René Weterings – Dutch dancer

René Weterings gaat op zoek naar de flamencowormen die tijdens zijn laatste duik in grote getale aanwezig waren op Sint Annaland. Deze keer zijn ze echter lastiger te vinden.

Een kleine maand geleden dook ik voor het laatst, in de tussentijd hebben we een emotionele periode achter de rug door het overlijden van mijn vader op 24 oktober. De uitvaart is nu een week geleden, dus ik vandaag zin om mijn hoofd even te legen door te gaan duiken in de Oosterschelde.

De duik bij Sint Annaland half oktober beviel me zo goed, dat ik weer richting Tholen trek. De kentering valt mooi in de middag, dus ik kan mijn vrije vrijdag rustig aan beginnen. Het is grijs en guur weer, echt winters doet het aan. De vorige keer werd nog gewerkt aan de nieuwe parkeerplaats op de plaats waar ooit de bult zand met grasveld lag. Dat is nu klaar, dus je hoeft je hier nooit meer zorgen te maken dat er niet voldoende parkeerplekken zijn bij het strand. Op het strand kijk ik over een rustige Oosterschelde, een dame op leeftijd trotseert het water en gaat een stukje zwemmen! Jemig, ik moet er niet aan denken zeg. Maar wat knap, respect voor deze dame.

In je eentje op de parkeerplaats is saai, dus ik ben snel omgekleed. Ook lig ik snel in het water, want ik heb er wel zin in. Als ik mijn gezicht onder water steek voel ik dat het water weer een flink stuk kouder is vergeleken met de vorige keer. Mijn computer geeft al snel 10 graden Celsius aan, dus dit gaat de laatste duik zijn met dubbele cijfers. Het zicht is best aardig, maar wel ietsje minder goed in vergelijking met de vorige keer. De grote hoeveelheid flamenco-platwormen was de vorige keer de grote eyecatcher, die wil ik vandaag ook graag fotograferen met de macrolens. Maar ik zie precies nul! Hoe goed ik ook kijk, ik vind er geen een. Blijkbaar houden ze niet van kouder water en is het weer wachten tot het voorjaar schat ik zo in. Jammer, dan maar zoeken naar andere leuke onderwerpen.

Stroming is er vandaag amper, dat vind ik wel het lekkere aan duiken op de laagwaterkentering hier. Ik ben inmiddels bij de rand van de bodembegroeiing aangekomen, hier zitten naar mijn idee altijd de leukste dingen. De vorige keer vond ik hier een zeedahlia en ook nu heb ik hem weer gevonden. Helaas is hij bijna helemaal dichtgeklapt, dus foto’s maken heeft geen zin. De pauwkokerwormen zijn er nog wel, dus ik zoek een mooie uit die ook meewerkt en niet steeds in zijn kokertje wegschiet. Met de snoot probeer ik het licht eens van een andere hoek te laten komen, want ja…elke keer dezelfde foto’s begint ook een beetje te vervelen. De foto’s op mijn display bevallen me goed, dus ik duik lekker verder om nieuwe dingen te vinden.

Tussen de sponzen zie ik een visje bewegen, ik kan niet meteen goed zien om welke soort het gaat. Maar bij nadere inspectie blijkt het een kleine ‘gewone zeedonderpad’ te zijn. Leuk! Binnenkort gaan deze dieren natuurlijk weer de paaitijd in, dus deze is misschien alvast op zoek naar een partner. Ik maak wat portretjes, want ze hebben mooie details in de kop. Na zo’n drie kwartier begin ik te merken dat ik eigenlijk meer laagjes had moeten aantrekken, want ik begin het een beetje fris te krijgen. Ik kan het nog wel even uithouden, maar ik merk wel verschil. Mijn ogen speuren ondertussen nog steeds de bodem af en dan zie ik nog een mooie bonte mantel. Deze dieren gaan bij mij altijd dicht als ik ze benader en ook dit exemplaar is niet van mijn aanwezigheid gediend. Toch kan ik na een tijdje een foto maken waarbij de details een beetje zichtbaar worden, maar ik heb geen zin in lange wachttijden voor een volledig open exemplaar.

Op het zand zie ik een mooi oranje brokkelster die ik goed in beeld kan brengen, zo wordt de duik toch nog gevarieerd en ik merk dat ik het echt naar mijn zin heb. Toch baal ik nu al van de gedachte dat het de komende maanden zo verrekte koud gaat zijn onder water. Echt heel jammer, maar we zullen het er mee moeten doen. Ik ben bijna terug bij het strandje en ineens zie ik in het ondiepe water een flamenco-platworm in de waterkolom dansen! Dit is mijn kans om dit dier nog vast te leggen dit jaar, hopelijk zwemmend. Ik doe verwoede pogingen, maar jeetje wat is dat moeilijk zeg. Ze bewegen meer dan je denkt en mijn camera werkt niet altijd goed mee. Uiteindelijk heb ik welgeteld 1 acceptabele foto, dus het is mooi geweest deze duik. Eens kijken wat de komende maanden gaan brengen aan winterse duiken.

Max. diepte 7 m, temp. 10 gr. C., zicht ca. 2-3m, duiktijd 67 min.
Duik 1299 (Sint Annaland, vrijdag 8-11-2024, 13.30u)