Inloggen

Wachtwoord vergeten?

Duikreporter

Jurjen Balkema – Eindelijk weer duiken

Eindelijk kan Duikreporter Jurjen Balkema weer duiken en hij gaat gelijk op zoek  naar de populairste vissen van de winter: zeedonderpadden.

Het is midden januari 2021, door het tobben met een luchtweginfectie en verkoudheid sinds augustus niet meer gedoken. De lockdown-maatregelen zijn nog volop van kracht, het weer is allesbehalve lekker en de watertemperatuur is rond de 4 graden.

Me de roep om weer te gaan duiken is groter dan alle beperkende omstandigheden, zeker met de meldingen en foto’s van de Zeedonderpadden met nestjes. We gaan ervoor.

Samen met Jeroen Thoolen en Peter Peemen afgesproken bij Dreischor. En hoe mooi kan je het hebben, eerste duik sinds maanden, eerste duik van het jaar en precies die middag valt er sneeuw en kleurt heel Nederland wit. Gelukkig had ik al wat aanwijzingen gehad via Messenger van Luc en aan de waterkant nog van Mieke en Sandra.
Een beetje gespannen over hoe groot de klap van het koude water op mijn gezicht gaat zijn, het water in Augustus was tenslotte 21 graden, springen we van de steiger af. Het zicht is echt geweldig, we kunnen vanaf de oppervlakte de reefballs als zien liggen en bij de afdaling zelfs zo’n beetje allemaal. Wat een geluk. We vinden het eerste nestje met roze eitjes snel en nemen om de beurt de tijd om onze opnames te maken. Het is weer wennen na al die maanden. Niet alleen de temperatuur, hoewel die mij eigenlijk best meevalt, maar ook weer even de stabiliteit vinden in het droogpak met winteronderpak. Maar vooral het bedienen van de begin van de zomer nieuw gekochte camera met dikke handschoenen. Dussssss, die knopjes zijn dan best klein. Ik kom er niet echt makkelijk bij en bedenk me dat ik mijn tray en flexarmen opzet wellicht toch anders moet gaat opzetten. Iets ruimer zodat ik ook in de winter met dikke handschoenen goed bij de camera kan.

Ik ga op zoek naar een van de andere nestje en de mannen blijven nog even hangen. Wat een geluk hebben die, nog geen 10 tellen nadat ik me omdraai treffen zij een spelende zeehond. Tja, wat zal ik zeggen.

Na een tijdje hebben we het andere nestje gevonden, maken we weer alle drie onze opnames, zwemmen nog wat rond en na bijna een uurtje hou ik het voor gezien. Ik wil de eerste duik niet gelijk de koude grenzen op zoeken. Als ik mijn kop boven water steek, is de hele dijk al wit. Geweldig!

Een week later spreken we weer af. Het nieuws van de Zeedonderpadden met nestjes heeft veel mensen bereikt. Het is al erg druk op de parking. Ook nu komen we weer de nodige bekende tegen. Ik wil deze keer ook wat andere nestjes vinden. Vlak voor het in het water springen valt een deel van mijn joby tripod eraf het water in. Tijd voor een reparatie of vervanging straks thuis. Het zicht is deze week een stuk minder dan afgelopen week, maar dat mag de pret niet drukken.

We gaan eerst ‘de andere kant op’ en vinden na zo’n 10’ inderdaad een ander nestje met witte eitjes. We bewonderen het met ogen en camera’s en zwemmen ondieper al speurend naar nog meer nestjes door. Na ongeveer 25’ keren we om, om eventueel ook nog tijd over te houden voor de nestjes van vorige week en een mogelijk klein nestje onder de steiger.

Ondanks het mindere zicht weer heerlijk genoten en na een uur er weer uit.
De komende 2-3 weken even niet duiken, want al mijn seals staan op knappen. Mijn volgende duik wordt eindelijk de 700e, de al voor afgelopen jaar geleden gepland stond, dus maar geen onnodig risico nemen met deze water temperaturen en even nieuwe seals erop.

https://www.mares.com/nl_NL/regulator-atlas-62x

1 reactie

  1. Mooi verhaal zo. Fijn dat het duiken weer kan starten.

    REAGEREN

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met * zijn verplicht *

Nieuwsbrief