Mieke Noordanus – Een nieuw jaar, nieuwe kansen
Mieke begint het nieuwe jaar goed. Op de eerste dag van het jaar gaat ze direct op zoek naar de nieuwe dahlia in de Grevelingen.
Datum: 1-1-2020
Duiklocatie: Den Osse – Kerkweg
29 December 2019 een poging gedaan om samen met buddy Rob een “nieuwe” dahlia te vinden. Hij had deze al eerder gezien, maar onze zoektocht die dag had helaas geen resultaat.
Nieuwjaarsdag, een echte nieuwjaarsduik dus, terug gegaan met mijn vriendin Gerrie voor een nieuwe poging. Het zicht was iets minder en het zonnetje liet zich slechts sporadisch zien. Maar het was niet minder leuk of mooi. Onderweg natuurlijk weer een paar anjelieren op de foto gezet. Veelvoorkomend in zowel de Oosterschelde als de Grevelingen, maar niet minder mooi en altijd een dankbaar onderwerp om je instellingen te controleren. Er was wel wat meer stof in het water. Ook zal ik eraan moeten geloven om het reeds aanwezige leesgedeelte in mijn duikbril aan te laten passen. Nu plus 1, maar ondertussen denk ik dat plus 2 wat meer in de buurt zal komen. Zodat ik op het scherm van mijn camera beter mijn resultaten en instellingen kan bekijken. Tja, dat hoort nu eenmaal bij een bepaalde leeftijd. Maar dat maakt het duiken niet minder leuk!
Onze duik voortgezet richting de plek waar de dahlia ongeveer zou moeten zitten. Mijn vriendin seinde met haar lamp en had het nestje donderpad eieren inmiddels weer ontdekt. Jammer, papa was weer niet thuis en je kunt nu wel concluderen dat het om een “leeg” nestje gaat. De kans is dus heel klein dat je over een aantal weken de oogjes je door de dunne wand aan zullen staren. Voor die ervaring zullen we dus verder moeten zoeken. Maar het lijkt erop dat ik de smaak te pakken heb, dus er zullen zeker nog duiken in de winter volgen. Maar de eitjes zijn daarom niet minder mooi om deze nogmaals op de foto te zetten. De kleuren steken contrasterend af tegen de achtergrond.
Plotseling valt mijn oog op hetgeen ik naar op zoek ben. Hij of zij (kan iemand mij dit vertellen?) staat er weer mooi bij. Helaas is het iets stoffiger dan de vorige duik, maar dat neemt niet weg dat het echt genieten is om dit bloemdier te zien. Het is algemeen bekend dat er bij de Kerkweg een behoorlijk aantal te vinden zijn, maar dit is wel een heel mooi exemplaar. We kunnen er geen genoeg van krijgen. Om de beurt maken we onze plaatjes. We ervaren ook geen kou. De watertemperatuur is zo’n 5 à 6 graden celcius.
Plotseling het geluk dat er een waterig zonnetje verschijnt en ik pak het moment. Helaas is het stof niet helemaal onvermijdelijk, maar ik ben zeker niet ontevreden als ik de plaatjes op mijn scherm van mijn camera zie. Nu nog kijken hoe deze thuis op een groot scherm ogen.
We geven elkaar het sein om weer langzaam terug te zwemmen en mijn duikcomputer geeft alweer een tijd aan van 55 minuten. Nog altijd geen kou ervaren en ik geniet van de rust en de schoonheid die het Nederlandse water biedt. Iets dat nogal eens onderschat wordt door mensen die geen idee hebben hoe mooi Nederland onderwater kan zijn.
Onderweg nog een plaatje van een anjelier geschoten, om de eenvoudige rede dat deze er ook heel mooi bijstond. Het was nog mooier geweest als het hart van de anjelier zichtbaar was geweest. Maar je kunt de natuur niet dwingen en vanaf de andere kant benaderen was geen optie, omdat dan het licht niet mooi tot zijn recht zou komen.
Al met al totaal weer 65 minuten gedoken, maximale diepte 5,5 meter en de nieuwe duikdatum staat alweer gepland op 11 januari 2020.
Camera: Olympus OMD-E M5II – 2 x Sea & Sea YS-D2, Panasonic Lumix 8 mm Fisheye
