Inloggen

Wachtwoord vergeten?

Duikreporter

Margreth Wijte – Van 9 meter naar 2 millimeter

Margreth Wijte neemt je in dit Duikreport mee op een hele bijzondere reis. Duik mee naar Tubbataha reef, een reservaat in de Suluzee in de Filipijnen.

December 2017; We zitten aan de bar bij Magic Oceans in de Filippijnen onder het genot van een drankje de mooie duikdag door te nemen, als Eef de manager naar ons toe komt. Hij heeft wat leuks voor ons zegt hij en geeft ons een A4-tje. ‘Exclusieve Siren Tubbataha- Magic Oceans combo trip’ staat er bovenaan, verdeeld over twee groepen van 16 man ben je een week op de Siren liveaboard naar het Tubbataha reef gecombineerd met een week Magic Oceans. De Siren was ons bekend maar het rif niet, dus even Google erbij gepakt en wauw, dat ziet er goed uit! Dus ja, wij willen graag mee. Ook 2 vrienden van ons gaan mee. Enige nadeel is dat we nog even moeten wachten, de reis is pas in mei 2019.

Tubbataha reef, een zee reservaat in de Suluzee in de Filipijnen, wat op de Unesco werelderfgoedlijst staat, slechts 3 maanden per jaar open is voor toerisme en waar vissen en wonen verboden zijn. Dus de visstand is hier onaangetast en rijk. De riffen bestaan uit twee atollen die gesplitst worden door een acht kilometer breed kanaal. Het noordelijke atol is vijf kilometer lang en drie kilometer breed. Het zuidelijke atol is zestien kilometer lang en vijf kilometer breed. De riffen huisvesten meer dan 1000 diersoorten. Op de atollen en een klein eilandje broedden verschillende soorten vogels en leggen schildpadden hun eieren. Daarom is het absoluut verboden om aan wal te gaan.Het Tubbataha rif (De naam Tubbataha komt van twee Samaalse woorden en betekent: “een lang rif, zichtbaar bij laag water”) staat bekend als het mooiste gebied van de Filipijnen en staat in Cousteau’s top 5.

Met een klein korreltje zout in gedachten duiken we ter voorbereiding het www op. Elke recensie die we lezen is lyrisch en elk filmpje wat we bekijken ontploft van de vis, kleurrijke koralen en grote jagers zoals diverse soorten Haaien, Tonijnen, Makrelen, Manta’s, Dolfijnen, Barracuda’s en Walvishaaien…… echt we komen geen negatieve klank tegen op het www. Misschien is het ook wel tekenend dat boottrips naar het Tubbataha rif al tot in 2021 zijn volgeboekt, dus de verwachtingen zijn hoog en dat al anderhalf jaar. Maar eerst moeten we er nog maar eens zien te komen…..

We houden ons in 2018 bezig met het boeken van vluchten en een hotel. We zijn de tweede groep en de boot vertrekt 16 mei, dus we moeten zorgen dat we dan aan de kade staan. Om het zekere voor het onzekere te nemen, besluiten we te vertrekken op 13 mei en dan de eerste nacht door te brengen in een Airport Hotel bij de luchthaven Cebu. Zo hebben we een goede nachtrust en mocht er wat met de bagage zijn, dan kunnen we dat daar makkelijker regelen.De volgende dag door naar Puerto Princessa, waar een hotel voor ons geregeld is en iedereen overnacht om op tijd te zijn voor de boot.Met Cynthia van Magic Oceans veel gemaild om alle info door te geven en te ontvangen. Er werd zelfs een Facebook groep aangemaakt om onze groep alvast te leren kennen.

Eindelijk was het zover, tassen gepakt, de ‘taxi’ schoonvader stond voor de deur, de kat een laatste knuffel en gaan!De vlucht vertrekt op tijd dus om 11:30 verlaten we Nederlandse bodem en stijgen op naar grote hoogte. 12½ uur later (het is ff een zit maar dan kom je ook ergens) landen we op Singapore. Tijd voor een knappe bak koffie en shoppen van de 40 gratis dollar die hier te verdienen zijn als je de weg weet. Na 4 uur vertrekken we weer voor een relatief korte vlucht naar Cebu, 4 uur vliegen maar, dus een makkie.

