Brenda de Vries – De weg naar onderwaterfotograaf (2)
Duikreporter Brenda de Vries heeft haar onderwatercamera uitgebreid met twee flitsers. En dat maakt alles weer anders. In dit duikreport beschrijft ze deel twee van haar weg naar onderwaterfotograaf.
Datum: 27 en 28 april 2019
Duiklocatie: Veenmeer
Inmiddels ben ik in het bezit van een paar oudere flitsers, dus hier moet nu mee gewerkt gaan worden. De eerste poging is inmiddels in het zwembad gedaan met mijn 8mm lens. Daar waren de resultaten niet gek. Dus daarna op naar het buitenwater. Dat viel tegen. Of ik heb de zweem van de flitser storend in de hoeken in beeld, dus verkeerd gericht, of te veel zweefvuil (daar had ik met lampen nu geen last van), of de vissen overbelicht en de rest te donker, of alles overbelicht, of alles te donker. En dan hebben we het nog niet over weigerende flitsers (je moet geen 3 duiken met 1 setje batterijen proberen), of de kabels van de flitsers net de hoeken in beeld. Kortom, het was en is nog erg uitproberen.
Maak je gebruik van natuurlijk licht met een beetje ondersteuning van flitslicht, of wil je juist puur en alleen met flitslicht werken? Ik merk dat de flitsers op maximaal vermogen het niet zijn, er wordt te veel stof verlicht, vissen weerkaatsen als spiegels, dus niet zoals het moet. Maar het weekend komt er weer aan, en dat betekent weer een poging wagen.
Dus zaterdag maar weer eens een nieuwe poging gedaan. Ik weet inmiddels dat je vrij gemakkelijk de flitser onder water per ongeluk uit kunt schakelen, dus dat is ook een puntje om op te letten geworden. Of je zet de flitser per ongeluk op preflash, en dan doet ie het ook niet.
Het doel is maar eens wat te testen met een grote snoek. Het water warmt weer op, dus ze zijn weer makkelijker te spotten. Het weer is slecht, het regent en het regent. Ok, dan maar even een grappig half-half opname proberen.
En dan ga je 100 minuten in het water liggen, en kom je geen enkele snoek tegen. Dat is balen. Het zicht is door de algenbloei ook minimaal. Ik heb wat testfoto’s gemaakt bij het borstbeeld (ja, ze worden steeds beter moet ik toegeven, maar het is niet direct een inspirerend onderwerp), en wat waterplanten op de foto gezet (resultaten als leerschool goed, maar ze gaan allemaal snel met ‘DELETE’ weer weg. Ik heb straks een camera versleten tegen de tijd dat ik kan fotograferen zeg ik altijd). Dus maar weer naar huis, morgen een nieuwe poging.
De volgende dag ga ik weer op pad. Dit keer wil ik proberen om ook mijn buddy op de foto te zetten. En uiteraard hoop ik nu wel snoeken te spotten. Mijn buddy heeft zijn TG5 meegenomen. Dus ook ik ben af en toe model voor hem.
Eerst maar even het doorkijkje proberen. En ja, ik krijg een redelijk goede foto. De ogen van de duiker staan er op. Mooi.
En dan wordt meteen een snoek gespot. Mooi, helaas zwemt het beestje snel weg, maar zij is vastgelegd. Thuis maar kijken of het goed is. De eerste 3 foto’s waren op de snoek overbelicht, de laatste lijkt goed. Fotograferen is hard werken, snel flitsintensiteit aanpassen, achtergrond helder houden, enz. Maar ik denk dat ik wat met het resultaat kan.
We duiken verder en ja, er zit heel ondiep nog een snoek in het riet. Deze wordt scherp en goed belicht, maar als ik kritisch ben zou ik haar graag iets meer van onderen op de foto zetten. Maar dat gaat helaas niet, dan moet ik planten vernielen. Dus ik ben maar blij met het resultaat wat ik nu heb.
We duiken verder, komen nog een paar snoeken tegen, maar het zicht is te slecht, te veel zweefvuil voor de echt mooie foto’s. Wel kan ik mijn buddy nog een paar keer goed op de foto zetten. Dus voor deze duik is het onderwerp ‘modelfotografie’ zeker geslaagd.
We besluiten terug te gaan. En ineens zwemt er weer een snoek langs. Mijn buddy, ook met camera, neemt een spurt (hij zag de snoek net wat eerder dan ik) en ik ga aan de andere kant van de snoek hangen. Het was gewoon klik en ja, ik denk dat dit de mooiste foto van dit weekend is.
Thuis de foto bekeken en eigenlijk hoeft er niets aan nabewerkt te worden. Zo hoort het. ik ben tevreden. Ik begin het denk ik een beetje door te krijgen. Ergens had ik graag de ogen van mijn buddy nog op de foto willen hebben, maar dat is in dit slechte zicht gewoon niet haalbaar. Dus zijn silhouet is ook niet verkeerd. Maar of ik straks met flitsers in grotten ook uit de voeten kan? Ik moet dat allemaal nog zien. Maar in Nederlands zoet water lukt het steeds beter. Maar de perfectie is nog niet bereikt, dus we hebben nog veel te oefenen.
