Inloggen

Wachtwoord vergeten?

Duikreporter

Sandra Boerlage – Gaat het lukken of niet?

Terwijl duikreporter Sandra Boerlage zich concentreert op het fotograferen van een kleine naaktslak, proberen haar buddy’s haar te redden van een iets groter zeemonster. Avonturen genoeg in Cabilao!

Vanmorgen ging het even anders dan anders. Bart had veel last van zijn oor en of het duiken hierdoor mogelijk was???? Na het ontbijt besloot hij toch mee te gaan en te kijken of het duiken ging lukken, want hij wil natuurlijk niks missen van al het onderwater pracht hier. Beiden duimde we dat dit ging lukken. Ik had voor deze dag mijn poort en lens weer omgewisseld voor macro foto’s met wederom missie slakjes.

Bij het duikcentrum stonden we nu niet alleen, er was een hele groep bij gekomen. Geen luxe van een gids voor ons beiden. We deelden gids Junjun nu met nog 2 duikers.

De eerste locatie was: View point, waar Junjun de andere duikers de froghfish even liet zien. Vervolgens gingen we geleidelijk steeds een stukje dieper, maar helaas lukte Bart dit niet en heeft hij zijn duik na 15 minuten af moeten breken. Ik ging verder met Junjun en de andere 2 duikers. Even wennen zonder je eigen buddy en voor mij ook goed opletten dat ik het groepje niet kwijt ging raken. Als ik namelijk wat moois zie voor de foto wil ik er namelijk wel eens destijds voor nemen. Ik sloot me aan bij Junjun en we doken echt gelijk letterlijk de diepte in, de 30m was zo aangetikt. Dit om een schildpad te bekijken, die bij aankomst snel wegzwom. Helaas pindakaas, maar met macrolens was deze toch niet vast te leggen. Waarom we zo diep gingen was mij echt even een raadsel. Junjun wilde nog verder op diepte blijven zwemmen op een totaal lege zandbodem, hier was echt letterlijk niks te zien. Ik gaf aan wat hoger te willen, waar we al snel weer koraalblokken vonden en hierbij weer de mogelijkheid hadden om kleine dingen te spotten. We vonden genoeg: een mantis, een duivelschorpioenvis en een zwemmende zeeslang langs een koraalblok. De slang heb ik vol bewondering bekeken tot deze omhoog zwom, waarna Junjun me een prachtig slakje aanwees. Net op het moment dat ik goed in positie was om hier een prachtige foto van te maken, begonnen de andere allemaal achter met te sjorren en aan m’n vin te trekken. “NOU LEKKER DAN!”:dacht ik. Heb ik eindelijk een mooi slakje, krijg ik de kans niet om deze op de foto te zetten. Dus ik draaide me om en ze gaven me toen het OK teken aan dat ik weer verder kon gaan. Ik begreep er niks van en liet het maar voor wat het was om rustig een foto maken. Bij bovenkomst werd me de reden van de commotie bij het slakje verteld, er bleek tijdens dat ik op mijn gemak was gaan positioneren voor het slakje een zeeslang op mijn rug te zijn gezwommen. Deze bleef daar zitten en kwam steeds dichterbij m’n gezicht in de buurt. Tja was me nu in een klap duidelijk dat ze hem probeerde weg te jagen door aan me aan het sjorren. Ja ook dat kan dus gebeuren als je je op het fotograferen stort.

Bij duikschool aangekomen ging met Bart al weer wat beter en vertelde we onze belevenissen. Eerste wat hij vroeg: “ zijn er foto’s van”, haha echt weer Bart.

Na wat rust en een lunch begon duik 2 op locatie: Looc, om daar nogmaals te zoeken naar het oranje pygmeezeepaardje. Bart dook deze duik gelukkig weer mee en kwam geleidelijk aan steeds een stukje dieper in de duik. Hij heeft rustig op de rand van het rif gehangen terwijl wij net ietsjes dieper zaten om het pigmee zeepaardje te spotten die vandaag erg bewegelijk was. Moeilijk om te focussen, maar wel een aantal pogingen gewaagd. Weer op zelfde diepte als Bart, had hij een grote glimlach op zijn gezicht. Hij gaf aan in tekens dat hij een grote murene had gezien en hier lekker bij had gelegen. Helemaal top dus. Mijn liefde voor slakken was door de andere duikers niet onopgemerkt gebleven, wat extra hulp bij het zoeken. Dit leverde resultaat op, yes!

En dan was er tot slot van de dag de nachtduik bij: Lighthouse, Bart besloot deze duik toch maar even te laten voor wat het was en zijn oor wat extra rust te geven. Ik ging dus op pad samen met Junjun en de andere 2 duikers. Deze duik niet veel foto’s gemaakt, maar voornamelijk gekeken naar al dat bewegende leven. Heel veel loszwemmende murenes, een zeeslang, een sepiola en tot slot een mini slakje op een gras sprietje. Dit was tijdens de 5m stop die zo perfect benut was.

11febcabilao2018sandraboerlage-2119168-63241

3 reacties

  1. Ik ben net terug uit Puerto Galera en Anilao. Ben net begonnen met fotograferen, en slakken zijn een dankbaar onderwerp. Er waren er zo ontzettend veel, nudibranch heaven noemden we het. Geweldig!

    Vorig jaar werd ik op Apo Island door de gids ook aangetikt, en zwom er een zeeslang vlak naast me. Schrok me rot! Alhoewel ik wel weet dat een slang niet agressief is, toch eng..

    REAGEREN
  2. Leuk weer Sandra!, Hoop dat Bart zijn oor niet te lang heeft opgespeeld.

    REAGEREN
  3. Zijn mooie beesten om te zien die slangen, maar dan wel van een afstandje. En Bart heeft helaas op Cabilao niet meer kunnen duiken, maar dit heeft hij bij Magic oceans weer ingehaald gelukkig

    REAGEREN

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met * zijn verplicht *

Nieuwsbrief