We hebben gelukkig snel onze bagage en checken in in het hotel. Onze vrienden waren al een week eerder vertrokken voor een duiktrip en komen deze avond ook naar dit hotel. Onder het genot van een welverdiend biertje wachten we ze op in de lobby. Een fijn weerzien met grootse verhalen die we toch moeten afkappen omdat het ondertussen diep in de nacht is en de volgende dag de wekker om half 7 gaat.Na een goede nachtrust en ontbijt vertrekken we samen naar Puerto Princessa.In het Canvas Boutique Hotel ontmoeten we de eerste groep die net terug gekomen is na hun boottrip en zien een aantal bekenden en Arie en Desiree van Magic. Wat een gave verhalen horen we van hun, de zin in de aankomende week wordt steeds groter.Onze groep is na een paar uur ook compleet en het is leuk om nu eindelijk de mensen te zien die bij de namen horen. Aan de beroemde lange painted table van het hotel dineren we met z’n 32en, een gezellige lawaaierige avond!

De volgende ochtend hebben we alleen met onze groep het ontbijt, omdat de eerste groep al vroeg vertrokken is naar Magic Oceans voor hun tweede week van de reis. Lekker eten, uitchecken en nog voor de laatste keer gebruik maken van de wifi, want dat is er natuurlijk niet op de boot. Met 4 busjes worden we opgehaald en naar de boot gebracht. In de haven zien we haar liggen. Fier de twee masten omhoog, mooi wit schip van 40 meter lang en ons verblijf voor de aankomende week. Met 2 zodiac’s worden we naar de boot gevaren en we schepen eindelijk in op de Siren.

Aan boord verzamelen we op het achterdek en krijgen onze hut toegewezen, gelukkig een voorin bij de boeg, ver weg van de motor. Onze tassen kunnen we aan het dek ontdoen van de duikspullen en de rest beneden in de kast. Mooie ruime hut met 2 pers bed en eigen badkamer, super. Na een half uur is het weer verzamelen op het achterdek voor een boot- en veiligheidsbriefing. Er wordt uitgelegd waar je wat kan vinden op de boot, waar je wel en niet mag komen en dat de gehele koelkast tot je beschikking staat en dat is inclusief bier, oké ik zeg goed geregeld.

Aan boord wordt heel veel aan veiligheid gedaan, zo heeft elk van de 15 bemanningsleden een taak bij verschillende scenario’s. Er zijn 2 persluchtsets aan boord voor als er brand is, een flexibele mat voor als er een gat in de romp is en zoeklichten voor als er iemand over boord slaat. Elke week worden er oefeningen gedraaid door de bemanning en dit wordt afgetekend in een logboek, best een veilig idee. We hebben nog niet vaker meegemaakt dat men zich zo bewust was van de eventuele veiligheidsrisico’s op een boot als hier. We krijgen ook een lifejacket training, het alarm gaat af en alle gasten moeten hun zwemvest pakken en naar het dek gaan. Binnen 2 minuten staat iedereen, 16 gasten en 15 bemanningsleden met hun zwemvest om op het achterdek, best wel een koddig gezicht maar wel goed om een keer te oefenen.

De kustwacht kwam aan boord en controleerde of alle papieren in orde waren. Daarna kwamen de mensen van het Tubbataha Reefs Natural Park aan boord voor hun praatje over het rif.Toen werden eindelijk de motoren gestart en voeren we de zee op voor onze lange tocht naar het rif.De laatste blikken worden geworpen op de telefoon, dat zal voor een aantal even afkicken worden. Maar als snel dwalen de ogen af naar de vlakke zee en komt het besef dat de vakantie nu eindelijk begonnen is. We gaan onze duikspullen ordenen en de fotoapparatuur in elkaar zetten.

Elke duiker heeft zijn eigen plek op de boot, je vest wordt op de fles gezet en komt er niet meer af, vullen doen ze met een lange slang op de plek waar hij staat. Je pak krijgt hetzelfde nummer als je plek, net als je vinnen, zo weet elk crewlid wat van wie is. In je eigen genummerde laatje kun je je losse dingen kwijt en iedereen heeft zijn eigen handdoek, jawel, ook met je eigen nummer. Onze camera’s krijgen binnen een eigen plek, handdoek, licht en voldoende opbergruimte voor laders etc. Goed geregeld!

