René Weterings – Gambas al ajillo

Denken aan eten als je duikt? René had er blijkbaar last van deze duik. Welk dier dit veroorzaakt lees je in zijn duikreport

Datum: 8-11-2017

Duiklocatie: Nieuwe Kerkweg

Reparaties aan onze droogpakken maken het dat Goof en ik deze week alweer niet samen kunnen duiken. Maar ik wil toch echt weer het water in. Gelukkig is Jurjen de “reddende engel” en spreken we af om samen een duik te maken.

Op woensdag ben ik altijd aan het werk in Rotterdam-Europoort, dus ik had het idee om maar meteen vanuit het werk naar Zeeland te rijden. Dat is een stuk efficiënter en ik ben ook eens een keer wat vroeger thuis. Jurjen vindt het prima, dus we spreken rond 18.00u af bij de Nieuwe Kerkweg. Deze duikstek biedt genoeg mogelijkheden om een lekker duikje te maken. Op het werk eet ik mijn meegenomen “opwarm maaltijd” en stap daarna de auto in. De spits valt me erg mee en ik ben vrij vlot op de plaats van bestemming. Na het vullen van mijn flessen rijd ik de verlaten parkeerplaats op. Het is al donker, dus het nachtduik gevoel is gewoon aanwezig ondanks dat de avond pas net begonnen is.

Snel kleed ik mijzelf om in de kleedruimte, zodat ik er lekker warm bij loop. Ik ga alvast even bij het water kijken, Jurjen is er toch nog niet. Het water ziet er vanaf de steiger kraakhelder uit en kabbelt slechts een beetje. Wind is er nauwelijks en het is droog, prima duikweer dus. Als ik weer bij de auto ben, zie ik Jurjen aan komen rijden. We kletsen wat en kleden ons meteen om, want we hebben er zin in. Een echt speciaal duikplan hebben we niet, we gaan gewoon een rondje richting de reefballs doen en dan zien we wel wat we tegenkomen.

Als ik mijn hoofd onder water steek, voel ik de kou goed. Het lekkere temperatuurtje is er nu echt wel af vind ik, maar na een paar minuutjes is dat toch weer weg. We duiken loodrecht uit, het zicht is hier fantastisch. Als we eenmaal over de oude zeedijk heen zijn, wordt het al snel minder. Vanaf vijf meter is het ontzettend melkachtig en produceer ik met mijn duiklamp een gordijn aan licht. Bah, hier hou ik niet van. Maar ik ben verder wel comfortabel dus bekijk ik op mijn gemak de zeedahlia en maak wat foto’s. Ik vervolg mijn weg richting de reefballs, daar is het zicht zo nodig nog slechter. Ik duik van reefball naar reefball en bekijk ze een voor een goed. Op een van de reefballs ontdek ik een mooi klein kokerwormpje, wat de soortnaam is weet ik helaas niet en ik kan er met de 45mm macrolens niet goed genoeg bijkomen door de omliggende oesters. Dat moet ik nog maar eens nazoeken.

Tussen de reefballs zie ik wat zeenaalden liggen, ze lijken wat donkerder gekleurd dan anders. Even verderop schieten wat steenbolkjes tussen de reefballs door en overal hangen de koornaarvissen doodstil in het water. De sfeer is door het zeer matig zicht niet echt top, ik besluit weer ondieper te gaan. Als het zicht weer enkele meters is, voel ik mee weer als een vis in het water. Op de wieren zie ik bruine plooislakken en groene wierslakken. Grote steurgarnalen die goed zouden passen in een lekkere portie “gambas al ajillo” wandelen voorbij. Wat een grote exemplaren zijn dit, ongelofelijk! Ik vind ze prachtig en dus probeer ik er een vast te leggen. Het valt echter nog niet mee, ze zijn vanavond toch wat schuwer dan ik had gehoopt.

Op het zand achter de oude zeedijk staan wat sierlijke weduweroosjes, overal zie ik kleine krabbetjes wegrennen als ik dichterbij kom. Een puitaaltje komt mij tegemoet, leuk! Maar dit visje is niet van plan ook maar even voor mij te poseren, een foto maken kan ik wel vergeten. Op de overgang van het zand naar de oesterbegroeiing zie ik een aantal keren een immens lange snoerworm glibberen. Het diertje is niet bepaald knap vind ik. Zodra mijn lamplicht er op valt kruipt de worm weg en verdwijnt weer ergens tussen het hardsubstraat.

Ondertussen begin ik het stiekem toch wat fris te krijgen, maar ik zie op mijn duikcomputer dat ik al weer ruim de zeventig minuten voorbij ben. De tijd vliegt vanavond, ondanks dat ik niet heel veel fotografeer. Ik heb het prima naar mijn zin en scharrel op mijn gemak nog even verder. Tussen de roodwieren vind ik ineens een rode zeedonderpad. Het is een gewone zeedonderpad die zich goed aan zijn omgeving heeft aangepast. Het aantal ontmoetingen met zeedonderpadden is de laatste paar duiken weer hard omhoog gegaan, ik hoop echt dat we deze winter weer eens veel nestjes kunnen vinden. Deze knappe jongen of dame wil wel even blijven liggen voor de foto. Gelukkig, dat levert altijd een prettig visportret op.

Tevreden besluit ik er toch echt een eind aan te breien, want het is mooi geweest voor vanavond. Bij de auto praat ik met Jurjen nog wat na en zijn we het er over eens dat het weer een mooie duikavond was. Op naar de volgende!

Max. diepte 8.5m, temp. 11gr.C., zicht 1-7m, duiktijd 85min.
Duik 787 (Nieuwe Kerkweg, woensdag 8-11-2017, 18.30u)