Dirk Van den Bergh – Culinair Zeeuws duikweekend, deel 1

‘Geniet van wat je ziet en weet wat je eet’ is het thema van een duikweekend. Dat worden niet alleen mooie duiken, maar ook heerlijke maaltijden voor Duikreporter Dirk Van den Bergh.

Datum: 05 – 07 oktober 2018
Duiklocatie: Zeelandbrug

Vrijdagavond 20.00 uur: start van het culinair duikweekend georganiseerd door Bas van der Sanden “Onderwaterbiologie – verrijk je duikbeleving”. Het thema is “Geniet van wat je ziet en weet wat je eet”. We krijgen eerst een uiteenzetting over Zeeland, dan volgen er een paar filmpjes van hoe je een oester open maakt. Bas geeft hiervan een demonstratie en daarna is het aan ons …

Hij heeft drie soorten oesters meegebracht en we leren de smaken te onderscheiden. Er wordt veel gelachen, vooral met de dubbelzinnige uitleg waarover ik hier niet verder ga uitweiden … Sommigen wagen zich voor het eerst aan het eten van een oester. Er zijn oesters in overvloed … ik heb er nog nooit zoveel in één keer gegeten! We krijgen er een Zeeuws wijntje bij afkomstig van wijnhoeve De Kleine Schorre uit Dreischor. Ook lekker! Op het einde van de avond zijn er enkele volleerde oesteropeners bij.

De volgende morgen staan we al om 09.00 uur bij Neeltje Jans voor een geleid bezoek aan Seafarm, een zeedierenkwekerij. Héél interessant en vooral de hal waar 32.000 tarbots gekweekt worden maakt indruk op ons.

Na het bezoek rijden we naar de Zeelandbrug. We hebben nog net allemaal een parkeerplaatsje! We eten ons lunchpakket op en daarna doen we een duik op de hoog water kentering. Opdracht: “Hoeveel eetbaars zie ik in één duik?”

Mijn buddy is Astrid Duivenvoorden. We gaan eerst op zoek naar het zeepaardje, maar vinden het niet. We moeten terug tegen de stroming in en die gaat wel even te keer! Het kost veel moeite en lucht om richting pijlers te zwemmen. Oh ja … onze opdracht niet vergeten … Als eetbaars zien we sepia’s, een paar Noordzeekrabben, enkele grote Europese zeekreeften en twee zeedonderpadden. Ja, die laatsten zijn ook eetbaar. Het stevig gratenloos visvlees is volgens kenners zelfs een delicatesse. Toch wordt hij zelden gegeten omdat als je eenmaal de kop en huid verwijderd hebt er weinig overblijft om te eten.

Het wordt een korte duik, want Astrid zit al snel door haar lucht heen door de inspanning tegen stroom in. Ik heb gelukkig mijn 300 bar tank genomen! Na 49 minuten zijn we terug bij de trap. We zijn max. 13,2 meter diep geweest en het water was 15°.
Tijdens de evaluatie van de duik blijkt dat we als eetbaars de wieren overgeslagen hebben. We rijden terug naar De Witte Boulevard in Renesse en daar krijgen we de volgende workshop: “Wieren als voedselbron” en … we proeven ze ook, maar dat is voor de volgende reportage!