We luieren wat, kletsen veel en raken gewend aan de bewegingen van de boot. In tegenstelling tot de mooie plaatjes is het geen zeilboot, de masten en zeilen zijn voor de show, maar maken het schip wel af. Later in de week worden de zeilen gehesen om hiervan foto’s te kunnen nemen.

Tijd voor het eerste avondmaal. Probeer je dit even voor te stellen: We zitten in een halve maan vormige bank, voor ons staan de warmhoud schalen met lekkers. Dan popt er in ene een mannetje omhoog uit de kombuis, het is de kok in een volledig smetteloos witte koksbuis en witte hoge koksmuts. Op zijn geheel eigen hilarische manier zingt hij een liedje over wat er allemaal te eten is. 2 Soorten groenten, 2 soorten vlees of kip, vis, rijst en aardappelen elke dag anders. Daarbij maakt hij handbewegingen alsof hij de grootste musicalster op Broadway is. Het gelach verstomd al snel als de eerste happen worden genomen want alles is ernstig lekker.

We hebben wel een airco op de kamer maar die laten we uit, te veel kans op verkoudheid, dus de ventilator een standje hoger, de motor van het schip draait op volle kracht en ondanks dat we in de voorste hut liggen voel je het stevig stampen van de cilinders door het hele schip. We proberen op het ritme van de motor de slaap te vatten maar dat lukt pas eigenlijk echt als om 4 uur ‘s morgens de motor uit gaat en we kennelijk onze bestemming hebben bereikt. Maar al snel…….. klinge linge ling: 5:30 Wakker worden!

Op de boot heerst een strak schema namelijk 5:30 wake up call, 5:45 licht ontbijt, 6:00 duikbriefing, 6:30 duik 1, 8:00 uur ontbijt, 9:30 duikbriefing, 10:00 duik 2, 12:00 lunch, 13:30 duikbriefing, 14:00 duik 3, 16:00 Snack, 16:30 duikbriefing, 17:00 duik 4, 19:45 avondeten. Gelukkig hoeven we de tijden niet te onthouden want als het ergens tijd voor is dan loopt men een rondje over de boot met de Happy Bell, zo’n mooi klein belletje om de huishoudster van vroeger te roepen. Als je ontwaakt uit een power nap of druk doende was en ff niet weet welk onderdeel er nu weer op het programma staat hebben ze hier een handigheidje namelijk: Is je haar droog dan is het tijd om te duiken, is je haar nog nat dan is het tijd om te eten!!! Simpeler kunnen ze het niet maken.

Maar nu is het tijd voor onze eerste duik. We krijgen een uitgebreide briefing over de duikplek, eventuele stroming en foto’s van vissen die we hier kunnen zien. Ook zal er een emergency alarm afgaan en we moeten aangeven of we die gehoord hebben. Als we dit alarm tijdens andere duiken horen, behoren we de duik gelijk af te breken en naar de dinghy te gaan. De duikplek is Malayan wreck, een klein wrak. We zijn in 3 groepen verdeeld die gedurende de week wisselen van startplek. Onze groep begint als tweede groep dus wat meer de tijd om je klaar te maken.

 

Margreth-Wijte_20190517_schildpad-84429

3, 2, 1 Go en we rollen met onze groep achterover het warme water in. Uiteraard wordt de eerste duik ook gebruikt om te checken of je genoeg lood hebt. Dat hebben we. Het alarm gaat af en na het seintje dat we het alarm gehoord hebben kunnen we aan onze duik beginnen.

Wauw, dit is wel heel gaaf! Super goed zicht en mooie onaangetaste rif. Klein wrakje met een schildpad eronder, de eerste van heel veel deze week!We zien een groep bumpheadparotfish, veel white tip haaitjes, grijze rifhaai, Napoleon, Ocean trigger fish en heel veel andere vis. Na de duik stond een glas water ( of sap) al klaar voor je, met een droge handdoek. En een heerlijk ontbijt met eieren, spek, pannenkoekjes en veel vers fruit. De tweede duik was ook bij het wrak, weer genoeg te zien! Veel haaien, octopus, naaktslakjes, zwarte spookmurene. Na een heerlijke lunch zijn we naar het Ranger Station gegaan. De paar mannen die er verblijven moeten voor de bescherming van de riffen zorgen. Om de 2 maanden komt er een nieuwe ploeg, want het is best eenzaam hier zo op open zee. De weinige bezoekers zijn de duikers die een kijkje komen nemen en wat t-shirts kopen.

