Axel Gunderson – Duiken in de groene kelder naar twee onderzeeërs

De zee neemt en de zee geeft. In het geval van duikreporter Axel Gunderson geeft de zee hem een “bwurk blaah” gevoel en neemt ze zijn GoPro. Toch maakt hij twee geweldige duiken op de Noordzee.

Datum: 02-09-2017

Duiklocatie: Noordzee, op de Doris en de E36

Zaterdag 2 september samen met Robin​ met de boot van Araid Wreck Diving naar twee onderzeeërs op de Noordzee geweest. Met zeven man aan boord stuiteren we over de golven met ruim 40 km/u. Alleen dat is al een super ervaring op zich.
Onder het genot van zacht gillende Volvo penta’s en fantastisch mooie wolkenformaties laten we IJmuiden achter ons. De deining is aanwezig, maar op dat moment alleen in de vorm van klappen op de romp van de boot.
Eenmaal op locatie van de Franse onderzeeër Doris, wordt de deining wel even goed voelbaar en voor een landrot als ik die alleen in stille meren duikt, heb ik helaas een “Bwurk blaah” moment. Dat lucht zo enorm op. We kunnen duiken hoor Robin!

Robin en ik gaan als laatste van boord, terwijl Theo achterblijft. Bij het overboord springen raak ik mijn Gopro al kwijt en dat merk ik als we bij het wrak aankomen. Er bungelt alleen een lege double ender op de plek waar ie hing. Dus als iemand in de buurt van de Doris een Gopro aan een aluminium frame vind, dan is ie van mij. Kan bijvoorbeeld ook over tig maanden aanspoelen bij Texel bijvoorbeeld.
Nou ja ik neem mijn verlies, want de zee neemt en geeft tenslotte. Het zicht is best goed naar ik schat een meter of zeven. Het wrak uit de Tweede wereldoorlog ligt al ver in het zand verzonken en twee periscoop-achtige uitsteeksels steken uit de romp. Voor de rest is het jammergenoeg al ver heen en zal steeds dieper wegzinken in het zand. Ik zie wat steenbolkjes en krabben die het wrak dankbaar gebruiken als hun veilige haven. Als laatste duikers laten we het annker op met een hefballon en gaan langzaam weer omhoog.

De tweede duik vind twee uren later plaats op de Engelse onderzeeër E36 uit de Eerste wereldoorlog. Ik ben blij dat ik mijn andere camera bij me heb. Even wachten voor we het water in gaan. Die verrekte deining ook… ahh gatver nog even Bwurk blaah en we kunnen hoor Robin! Of vissen zure kwark lusten weet ik niet, maar als er een kant en klare zure haring gevangen wordt, dan heeft ie van mijn maaginhoud gegeten.
Bij het afdalen blijft mijn camera nu wel hangen en de E36 lijkt meer op een wrak. Ze ligt hoger op het zand en de hek-torpedobuis met inhoud is goed te zien. Ook de horizontale staartvlakken zijn goed te zien. In het wrak zitten grote kreeften en krabben en eromheen zwemmen oa steenbolkjes. Toch zonde dat dit stuk historie uiteindelijk verzand en de bodem in verdwijnt, maar vooralsnog zal dat nog jaren gaan duren. Ook dit exemplaar ligt net als de Doris op 28 meter diepte, waar de stroming nog meevalt afgezien van het feit dat we buiten de kentering duiken, maar het dan ook doodtij
We komen voldaan weer boven. Ik snap nu ook waarom men met enkele flessen duikt, want dat is veel makkelijker om uit het water te komen. Het is een feit dat ik niks anders heb en het duikt zo lekker.
Ik ga weer even plat op de achterbank een potje saai wezen, om de maag wat tot rust te laten komen. De mannen hebben geen centje last, maar ja dat benne ook doorgewinterde Noordzeeduikers. Met een noodgang zijn we weer bij IJmuiden, waar een RIB met gasten in T-shirts lekker rondracen. Onze schipper Sander kent de jongens van de RIB. Als de RIB vlak naast onze boot komt ziet Sander een leuk buitenkansje. Sander draait af naar bakboord. Een giga hoos zilt water sproeit over de open RIB. Woehahaha!! Fantastisch dat de boot geen enkel probleem heeft om de RIB bij te houden.
Het was een memorabele dag en ja Noordzeeduiken vind ik best pittig en mijn bovenlijf mag best wel wat sterker worden.
Bedankt allemaal voor de gezelligheid want jullie waren dat wel Robin, Theo, Sander, Jur, Erik en Lars!