Inloggen

Wachtwoord vergeten?

Duikreporter

Jurjen Balkema – Een heerlijke avondduik onder een prachtige sterrenhemel

De ene buddy duikt met verwarmde droogpakhandschoenen, de andere met dunne zomerhandschoenen. Tijdens deze duik op Dreischor heeft de een de zomer in zijn bol en is de ander klaar voor zijn winterslaap.

Woensdag 22 november, René Weterings, Goof van Rijswijk en ik hebben weer afgesproken voor een duikje. We gaan dit keer naar Dreischor Reefballs, Frans Kok rif.

Omdat ik na twee weken file ellende dit keer zonder stress op de duikstek wil aankomen ben ik vroeg van huis vertrokken. En ja hoor, nu geen verkeer en dus ben ik nu dus veel te vroeg ter plaatse. Heel erg is het niet, het is prachtig weer. Er staat nog een auto. Het blijkt dat die van Rob Aarsen en zijn buddy Ebbo te zijn. Die komen kort nadat ik er ben uit het water te komen. De berichten zijn veelbelovend; zicht rond de 8 meter en als Rob een aantal foto’s laat zien sta ik met open mond te kijken. Gave platen en idd wat een zicht.

Nog even geduld hebben tot de mannen er zijn. Ondertussen gaat de zon onder in het Zeeuwse en dat is ook gewoon genieten. René appt dat ie vertraagd is door het uitlopen van het werk. Ondertussen komt Goof aan en beginnen we slap te ouwehoeren, dat waar wij naar blijkt best goed in zijn. We beginnen op verzoek van René vast op te bouwen en om te kleden. Net als ik mijn set op mijn rug heb gehesen komt arriveert René toch ook. Uiteraard ga ik nog even op mijn gemak in de kofferbak van de auto zitten zodat we gewoon gezellig met z’n allen tegelijk het water in kunnen. We lachen nog eens om elkaar; de een duikt al met verwarmde droogpakhandschoenen en de ander nog met dunne tropenhandschoentjes van 2 mm. Wie nu welke gek is, laat ik maar even in het midden. Ondertussen is het echt donker en beginnen de sterren zich te laten zien. Wat een prachtige avond.

We gaan, met de camera’s om onze nekken, een voor een voorzichtig het trappetje af. Het zicht lijkt minder geweldig dan ‘s middags, maar goed bij een nachtduik is het toch altijd al anders dan overdag. Joh, echt waar?, ja echt waar. Schijnt donker te zijn, LOL. En niet alleen donker, het water is ondertussen ook nog maar 9 graden. Hmmmm, misschien binnenkort toch maar overstappen naar mijn ‘winterhandschoenen’.

We zakken direct af naar de reefballs en om eerlijk te zijn valt het me toch mee. Ik kan over meerdere reefballs heen zien en kan met enkele meters afstand Goof en René nog prima zien. Ik heb vorige week op mijn Sealife tray een macroslider gemonteerd om voor macro opnames meer mogelijkheden te hebben om op verschillende afstanden te kunnen filmen. De Sealife micro 2.0 en de GoPro Hero 5 hebben beide tenslotte een vaste focusafstand wat het (voor mij althans) moeilijk maakt om de perfecte afstand in te schatten om goede scherpe beelden te schieten. Ik heb me voorgenomen om deze keer wat ander dingen te testen met de belichting, focusafstand en als het kan met mijn gemodificeerde statiefje. Nou, van dat alles is niks terecht gekomen. Waarom niet?, geen flauw idee.

Ik pruts wat bij de reefballs, maar ik vind dat er weinig leven zit. Later zie ik op een van de overzichtopnames dat er gewoon een kleine zeenaald vrij in het water door het beeld zwemt. Dusssss, lekker opgelet Balkema….

Ik ga daarna lang het wandje nog wat zoeken naar leuke onderwerpen, maar los van een verdwaalde kreeft kom ik niet veel bijzonders tegen. Dus besluit ik om de ‘zandvlakte’ maar op te gaan in de hoop het kasje te vinden dat rond de 10 meter staat. Missie kasje niet geslaagd, maar onderweg nog wel een aantal leuke rotsblokken met mooie begroeiing en even verderop weer een zeenaald die rustig op het zand ligt. Hij (of zij, of moet dit nu genderneutraal omschreven worden?) lijkt rustig te willen poseren. Dus maar wat macro shots geprobeerd te maken. Jur, dan moet je als je ‘op het zand ligt’ niet met je handen gaan bewegen, dan krijg je stofwolken door het beeld. Sukkel!

Ik zie op mijn computer dat we al weer bijna een uur onderwater liggen en dat het tijd wordt op rustig terug naar de reefballs en het wandje te gaan.
Daar nog even wat lopen speuren en zo via de reefballs weer terug naar de steiger. Ik zie dat René wel heel gefocust een klein plekje ligt te bestuderen onder aan de steiger, ik besluit hem maar op film te zetten, heb ik ook wat te doen tenslotte. En dan hoor je als we uit het water zijn; “Ik had nog een klein sepiolaatje”, Tof René, leuk dat je die even hebt aangewezen man. Fijne buddy he Goof. Dussss.

We speuren nog heel even rond in het ondiepe onder de steiger, maar het is eigenlijk wel klaar. Na 75’ komen we weer boven, het begint ondertussen best wat frisjes te worden. Het was een leuke duik. Het leven is duidelijk, minder, maar er is toch nog voldoende te beleven, zeker met een camera mee. Bovengekomen geniet ik intens van de prachtige sterrenhemel. Dat heb je in Rotterdam, met al dat licht om je heen, toch minder.

Bij de auto aangekomen zien we dat er nog een auto is bijgekomen en de mannen zijn net klaar om aan hun duik te beginnen.
We bouwen af, drinken bakkie koffie of thee met een koekje erbij en we kletsen nog even na. Ik moet de volgende dag alweer bijtijds op kantoor in Leusden zijn, dus ik vertrek vrij snel.

Het spoelen bij thuiskomst is niet mijn grootste passie, maar goed. Snel spoelen, douchen en de kijken of er nog wat filmfragmenten gelukt zijn. Of ik word steeds kritischer, of het is net als vorige week, weer bagger. Op het eerste oog lijkt het niet veel te zijn, maar er zitten toch nog wel een paar fragmentjes bij die enigszins bruikbaar zijn.

Al met al weer een leuke en geslaagde duikavond. Ik kan niet wachten op de volgende.

https://www.mares.com/nl_NL/regulator-atlas-62x

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met * zijn verplicht *

Nieuwsbrief