Dirk Van den Bergh – Naar de grenspost
Het is inmiddels de vaste duikstek van Duikreporter Dirk: de Put van Ekeren. Dit keer gaat hij op avontuur naar de noordelijke grenspost.
Datum: 01-09-2020
Duiklocatie: Put van Ekeren
Het wordt misschien eentonig, maar ik hou me aan de dringende corona maatregelen, dus is het voorlopig wéér de Put van Ekeren … Ik heb opnieuw afgesproken met Pierre Spirlet en Marina Persy. We zijn er om 07.30 uur. De Put is helemaal voor ons alleen! Ik moet nu niet meer in mijn blootje met een mondmasker op gaan staan, want die verplichting is gelukkig afgeschaft ondertussen omdat het in Antwerpen de goede kant uitgaat met het aantal besmettingen.
De Put van Ekeren is opgesplitst in twee delen. In de oostelijke helft mag men niet duiken: natuurgebied. Er is een denkbeeldige lijn getrokken van sas 2 op de zuidelijke kant naar het sas aan het pomphuis aan de overkant. Ik heb het plan opgevat om eens te gaan kijken hoe de noordelijke “grenspost” er uit ziet. Daar ben ik nog nooit geweest omdat het een heel eind zwemmen is. Omdat ik nog steeds langs de oever moet blijven ga ik er in bij de westelijke trap. Pierre en Marina gaan de Put oversteken en we zien mekaar dan wel bij het zeepaardje …
Ik ben er blijkbaar als eerste, want niets wijst er op dat hier vandaag al een duiker geweest is. Ik blijf er even wachten, maar ga dan verder: ik moet immers zien dat ik bij het terugkomen nog genoeg lucht over heb! De piranha en het konijn zijn de volgende oriëntatiepunten.
In dit gedeelte zit heel veel vis. Ik volg de rand van de grote put even en ga dan ondiep richting oever. Aan de planten is te zien dat er hier veel minder duikers komen. Er zit ook duidelijk veel minder leven. Ik veronderstel dat de vissen naar de plaatsen trekken waar de duikers de bodem beroeren met hun vinnen, zodat er voedsel opgewoeld wordt …
Ik zwem in de richting van de zon en het water heeft een mooie blauwe schijn (in de andere richting is dit eerder naar de groene kant door de lichtinval). Prachtig! Na een half uur heb ik de grenspost bereikt! Er zijn twee betonnen buizen te zien. Even een kijkje binnenin nemen … nee, er zit momenteel geen leven in.
Hier mag ik dus niet voorbij. Mijn duikcomputer is van dezelfde mening: terug want je zit op 100 bar. Dat is mooi uitgekomen! Het valt me nu nog des te meer op hoeveel meer leven er zit in de buurt van de beelden. Ik passeer weer langs de piranha. Daar zie ik een eerste zeelt: hij ligt op de bodem te rusten, maar tegen dat mijn witbalans goed staat zwemt hij weg. Erachteraan … laat maar gaan … lucht sparen! Na het zeepaardje kom ik aan de buste. Die heeft gezelschap gekregen van een diertje. Is het een libel? Een kikker met vleugels? Een bij?
De buste kom ik ook tegen en nog een heel grote zeelt. Die blijft een eindje naast me zwemmen zodat ik hem close in beeld kan nemen!
Na 67 minuten ben ik aan de steiger. Was het eentonig? Voor mij alvast niet! Avontuurlijk zelfs!
Pierre en Marina komen een tijdje later boven. Zij hebben de grenspost niet gevonden. Toen ze bij de buste kwamen lag de kop van het diertje er af en Pierre heeft het terug gemaakt. Bedankt Pierre! Zo heb ik het mooi in beeld kunnen nemen …
Mijn plan voor de volgende duik staat al vast: dan ga ik naar de andere “grenspost”, maar dat is nog een stuk verder zwemmen …