Met 2 mooie wandduiken met zelfs pygmee zeepaardjes sluiten we deze dag af. Er mag hier niet ’s nachts gedoken worden, dus de laatste duik is een schemerduik. Douchen, logboek invullen, heerlijk eten en om 9 uur te bed, morgen weer vroeg op.

Eat Sleep Dive Repeat! Wat een zalig ritme is dat toch. De volgende dag zijn we al voor de wake up call wakker en klaar voor weer een mooie duikdag. Het weer is super, een lekker briesje de hele dag en een gladde zee. Tijdens de tweede duik passeerde ons een kleine walvishaai, joepie!! Helaas had hij/zij haast en konden we er geen foto van maken, maar dat is later meer dan goed gekomen. We zagen deze week namelijk 12 verschillende walvishaaien! Soms meerdere keren per duik omdat ze steeds langs het rif heen en weer zwemmen. De meeste walvishaaien waren met zwarte parasieten bedekt, dat hadden we nog niet eerder gezien. Maar ze hebben er volgens de gidsen geen last van.

Het duiken is hier echt fantastisch door het goede zicht en het ongerepte onderwaterleen. We duiken langs mooie riffen en grote wanden, afwisselend je blik op het rif en dan weer naar het blauwe water. We zien ontelbaar veel white tip, grey reef, paar black tips en twee keer een grote silvertip haai! Die zijn echt wel indrukwekkend! Ook veel kleine jonge haaitjes, super leuk om te zien. Het aantal schildpadden is ook groot, we hadden er tijdens de duik bij South Point wel 30 geteld, met als top 14 schildpadden bij elkaar. Tijdens mijn 1200e duik kreeg ik van de gids een bloemenkrans omgehangen en een felicitatiebordje, super leuk!

We voeren tussen de duiken en af en toe in de avond naar de verschillende duikplekken in de atollen. Black Rock ( North and South), T-Wreck, Delsan Wreck, Staghorn Point, Shark Airport en Washing Machine, zomaar wat namen van de plekken die we bezocht hebben. De laatste duik was bij South East Corner en dat was echt een cadeautje. Na deze week al verwend te zijn geweest met zoveel walvishaaien, kwam er nu een mannetje van 9 meter ons wel 20 minuten vermaken door steeds om ons heen te zwemmen en door de bellen te gaan. Geweldig!

 

Margreth-Wijte_20190517_Walvishaai-84429

Helaas komt aan alles een eind en moesten we weer terug naar wal. Gelukkig was dit nog niet het einde van de vakantie, want we hadden nog een week op het mooie Magic Oceans Resort. Weer overnacht in het hotel en de volgende dag via Manila gevlogen naar Tagbilaran. Dan met de bus naar het Resort.

Ook de week op het Resort was heerlijk, al moest je wel even omschakelen en je blik op standje macro zetten. Maar de eerste dag werden we al beloond met mooie slakjes, hengelaarsvissen, krabbetjes, parende manderijnvissen en een blue ringed octopus van 2 cm. Hier heb je ook een van de kleinste naaktslakken ter wereld, de Costasiella kuroshimae, of te wel, Shaun the Sheep. Deze slak is ongeveer 2 mm groot ( of klein) en met wat geduld hebben we hem redelijk op de foto kunnen zetten.

Na een week van dit mooie macrospul genoten te hebben, kwam ook hier de laatste dag in zicht. Als afsluiter een heerlijke BBQ met live muziek. We hebben een top vakantie gehad door de geweldige leuke groep, het heerlijke eten, de uitstekende begeleiding, het mooie weer maar bovenal het schitterende onderwaterleven. Van 9 meter tot 2 mm, we hebben ervan genoten!

 

Margreth-Wijte_20190517_Shaun the sheep nudi-84429

Margreth-Wijte_20190517_naaktslak-84429

Margreth-Wijte_20190517_hengelaarsvis-84429

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met * zijn verplicht *

Nieuwsbrief