Dirk Van den Bergh – Gewoon genieten!
Zijn ene buddy verwacht warmer water, de andere vergeet zijn duikbril op sterkte. Gelukkig heeft Duikreporter Dirk Van den Bergh een ruime keuze in duikpartners en kan hij weer genieten van het onderwaterleven van de Rode Zee.
Datum: 23-03-2019
Duiklocatie: Egypte – Dahab – Um Sid en Moray Garden
De tweede duikdag in Dahab. Willem Tel is gisteren met vertraging aangekomen en duikt vanaf vandaag mee. Hij heeft slechts een 2,5 mm pak bij en dat zal hem berouwen … Nog maar net hersteld van een griep herleven de microben door de kou en zal hij slechts enkele duiken met ons kunnen meemaken … Paul is dan weer zijn duikbril op sterkte thuis vergeten en duikt ook maar een paar keer mee …
We rijden naar het zuiden en installeren ons bij duikstek Moray Garden. Dit is mijn favoriete duikstek in Dahab. Van hieruit en met de pick-up in de buurt heb je veel mogelijkheden. We tuigen op, kleden ons om, laden alles in de pick-up (ook je duikcomputer hé Peter!) en worden een eindje verder naar duikstek Um Sid gebracht. Het is een duikstek waar het onder slechte weersomstandigheden wel eens flink kan stromen en de in-en uitstap moeilijk is, maar er staat geen wind, de zee is vlak en dus is de stroming heel miniem. Het is weeral genieten!
Ik kan eindelijk dat kleine vinnige visje dat ik al verschillende keren tegengekomen ben eens in beeld nemen en eindelijk weet ik nu ook wat het is: het is een juveniele lierstaartlipvis (in de video zie je op 4:08 een adult).
Drie citroenbarbelen scharrelen simultaan op de bodem.
Na 27 minuten zit ik weeral op 100 bar en keren we terug … Waar gaat al die lucht toch steeds naartoe?
De filamentduivelvis is ook weer van de partij.
Na 58 minuten zijn we terug boven. De volgende duik doen we bij Moray Garden zelf. Willem is nu mijn buddy.
Bij het vertrek zien we een staartloze zeenaald en even verder trekt een witte anemoon met tussen haar tentakels een 10-tal juveniele anemoonvisjes onze aandacht. Even verder zit een prachtige roodbruine anemoon met twee volwassen anemoonvissen. Annemie wijst een klein wit visje met oranje kop aan. We zoeken het later op en het blijkt een juveniele papegaaivis te zijn (zie video). Bij een groot koraalblok met talloze glasvisjes blijf ik een tijd hangen. Hier kan ik een anemoonpoetsgarnaaltje mooi in beeld nemen.
Op de terugweg heeft Willem het echt koud gekregen met zijn 2,5 mm pak en hij haast zich met Annemie terug. Ik blijf bij Petra en Peter, maar wanneer ik iets te lang blijf filmen ben ik hen kwijt … Geen probleem: ik ben ondertussen vertrouwd met de stek en aan de zwemmers en snorkelaars boven mij weet ik dat ik dicht bij de uitstap ben. Na 67 minuten ben ik terug boven.
We lunchen ter plaatse en rijden daarna naar het duikcentrum. Net als gisteren nog even rusten en dan klaarmaken voor een volgende nachtduik!
