Dirk Van den Bergh – Alweer de laatste
Elk moment van het duiken in Dahab lijkt weer een mooier moment te zijn. Vandaag maakt Dirk de laatste duiken van zijn vakantie bij Lighthouse Reef en Bannerfish Bay.
Datum: 04-12-2019
Duiklocatie: Dahab: Lighthouse en Bannerfish Bay
Vandaag staat een dag bootduiken gepland, maar vermits dit spijtig genoeg op onze laatste duikdag is en we dan de derde en mooiste duik zouden moeten missen (op tijd boven vermits we morgen terugvliegen), hadden we op voorhand aangegeven dat we dit niet zouden doen. Bij duikenindahab.org is de klant steeds koning, dus Gunther vertrekt met de boot en Annemie blijft bij ons. Weeral een reden voor Bart om nog eens terug te komen!
Ik sta weer om 05.00 uur op om met mijn koffietje van de zonsopgang te genieten. We hebben trouwens afgesproken om onze duiken zo vroeg mogelijk te doen. Om 07.30 uur komen ze ons ophalen en om 08.40 uur liggen we al in het water bij Lighthouse. We nemen deze keer de uiterst linkse instap.
Voor het eerst heb ik mijn twee GoPro’s niet meegenomen en film ik uitsluitend met de TG6. Dat scheelt een pak in weerstand, maar ook in gewicht! Mijn vlotters zijn niet aangepast en pas op diepte wil de camera bij mij blijven inplaats van te willen opstijgen!
De lichtinval is op dit uur ideaal. We komen al meteen grote scholen vissen tegen.
Genieten, genieten, genieten! In een holte zit een grote Geelgevlekte egelvis verscholen. Geweldig die oogjes!
We komen verschillende schorpioenvissen tegen (zie video), mijn enige pyjamaslakje van de week (dank u Bart) en deze Graeffes zeekomkommer laat al zijn tentakels zien.
Na 31 minuten zit ik op 100 bar en is het tijd om terug te keren, niet zonder verder te genieten van al het moois natuurlijk!
Om 11.00 uur liggen we er in voor de tweede duik. Vanop dezelfde locatie gaat het nu richting Bannerfish Bay, genoemd naar de grote aantallen schoolwimpelvissen die zich daar altijd ophouden. Ik heb ze tot hiertoe nog nooit goed in beeld kunnen krijgen omdat ze steeds op afstand voorbij zwommen.
Ik kan een juveniele blauwe scheermeslipvis in beeld nemen vóór hij zoals steeds wegduikt in zijn holletje (zie video).
Anemoonvissen blijven altijd leuk.
We zakken verder af en op 17 meter diepte zitten twee zeepaardjes. Eéntje is vrij aan het rondzwemmen. Leuk!
Annemie doet teken en wijst in de verte. Ik kijk, maar zie niets: ik ben naar één vis aan het speuren. Ze blijft maar teken doen en dan zie ik het: in de verte zwemt een grote school wimpelvissen. Deze keer wil ik ze niet missen. Ik nader langzaam, maar ondertussen moet ik dieper en dieper afzakken … ze nemen me mee naar 30 meter … Hier houden ze gelukkig even halt en kan ik ze mooi in beeld nemen. Ongelooflijk eigenlijk dat de beelden op die diepte nog zo helder zijn! Piep, piep, piep … 100 bar signaal. Terug naar boven! Op 18 meter diepte ben ik bij de anderen. Op de koraalblokken zit veel leven. Ik zie o.a. nog vier murenes: geelbek, gemarmerde, reuze en grijze murene. Het blok waar we onze veiligheidsstop houden is gewoon te gek. Hier zou je een hele duik kunnen blijven hangen!
Op de terugweg doet een schorpioenvis me schrikken door weg te springen zonder dat ik hem gezien had.
Na 62 minuten zijn we terug boven. Dit is de eerste keer dat ik langer dan een uur met mijn lucht toekom terwijl ik op 30,3 meter geweest ben. Ziet ge wel dat het iets met de camera te maken heeft, ha, ha!
We hebben helemaal geen spijt dat we de boot gemist hebben, want dit waren twee geweldige duiken om deze schitterende duikweek af te sluiten. Ik heb weer geweldige shots om een compilatiefilm te maken. Zoals gewoonlijk zal die volgen met een evaluatiereportage.
