Leendert Smit – Een trip naar de Rode Zee (1)
Duikreporter Leendert Smit stapt op een live-aboard voor een duikvakantie in de Rode Zee. Benieuwd naar wat het diepe zuiden gaat brengen.
Datum: juni 2019
Duiklocatie: Zabargad, Rocky island etc.
Ik had mij er zo op verheugd. Een liveaboard met wat leden van mijn duikclub. Maar helaas, de trip werd gepland in een week dat ik echt onmogelijk kon en moest dus afhaken.
Dan maar in mijn eentje een andere week uitzoeken. Je loopt dan het risico met 15 Oost Europeanen aan boord te zitten die nauwelijks Engels spreken maar daar valt weinig aan te doen.
De keuze was gevallen op een tocht naar Zabargad en Rocky Island. Het diepe Zuiden dus. Op het vliegveld van Marsa Alam maak ik kennis met Petra en Rob dus aanspraak heb ik in ieder geval.
Eenmaal aan boord blijkt het gezelschap uit alle windstreken te komen, van Finland tot Nieuw-Zeeland. Het is werkelijk bloedheet, wat wil je in juni, en ik ben blij als we eindelijk gaan varen.
We zakken in etappes af naar het zuiden en naarmate we verder komen wordt het stiller (qua aantal boten en qua wind). Geen boot te zien rond Zabargad en Rocky island. De zee is spiegelglad wat ’s nachts een feeërieke sfeer oplevert omdat het ook nog eens volle maan is. Veel genieten doen we er overigens niet van want 4 duiken per dag is flink aanpoten.
Voor de nachtduik moet ik mij zelf toch even flink opladen maar anders had ik de uit het niets opduikende schildpadden, vrij zwemmende reuze murenes, vrijende octopussen en natuurlijk de alomtegenwoordige koraalduivels, gemist. verdere scores: 2 manta’s en 1 zijdehaai (dacht ik). Helaas wel allemaal te ver weg voor een foto.
Nu we het toch over foto’s hebben, de fanatieke onderwaterfotograaf, en ik reken mijzelf tot deze groep, komt helaas wel regelmatig in conflict met de duikgids die meer discipline eist (“you have to work on your buddy skills”). Mijn buddy is de Nieuw-Zeelandse dame, ook fanatiek fotograaf, en dus worden de “buddy skills” wel eens overruled door “compostion skills”. na een paar dagen worden we uit elkaar gehaald en krijg ik Pekka, de Fin, als buddy. Hij fotografeert niet en wijkt niet van mijn zijde. Zo mag de gids het graag zien. Iedereen happy!