Inloggen

Wachtwoord vergeten?

Duikreporter

Dirk Van den Bergh – Gek, gekker, gekst… mooi, mooier, mooist

Er zijn van die dagen dat je voor de ideale duik net wat extra’s moet overhebben. Voor Dirk Van den Bergh is het vandaag zo’n dag.

Vorige week kon een duikdag met Petra Smit niet doorgaan vanwege de stormwind. Er wordt vandaag in de namiddag weer veel wind verwacht. De laagwater kentering is om 07.10 uur. Zullen we nog eens gek doen? Ja toch! We moeten dan wel om 06.40 uur in het water liggen … Gek, gekker, gekst!

04.00 uur … De wekker loopt af … Opstaan! Om 06.00 uur moet ik bij de Zeelandbrug zijn …

Ondanks het vroege uur is het al vrij druk op de A58 …

Ik ben er al om 05.45 uur. Het is nog stikdonker, maar de parking is verlicht. Meer nog, bij het vulstation springt ook verlichting aan wanneer ik ga aftoppen. Wat een luxe! Petra komt aangereden terwijl ik aan het vullen ben. Ik begroet haar met: “Zot zijn doet geen zeer …” Dat blijkt een typisch Belgische uitdrukking te zijn, want ze begrijpt het niet onmiddellijk!

Het waait toch al stevig en de wind staat vlak op de kant, maar de golfslag valt nog mee. Het is niet echt koud: 13° ’s morgens vroeg eind oktober … optuigen dus!

Met Petra op schok … dan beleef je altijd wel iéts. Ook nu weer. We zijn klaar om te vertrekken, maar Petra heeft een probleem: “Oeps, ik heb maar 130 bar in mijn fles …”. “Hoe kan dat nu, Peter (haar man) heeft ze gevuld op de club.”(als er iets mis is heeft Peter het altijd gedaan, dat ken ik al!). Gelukkig is er hier een vulstation hé! Vlug bijvullen, want we moeten er in. “Oh, laat maar, het is in orde … ik had mijn kraan niet volledig open gedraaid …” Petra, Petra, Petra!

Beneden aan de duiktrap weer een probleem … Petra: “Mijn duiklamp doet het niet!” Na een beetje frutselen doet ze het gelukkig wel … Oef, we kunnen vertrekken! Duikplan: rechtuit uitzwemmen en op de vlakte gaan zoeken naar slakjes.

Het zicht is super of anders gezegd, naar Zeelandse normen super … in elk geval beter dan we verwacht hadden!

Tijdens het afzakken naar de vlakte achter de pijler zien we verschillende jagende kreeften, heremietkreeften, Noordzeekrabben en zeenaalden.

Dirk-Van-den-Bergh_20191025_zeenaald-88087

Op de vlakte natuurlijk veel brokkelsterren. We passeren een heel veld met pauwkokerwormen. Prachtig! (zie video). Tussen de vele hooiwagenkrabben zit er een speciale. We vermoeden dat het een gladde sponspootkrab is. Thuis vraag ik het na bij op de site van Anemoon en het blijkt zo te zijn. De determinatie is soms heel moeilijk omdat de hooiwagenkrab zich óók wel eens helemaal durft te camoufleren met sponzen.

Dirk-Van-den-Bergh_20191025_gladde-sponspootkrab-88087

Petra ontdekt een eerste juveniele sepia. We komen er drie tegen. Ik heb zelf zoals gewoonlijk niet veel tijd om te zoeken: terwijl ik film ontdekt Petra weer steeds iets nieuws! De zeedonderpadden zijn ook goed vertegenwoordigd. We zien er vier.

Dirk-Van-den-Bergh_20191025_zeedonderpad-88087

Petra wijst eitjes aan. Het zijn de eitjes van het wrattig tipje. En ja hoor ze vindt het! Altijd moeilijk om te onderscheiden van van haar geliefkoosde voedsel, de mosdiertjes. Nog moeilijker is het om de voorkant van het slakje te vinden …

Dirk-Van-den-Bergh_20191025_wrattig-tipje-88087

Er zitten verschillende kleine, rode zakpijpen, volgens Petra is de naam hiervan: zeebes. Op de bodem ook veel slibanemonen en viltkokeranemonen (oeps, in de video heb ik na publicatie een flater gemerkt: ik schreef in de ondertiteling viltkokerworm … lees dus anemoon …).

Dan zie ik eindelijk eens twee parende krabben. Gewoonlijk zie ik alleen de koppeltjes, waarbij het mannetje het vrouwtje onder zich vasthoudt en beschermt tegen rivalen. Hij wacht zo op de vervelling van het vrouwtje. Enkel dan kan de paring plaatsvinden omdat het nieuwe schild nog week is. Op dat moment draait het vrouwtje zich om en gaan ze buik tegen buik hangen. De paring kan meerdere uren duren. Geniet er van zou ik zeggen! (sorry voor het gluren hé!)

Dirk-Van-den-Bergh_20191025_paring-strandkrabben-88087

We hebben afgesproken om vanwege de watertemperatuur max. een uur te duiken en na 62 minuten komen we niet ver van de trap boven. Het is wel even werken om er uit te geraken! Het is nog altijd donker, dus we maakten een échte nachtduik! Aan de horizon verschijnt het eerste daglicht en even later kleurt de lucht helemaal rood. Schitterend! Gek, gekker, gekst? Het loonde zeker de moeite om zo vroeg uit bed te komen, want het was mooi, mooier, mooist!

We kleden ons om en gaan bij Wendy’s ontbijten. Petra heeft cadeautjes bij voor de kersverse grootouders, maar ik mag ze pas thuis open maken. Ik heb mijn fotologboek (samengesteld uit mijn reportages in duikeninbeeld), boekdeel 5, bij om te laten zien. Elk boekdeel heeft 120 bladzijden, dus dat zijn er al 600! We lezen de krant (en daarin lees ik dat het voor mij gevaarlijker is om naar de duikstek te rijden dan het duiken zelf, want de A58 heeft een heel slechte reputatie inzake ongevallen opgebouwd en Zeeland zelf staat aan de top in Nederland inzake dodelijke ongevallen …). Zo gaat de tijd voorbij en om 11.00 uur gaan we terug naar de brug om nog een duik op de hoogwater kentering van 13.10 uur te maken …

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met * zijn verplicht *

Nieuwsbrief