Brenda de Vries – De mijn van Saint-Meme-les-Carrieres
Een duik in de oude granietmijn in Frankrijk voelt als rond zwemmen in een museum. Duikreporter Brenda de Vries maakt twee duiken in de mijn van Saint-Meme-les-Carrieres.
Datum: 20-10-2018
Duiklocatie: Saint-Meme-les-Carrieres
Al enige jaren stond de wens op het lijstje om eens in de mijn in Saint Meme te duiken. Dit is een granietmijn in Frankrijk. Helaas ligt er niet echt wat anders duikbaars in de buurt, maar het is 3.5 uur rijden van de Lot, dus vanuit de Lot een dagje duiken in Saint Meme zou een optie kunnen zijn. Op internet info gevonden en maar eens gemaild of we met een groepje Nederlanders welkom waren. En ja dat waren we. Brevetten gemaild en alles was geregeld.
Op 20 oktober was het dan zo ver, om 9 uur verzamelen op het ‘centrale plein’ in Saint-Meme-les-Carrieres. Dit betekent voor ons om 5 uur in de auto stappen. Zodra we het dorpje binnenrijden zie ik de mijn al links liggen. Op het plein ontmoeten we de organisator. We moeten achter hem aanrijden en gaan MET DE AUTO de mijn in. Je parkeert hier vlakbij het water. Alleen het met de auto door de mijn rijden is al een heel avontuur. Hier krijgen we een briefing. Er liggen diverse lijnen en elke kleur geeft een parcours weer. Uiteraard mogen we ook van de ene lijn naar de andere lijn jumpen als we zin hebben. De eerste indruk is dat het groot is, geen nauwe gangen, maar alles enorm ruim en in vierkante blokken opgedeeld. Wij besluiten eerst het blauwe parcours te volgen.
Het water is 7 tot 8 graden, dus koud. Gelukkig wisten we dit, dus is het extra dikke onderpak meegenomen. De maximale diepte is 20m. Ondanks de uitleg waar we de blauwe lijn kunnen vinden is het voor ons even zoeken. We moeten van een witte lijn na een hek jumpen naar de blauwe lijn is ons verteld. We moeten rechts kijken, want daar ligt ergens de blauwe lijn. En ja, uiteindelijk vinden we die, leggen netjes een spool om de 2 lijnen te verbinden en gaan de blauwe lijn volgen. Hier vinden we op een gegeven moment een ‘gat’ naar een bovenverdieping. Dit gat is vrij nauw, maar we besluiten er naartoe te gaan. Even boven rondgekeken en weer door het gat naar beneden. Na 70 minuten zit de duik er op. Zeer geslaagd. Zonder lijnen zou je hier echt verdwalen is onze conclusie.
De lunch wordt gehouden (eigen kosten) in een Chinees buffetrestaurant in een nabij gelegen dorpje. Daarna is het tijd voor een tweede duik. Deze besluiten we wat korter te maken, want het is toch wel erg frisjes. Dit keer gaan we de roze lijn volgen en jumpen ergens naar een andere kleur lijn. Wederom een leuke duik. De electriciteitskabels van de lampen e.d. hangen nog gewoon aan het plafond, af en toe zo ook de lampen. Zo voelt een oude mijn ook echt als rondzwemmen in een museum. Deze mijn is de ruimste waar ik ooit geweest ben, maar maakt zeker indruk. Dat men zulke grote blokken uit de grond heeft kunnen halen, onvoorstelbaar. Ooit is dit met paard en wagen gedaan, want op het droge staan nog de oude wagens die de paarden getrokken hebben. Later is dit machinaal gedaan.
Na de tweede duik ruimen we alles weer op, bedanken de organisator en rijden weer in 3.5 uur tijd terug naar Gramat in de Lot om weer in grotten te gaan duiken. Dit was een welkome afwisseling en zeker voor herhaling vatbaar.
