Vincent Dorresteijn – Haastige spoed
De flinke golven weten hem al snel te overtuigen dat zijn broodje zalmsalade nog maar even in de tas moet blijven. Toch maakt duikreporter Vincent Dorresteijn twee wrakduiken op de Noordzee.
Datum: 13-8-2017
Duiklocatie: Noordzee
Zondag 13 augustus kon ik weer een keer mee met de Northseadivers. Na heerlijk uitgeslapen te hebben verzamelden schipper Coen Onstwedder, Richard Kooistra en ik ons bij de haven in Den Helder. Coen legde zijn boot aan vlak bij de ingang dus we hoefden maar een klein stukje te lopen met onze duikspullen. Wat een luxe!
Eenmaal op zee bleek het nogal tegen te vallen qua golven. De Mac-o beukte zich een weg door de Noordzee en zo nu en dan kwamen er flinke golven van wel twee meter voorbij. Genoeg om mij te doen besluiten om mijn broodje met zalmsalade nog even in mijn rugzak te houden.
Het plan was om 2 duiken op 1 kentering te maken en het eerste wrak wat we bezochten was de Victory. Toen we hier aankwamen zag Coen een vissersboot uit België recht op ons afkomen. Coen riep de schipper op en vertelde dat wij willen gaan ankeren op het wrak. Desondanks bleef het schip recht op ons af komen en Coen besloot maar even te wachten. Nadat het schip zonder ook maar iets uit geweken te hebben recht over ons wrak voer kon Coen ankeren. Vlot daarna omkleden en snel te water.
We hadden afgesproken een korte duik te maken. Ik dook op lucht dus met een diepte van 25 meter had ik ook maar een korte bodemtijd. Ik daalde af langs de lijn en even later zag ik het wrak. Het zicht was redelijk en ik zag dat het wrak flink uitstak en goed herkenbaar was. Ik maakte mijn lijn vast en daalde verder af naar de laadruimte. Nog voor ik het wist zag ik dat ik nog maar een paar minuten over had. Nu al? Ik was hier nog lang niet uitgekeken maar even later besloot ik op te stijgen. Eenmaal aan boord had ik even goed een duik van 28 minuten maar met een afdaling en een opstijging was er niet veel bodemtijd. Ik duik toch liever met nitrox.
Kort na mij kwam Richard ook naar boven met de hefballon en het anker. Na alles ingeladen te hebben vertrokken we al stuiterend over de golven naar het volgende wrak. Met pijn en moeite heb ik mijn flessen omgewisseld om klaar te staan voor de volgende duik. De keuze viel op een onbekend houten wrak. Eenmaal aangekomen kon ik meteen te water. Al met al behoorlijk gehaast te water en ik kwam redelijk buiten adem beneden. Eerst maar even op adem komen. De stroming zat er al aardig in. Na een kort rondje en een ontmoeting met een gehoornde slijmvis kwam ik weer boven.
Persoonlijk maak ik liever 1 lange duik in plaats van 2 gehaaste duiken op een dag maar we hebben even goed weer een mooie dag op zee gehad!
