Duikparadijs Moalboal

Moalboal met vlak voor de kust Pescador Island is the place to be als je wilt duiken of snorkelen op het Filipijnse eiland Cebu. Een lange straat is volledig gevuld met twee dingen: duikshops en restaurantjes. Een ideale combinatie! Frank en Marloes duiken er onder met sardienen, schildpadden en mandarijnvisjes.

Onderweg naar duikplaats Dolphin House vertelt de divemaster dat die naam niets te maken heeft met dolfijnen, maar met de naam van een resort. Hmmm, jammer… De kleine teleurstelling is al snel vergeten als naast de boot een schildpad zijn kopje boven water steekt en ons nieuwsgierig aan kijkt. Geen dolfijnen dus, maar schildpadden zijn ook leuk!

En daar zien we er genoeg van deze duik! Tijdens de afdaling zien we direct een flinke schildpad die rustig  ligt te slapen op het rif. Als ik even later twee kleine pipefishes aan het fotograferen ben, hoor ik mijn buddy brommen door zijn automaat. Als ik opkijk, kijk ik recht in de ogen van de grootste schildpad die ik ooit heb gezien. En ik hang precies op zijn route. Hij is duidelijk van mening dat verkeer van rechts voorrang heeft en ik wordt geacht snel aan de kant te gaan. Aangezien hij bijna even groot is als ik, besluit ik rechts inderdaad maar voorrang te geven.
Ik hoor mijn buddy lachen door zijn automaat heen en als ik opkijk, zie ik dat hij niet de enige is die me uitlacht. Boven op het rif ligt nog een grote schildpad net over het randje naar beneden te kijken. Ik hoor hem bijna grinniken.

Pescador Island

Na een korte stop voor koffie en nieuwe duikflessen varen we naar Pescador Island. Dit eiland staat bekend om de enorme school sardienen die hier altijd aanwezig waren. Maar de sardientjes zijn met z’n allen verhuisd en we hoeven niet ver weg om ze te zien: de school van miljoenen vissen woont tegenwoordig recht voor het Seaquest duikcentrum. Al snorkelend werden we gisteren al op enkele meters uit de kant omgeven door de zilverachtige vissen die allemaal volgens dezelfde choreografie zwemmen.

Ik ben dus benieuwd wat het eiland nu te bieden heeft. Nu de sardienen er niet zijn, heeft de duikplaats zeker geen tekort aan vis! Ik blijf om me heen kijken en zie je overal scholen vis, in verschillende kleuren en maten, netjes opgedeeld in een kleur per school. Soms schieten ze ineens allemaal richting het rif als één van de grotere jagers de school in duikt. Een indrukwekkend gezicht.

Ik kan dan ook maar moeilijk kiezen; moet ik naar het rif kijken of in het blauwe water? Het rif is schitterend begroeid met zachte koralen die blaken van gezondheid. We dalen af langs een schuin aflopend rifdak, dat op 12 meter overgaat in een loodrechte wand die de diepte in verdwijnt. De samenstelling van het rif verandert hier, uit de steile wand komen grote waaierkoralen die zachtjes mee bewegen in de stroming. Onder ons zien we een paar keer grote, zilverachtige vissen langs schieten, onderweg naar hun zwemmende lunchpakketjes.

Groot, groter, grootst

Als ik al vanmorgen onder de  indruk was van de grootte van de schildpadden, dan geldt bij de bekersponzen op het rifdak de overtreffende trap. Verschillende exemplaren zijn zo groot als een driepersoons-bubbelbad. Ik maak een foto en zie meteen dat dit geen recht doet aan de werkelijkheid. Dit moet je in het echt zien, niet op een foto.

Als we boven komen, is de wind flink in kracht toegenomen en lijkt het boven water net zo nat als op het rif. Duidelijk een tropisch regenbuitje. Als we terugvaren van Pescador Island naar het duikcentrum, ben ik blij dat Seaquest niet met een traditionele, maar met een stevige, snelle boot vaart. De golven in de smalle zeestraat zijn gegroeid in de tijd dat we onder water waren, waarschijnlijk om in stijl te blijven met de grote schildpadden en sponzen van vandaag. Alles is vandaag groot!

We bezoeken Pescador Island nog een paar keer tijdens ons verblijf in Moalboal en het eiland blijft ons verrassen. De ene keer worden we door een stevige stroming meegevoerd langs de noordkant van het eiland en zien we twee hengelaarsvissen ter grootte van een voetbal en flinke zeebaarzen. De andere keer staat het water volledig stil en genieten we van het macroleven, de pipefishes, de garnalen en de krabbetjes. Dit eiland met officieel vier duikplaatsen biedt eindeloze duikmogelijkheden.

Goby Point

Onze derde duik van de dag vindt plaats op Goby Point. Een duikplaats die voor beginnende duikers in eerste instantie oninteressant kan lijken, met een maximale diepte van 6 meter en grotendeels zandbodem. Niets is echter minder waar, voor de goede waarnemers is er ontzettend veel leven te vinden. De raarste monstertjes kruipen hier over de bodem. We vinden holletjes waarin visjes samenwonen met een garnaal als huishoudster, scheermesvisjes, verschillende soorten en kleuren zeenaalden, een ghostpipefish en een pegasus seamoth.

