

Datum: 14-11-2019
Duiklocatie: Sint Annaland

Aan het weer kan het niet liggen. Het is mooi rustig, droog, maar koud weer. Een prima avond om de Oosterschelde in te duiken vinden Goof en ik.

Onderweg beslissen we pas waar we naar toe gaan. We bekijken de getijdentabel en concluderen dat het met afgaand water tussen de kentering in bij Sint Annaland wel moet lukken, ook al is het springtij. Ik zet dus koers richting Sint Annaland. Leuk, want dat is weer even geleden en het blijft een mooie duikstek. Onderweg ben ik niet heel scherp en ik rijd per ongeluk door richting Schouwen-Duiveland, oeps! Eventjes denken we aan doorrijden naar Dreischor, maar we besluiten toch maar richting Sint Annaland te rijden. Het is maar tien minuten extra rijden.

De parkeerplaats is verlaten, het is donker en koud. We hebben er toch veel zin in vanavond. Goof bouwt zijn spullen op en ik ga even op het strand kijken. Met het licht van de bijna volle maan kan ik het water goed zien. Het ligt er rustig bij en ga snel mijn set opbouwen. Samen lopen we richting het water en zakken we bijna tot onze enkels in de blubber als we bijna bij het water zijn. Ons lamplicht dringt ver het water in, dus met het zicht lijkt het wel goed. Maar als ik tot mijn middel in het water sta, voel ik de stroming al. Oh jee, dat wordt nog wat. De stofdeeltjes in het water vliegen hier al voorbij, ik ben bang dat we een verkeerde inschatting hebben gemaakt. We spreken evengoed een maximale duiktijd af van vijf kwartier en gaan onder water.

Ik ga als eerste onder water en word meteen met de stroming naar links getrokken. Ok, even wat vinslagen maken om een goede positie te kiezen. Jeetje, het stroomt toch echt harder dan ik had gehoopt. Maar zoals verwacht is het zicht wel goed, dus gelukkig kan ik mezelf goed oriënteren. Het typische landschap van Sint Annaland is goed zichtbaar, de sponzen zijn uitbundig en in grote getalen aanwezig en de oesters staan hier trots overeind.

Her en der zie ik wat eistrengen van de bruine plooislak, maar door de stroming kom ik eigenlijk niet aan goed zoeken toe. Het lijkt wel sporten op deze manier en na zo’n twintig minuten heb ik even een momentje waarin ik denk aan het stoppen van de duik. Maar dan zie ik een grote puitaal op het zand met een hele dikke buik, vermoedelijk een vrouwtje vol eitjes. Wat een mooie vis is dit toch, eigenlijk zijn ze nog exclusiever dan zeepaardjes tegenwoordig, want ik zie ze echt nagenoeg nooit. De puitaal heeft een prachtig getekende zijkant en de kop heeft ook veel karakter. Ik kan gelukkig een leuk portretje maken van deze mooie vis voor ze onder een oester verdwijnt.

De stroming blijft aan mij trekken en ik laat mezelf even meevoeren, Goof is nergens te bekennen. Dan valt mijn oog op een groen garnaaltje op wat paarse buisjessponzen. Ok, hier ga ik nog even goed voor liggen om er een mooi plaatje van proberen te maken. Jeetje, dat valt nog niet mee zeg. Ik probeer met de beste wil van de wereld een uitgetrimde positie te zoeken om de foto te kunnen maken, maar ik moet echt allerlei capriolen uithalen om überhaupt op mijn plaats te blijven. Dus ik zoek voorzichtig wat houvast op de bodem, maar ik wil voorzichtig zijn. Enerzijds wil ik de begroeiing niet beschadigen en anderzijds wil ik niet dat mijn droogpakhandschoen lek raakt. Het water is nog maar acht graden Celsius, dus het koelt nu flink af. Maar uiteindelijk lukt het me om een mooi plaatje te maken, dus ik houd er verder mee op nu.

Ik ben er eigenlijk wel klaar mee nu, dus ik ga terug naar het strand. Maar dit gaat niet zonder slag of stoot, want ik moet echt serieus krachtig vinnen om vooruit te komen. Bah, dit is niet relaxt. Een hooiwagenkrab zit er mooi bij, dus ik kan de neiging om te fotograferen eigenlijk niet onderdrukken tegen beter weten in. Toch komt er weer een leuk plaatje uit! Nog geen halve meter verder zie ik een heel veldje van paarse kokerwormpjes, wat zijn het er veel zeg! Ook dit tafereel wil ik nog even vastleggen, ondanks dat het moeite kost om het flitslicht tussen de oesters in te krijgen. Ze zitten goed verstopt zeg. Maar het lukt, ik heb wat leuke plaatjes. Nu is het echt goed geweest, snel het water uit!

Goof staat al op de kant te wachten en is verbaasd dat ik het nog zo lang heb volgehouden. Meestal is het andersom, dus weet hij ook eens hoe dat voelt. Maar hij heeft gelijk hoor, eigenlijk ging dit nergens over, zoveel stroming. Weer wat geleerd, ga bij springtij niet tussen de kenteringen in te water bij Sint Annaland…

Max. diepte 5,2 m, temp. 8 gr. C., zicht ca. 2-3 m, duiktijd 59 min
Duik 944 (Sint Annaland, donderdag 14-11-2019, 19.45u)