Leendert Smit – Een winderig dagje
Juist op de dagen met wat meer wind moet je de duikstekken kritisch kiezen. Duik mee in de keuze van Leendert Smit.
Datum: 22 juli 2019
Duiklocatie: Anna-Jacobapolder en Sint Annaland (Zeeland)
Het is prachtig weer maar er staat een krachtige wind uit het Zuidwesten. De kopjes op de golven beloven niet veel goeds en de plannen om wederom naar de Zeelandbrug te gaan moeten worden aangepast.
Na wat gepuzzel met de getijden rollen Anna-Jacobapolder (AJP) en Sint Annaland (Stalland) er uit. AJP komt eerst dan kan ik daarna de LW kentering bij Stalland meepakken.
Op de open vlakte bij het haventje waai je uit je hemd maar het havenbekken ligt lekker in de luwte. Het is 2 uur na HW en ik besluit via een touw te beginnen in diezelfde haven. Ik heb de videocamera gekozen voor deze duik dus geen gesjouw met zware apparatuur. Het zicht is niet echt top maar voldoende om de treurige restanten van de voormalige mosselkwekerij in beeld te krijgen inclusief het dwars op de haven lopende touw dat altijd zo mooi begroeid is. Onderweg kom ik zelfs nog een brede ringsprietslak tegen.
Nu is het toch wel even haasten om op tijd in Stalland te zijn. Het is gelukkig maar een klein eindje rijden maar aangekomen bij de parking voor het strand staat deze natuurlijk helemaal vol. Mooi weer is leuk maar elk voordeel heb z’n nadeel. Dan maar naar de ‘officiële’ duiklocatie over het hobbel pad (iets beter berijdbaar dan vorig jaar). Oei het is ook hier behoorlijk druk. het blijkt een hondenclubje te zijn dat al snel opbreekt. Er blijven nog 3 auto’s over. Ik kleed mij snel om en sjok richting trap. Ik heb de optische snoot in stelling gebracht en hoop weer wat te kunnen experimenteren. Nu ik toch bezig ben ga ik het links van de trap proberen.
ik zwem een eindje weg over een kale zandvlakte maar kom uiteindelijk uit bij wat kleine oesterveldjes. Hier wemelt het van de dikkopjes en gewone garnalen. Zo nu en dan duikt een zeenaald op en even verderop verdedigt pa zwarte grondel zijn eitjes.
Hier komt de snoot goed van pas want ik kan het licht heel precies in de schelp richten. Papa is niet blij natuurlijk dus na een kwartiertje neem ik afscheid. Ik loop terug met 2 duikers uit Arnhem die eigenlijk via het strand wilden duiken maar de plek niet konden vinden. Ik troost ze met de gedachte dat ze daar hun auto toch niet kwijt hadden gekund. Terug bij de auto zit er een Grote groene sabelsprinkhaan op het dak.