Ineens tikt de divemaster fanatiek op zijn fles terwijl hij een grote stok van de bodem pakt. Me afvragend wat hij nou weer aan het doen is, zwem ik naar hem toe. Maar hij houdt me met een arm op afstand, terwijl hij met de stok zo ver mogelijk voor zich uit in het zand prikt. Ineens schiet er een zeeslang uit de slikbodem omhoog en kronkelt hij zich een weg naar de oppervlakte. Die had ik niet zien aankomen! Als ik de slang even bekeken heb, beweeg ik langzaam zijn kant op om een foto te maken. Ineens word ik bij mijn vinnen gepakt en trekt de divemaster me achteruit. Opnieuw komt de stok in actie en uit de zandbodem waar ik net nog 20 cm boven lag, verschijnt een tweede zeeslang. Goed. Ik blijf wel veilig in het blauwe water hangen, nergens te dichtbij. Haaien doen me niks, maar deze snelle kronkelbeesten. Brrr….

Keuzestress

Na de steile wanden van Pescador Island en de ondiepe zandbodem van Goby Point, duiken we op Cobton Point. Dit is een duikplaats die onderwaterfotografen stress gaat bezorgen. Want ga je hier voor een macro lens voor de pygmee zeepaardjes en de ghost pipefish of ga je voor een groothoeklens voor het vliegtuigwrak op 22 meter diepte en de wand met kleurrijke gorgonen? Wij kiezen voor het kleine spul en gaan op zoek naar de pygmee zeepaardjes op 30 meter diepte. We passeren het vliegtuigwrak en komen aan de op steile wand die pas op 25 meter begint en vanaf daar de diepte in verdwijnt. Met hulp van de divemaster is het eerste pygmee zeepaardje snel gevonden. Ik heb nog net genoeg tijd om te bedenken dat ik zeker morgen naar deze duikplaats terug wil met een groothoeklens.

Huisrif

Het huisrif is een ideale plek voor een vroege of juist late duik. Niet alleen de school sardienen heeft hier een vaste woonplaats, ook een grote groep mandarijnvisjes heeft een vast onderkomen in een koraalformatie.
Met een beker thee zitten we op het strand voor de duikschool te wachten op de zonsondergang. Niet omdat we die zo mooi vinden (al is dat wel zo!), maar vooral omdat de mandarijnvisjes allerlei romantische ideeën krijgen bij die zonsondergang. De hele dag zijn ze vrijwel niet te zien, maar zodra het begint te schemeren, verschijnen ze boven hun koraal om elkaar op te zoeken. Dat is natuurlijk het moment om ze op de foto vast te leggen.

Hollandse nieuwe

Terwijl we daar nog zitten te genieten van het laatste zonnetje, springt er ineens een haai uit het water! Een hongerige haai doet zich te goed aan onze huis-sardientjes. Ik wacht niet langer op de zonsondergang, gooi snel mijn duikset weer op mijn rug en loop het water in. Slechts enkele meters uit de kant bevind ik me in de school sardienen. Ik pak een lijn van een boei beet en blijf rustig in het blauwe water hangen, terwijl de school sardienen om me heen flitst in steeds wisselende richting, een overweldigend gezicht. Ik kan niet ver kijken, overal om me heen zijn muren van vis en ik verwacht ieder moment een haai daar uit op te zien duiken en hou de camera klaar.
Ineens voel ik me toch wel een beetje ongemakkelijk, hangend aan een boeilijn als Hollandse Nieuwe tussen de sardines. Blijkbaar houdt de haai niet van een verse haring zonder uitjes, want hij laat zich niet zien.

Gelukkig hebben we de mandarijnvisjes nog!

Moalboal algemeen

Moalboal is een plaatsje in het zuidwesten van het Filipijnse eiland Cebu.
Er is een vliegveld op Cebu, waar vanuit Amsterdam op gevlogen wordt, meestal met een tussenstop in Singapore of Hong Kong. Vanaf het vliegveld is het nog 3 uur  met de auto naar Moalboal.

De duikscholen in wat Moalboal genoemd wordt, bevinden zich niet in het dorp zelf, maar op het 5 km verderop gelegen Panagsama Beach.

De munteenheid op de Filipijnen is de Filipijnse peso. In de straat met duikscholen en restaurants is een pinautomaat, die echter niet altijd werkt. In Moalboal zelf zijn verschillende banken en pinautomaten, vanaf het strand zijn deze snel bereikbaar met een (brommer)taxi of tricycle (brommertaxi met zijspan).

In de hoofdstraat bij de duikcentra zijn vele restaurants en bars, waar je goed kunt eten en drinken.

Kenmerkend voor de meeste duiken zijn steile wanden, schildpadden, scholen kleine vis en kleurrijke koralen. Ook is er veel klein leven zoals frogfish, krabben en garnalen. Alle duikplaatsen zijn binnen 15 minuten varen te bereiken, ook die bij Pescador Island.

Frank en Marloes doken met SeaQuest Moalboal. Dit duikcentrum biedt minstens vier duiken per dag aan met verschillende duikplaatsen, waarbij veel rekening wordt gehouden met de wensen van de duikers. Het huisrif heeft een school sardienen en een grote groep mandarijnvisjes. Er wordt dagelijks naar Pescador Island gevaren en ook ‘early morning’-duiken en nachtduiken behoren tot de mogelijkheden.
Sumisid Lodge is de bijbehorende accommodatie, hoewel je natuurlijk ook bij SeaQuest kunt duiken als je ergens anders verblijft. Sumisid heeft 8 kamers, waarvan 4 met airconditioning en 4 met alleen een ventilator. Ontbijt wordt geserveerd op de veranda direct aan het strandje. ’s Avonds zijn de zonsondergangen fenomenaal.

Met dank aan: Seaquest Moalboal, Sumisid Lodge

Foto’s: Frank de Bruin, Marloes Otten