Dirk Van den Bergh – Geen kwallen, wel sepia en zeepaardje

Je moet er wat voor over hebben, maar dan zie je de mooiste dingen tijdens je duik. Duikreporter Dirk weet het weer mooi vast te leggen.

Datum: 05-10-2019
Duiklocatie: Zeelandbrug

Tweede deel van het biologieweekend specialisatie slakken met Bas en Mirjam van der Sanden.

Nadat we bij Den Osse de zeepaddenstoel zagen krijgen we geen “kwallenopdracht” meer van Bas. Gewoon genieten van al het moois wat we tegenomen en dat doen we!

Er is ondertussen veel volk aangekomen bij de Zeelandbrug en met buddy Bernard van Barneveld besluit ik naar de westelijke trap te gaan. We zullen naar de oostelijke trap duiken, zodat we op het einde van de duik nog even kunnen gaan zien of het zeepaardje thuis is. Bernard wil het graag zien. We zijn blijkbaar het enige buddypaar die het wandelingetje er voor over heeft!

We zakken af naar 9 meter en blijven die dieptelijn in oostelijke richting volgen. We zien veel zeesterren, grote kreeften en hun hun kleinste soortgenoot, het spookkreeftje, is ook goed vertegenwoordigd.

We duiken op de laagwater kentering, dus we moeten het eerste deel tegen de stroming in. De stroming valt mee, maar het is toch werken, vermits we een hele afstand moeten afleggen. Bovendien is de kentering later dan in de tabellen vermeld staat. We passeren een mooie groep zeeanjelieren. Hier een close-up van de mondschijf.

Na 50 minuten vervolgen we hogerop op de dieptelijn van 4 meter. Ik zie de grote platte steen en weet nu dat we bijna aan de peiler zijn. We doen een poging om het zeepaardje te vinden en ja hoor, het lukt! Er ligt een fotograaf bij, maar ook een sepia. Die ga ik eerst in beeld nemen voor hij weg is. Het is een vrouwtje en … ze is nog bezig met eitjes afzetten en dat in oktober! Ook zij heeft weer interesse voor mijn ringlicht, zodat ik ze goed in beeld kan nemen.

Wanneer ik gedaan heb met filmen is mijn buddy nergens meer te bespeuren. Hij wou toch zo graag het zeepaardje zien? Ik ga naar de oppervlakte kijken en zie dat hij al bijna bij de trap is. OK, dan kan ik terug naar het zeepaardje …

Er komen nog andere duikers aan, dus ik blijf er niet lang bij. Mijn buddy staat me op te wachten bij de trap. Blijkt dat hij krampen had en zich daarom met de stroming had laten meedrijven tot bij de trap …

Na de duik blijf ik nog wat napraten met bekenden. Ik ben maar net op tijd terug bij De Witte Boulevard om met heel de groep te gaan eten in Renesse. Na het eten komt Ron Offermans met zijn groep cursisten van de onderwaterfotografie op bezoek. Hij laat zijn foto’s van kwallen zien, met toelichting. Bas geeft nog een korte lezing over de verschillende soorten kwallen en daarna wacht de groep van Ron een verrassing: ze mogen ook van de kwallen proeven! Deze keer moeten we de kwallensla echter zelf bereiden. Er wordt geproefd en gestemd: de beste chef de cuisine wordt beloond met een prijs en de titel “kwal van de dag”!