Pauline de Blocq van Scheltinga – Een duikstek uitvergroot
Vandaag maakt Duikreporter Pauline duiken die naar meer smaken. Onder water heerlijk scharrelen en zoeken. Er worden zelfs bijzondere ontdekkingen gedaan.
Datum: 18 mei 2018
Duiklocatie: Bergse Diepsluis
Op deze frisse maar erg mooie dag hebben Petra Smit en ik afgesproken om bij Bergse Diepsluis te gaan duiken. Ik had alles opgeladen: lamp, focuslamp, camera en flitser maar kwam er ’s avonds laat achter dat ik twee lege flessen achterin de auto had liggen. Lekker handig… gelukkig zit er een vulstation vlakbij de duikstek dus is dat probleem opgelost.
Het zicht in de Oosterschelde is op veel plekken nog erg slecht vanwege de algenbloei. Van deze stek weten we het niet, dus besluit ik mijn camera niet mee te nemen en lekker met mijn loep en lamp te duiken. Ik vind dat ook fijn; handen vrij en minder ‘gedoe’, wat onderwaterfotografie voor mij nog steeds wel is, vooral bij ondiepe duiken.
Na wat gescharrel stuiten we op een sepia! Het dier bleef prachtig liggen, we hebben er minuten lang voor en omheen gelegen. Het is zo’n mooi dier met dat wapperende rokje en dichtgevallen ogen, zo lijkt het.
Iets verderop zagen we wat eitjes die op de stokken waren afgezet. Er komt dus nieuw leven, dat is altijd weer zo leuk om te ervaren.
Op de terugweg zag ik voor het eerst in lange tijd een paardenanemoon, wat is dat toch prachtig. De joekel van een kreeft, echt niet normaal groot, was niet erg van ons gediend. Hoe oud zal dit dier al zijn? Iets verderop lag nog een kleintje met een beter humeur.
De tweede duik maakten wij op dezelfde stek. Het zicht was goed op wat sneeuwvlokken en veel kwallen na, er waren nog maar weinig mensen dus waarom zouden we eigenlijk verkassen?
Nu nam ik wel mijn camera mee. De groene wierslakjes zijn druk in de weer met het afzetten van eisnoeren, de ene parelketting nog mooier dan de andere. En jawel: we stuitten weer op een sepia die zich langzaam terug trok, maar ik heb er wel wat foto’s van kunnen maken. Van te grote afstand, dat wel, en ik lag ook niet lekker in het water, maar het is mijn eerste sepia, dus krijgt die een plaatsje in dit album.
Nu zagen we meer eitjes op de stokken. De knoeperd van een kreeft hebben we ook weer gezien en het was al met al een fijne duik.
Boven water waren andere duikers extatisch: zij hadden een hondshaai gezien op 1.07 meter diepte vlak voor de instap! Ik had veel last van mijn rug, maar Petra trok haar setje weer aan en ging nog even kijken. Het dier is daarna door niemand meer gezien, zelfs Janny Bosman en Bruno waren deze keer niet de uitverkorenen, maar wie weet ooit?
Het was een hele gezellige en fijne dag. Jammer genoeg moesten we wegens andere verplichtingen na twee duiken stoppen, maar het smaakt weer naar meer. Tot water!
