Inloggen

Wachtwoord vergeten?

Duikreporter

Vincent Dorresteijn – Driemaal is scheepsrecht

Om op de Noordzee te duiken moeten de omstandigheden goed zijn. Soms worden de duiken dan ook afgelast vanwege te hoge golfslag. Zou driemaal dan echt scheepsrecht zijn voor Vincent Dorresteijn?


Datum: 22 oktober 2016
Duiklocatie: MS Ansi

duikreport-call-to-action-350x85

vincent_dorresteijn_1
Maarten Singer en ik hadden dit seizoen al twee keer eerder een weekend vrij gehouden om een heel weekend vanuit Harlingen te gaan varen met het duikschip de Wilhelmina van Piet Greben.
Vrijdag 21 oktober is het eindelijk zover. It giet oan!! Drie maal is scheepsrecht gaat dit keer ook op voor ons duik weekend!
Nu begint de stress want na twee eerdere keren voor niets op vrijdag een halve dag vrij genomen te hebben heb ik de derde keer besloten dat het wellicht verstandiger is om het lot voor de gek te houden en dit keer geen vrij te nemen. Ook heb ik tegenovergesteld tot de vorige twee keer nog niets ingepakt. Nu mijn plan om het lot te misleiden gelukt is, en het varen dus wel door gaat moet ik dus als de donder mijn werkzaamheden afronden en alle tassen met duikspullen, extra kleding en slaapspullen in gaan pakken en er moet natuurlijk ook nog wat gegeten worden.
Net na ik mijn avondeten wat vroeger dan normaal achter de kiezen heb staat Maarten al voor de deur. We laden mijn spullen in zijn auto en dat maakt de auto toch nog wel aardig vol. Enthousiast en uitgelaten vertrekken we naar Harlingen. Eenmaal aangekomen bij de Wilhelmina zien we dat wij lang niet de eersten zijn. Maarten en ik zeggen iedereen even vlot gedag en brengen onze spullen aan boord. De duikspullen kunnen aan dek staan en de rest van de spullen gaan naar de leefruimte met slaapplekken benedendeks. De meeste bedjes zijn al bezet en voor mij is er nog een kort bedje over. Ik kan in het bedje niet languit liggen met mijn lengte en bedenk me dat de nachten dus wel erg kort zullen worden.

vincent_dorresteijn_5

Het is tijd om te vertrekken en de chauffeurs worden verzocht om de auto te gaan parkeren aan de overkant waar zij dan weer opgepikt zullen worden. Nadat we door de Tjerk Hiddessluizen heen zijn neem ik even een kijkje in de stuurhut om even te kijken hoe Piet Greben de Wilhelmina in het donker richting Terschelling navigeert wat vanavond onze slaapplaats zal zijn. Na kennis gemaakt te hebben met Piet neem ik plaats aan de grote tafel naast Juliana de Kroon, Majorie Borgmeier en Patricia Borgmeier de Goeij.
Na even gekletst te hebben komt mijn slaapplaats te sprake en gelukkig wil Patricia wel met mij ruilen ondanks dat zij het niet zo prettig vind om op het bovenste bed van een stapelbed te liggen. Echt super lief van haar want in het andere bed kan ik mijn benen wel strekken. Langzaam maar zeker komt iedereen aan tafel en er word genoten van een hapje en een drankje. Het is toch al tegen twaalf uur dat ik besluit in bed te gaan liggen en te gaan slapen.

vincent_dorresteijn_2
De volgende ochtend word ik wakker omdat Piet uit bed gaat. Ook de vaste crew van Piet bestaande uit Klaas Wiersma, Eddy Schutten en Derko Mulder stappen uit bed. De rest blijft nog even liggen. Ik hoor dat de heren boven aan het overleggen zijn of de omstandigheden goed genoeg zijn om te gaan duiken. Ik kan mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en ik ga even horen wat de uitslag is. Jammer genoeg is deze niet positief en even later liggen we allemaal weer in bed met de hoop dat het er voor vanmiddag beter uit ziet.
Een aantal uur later is iedereen wakker en word het ontbijt op tafel gezet. Na het ontbijt word er besloten dat de middagduik wel door gaat dus ik ben blij. Piet start de motor en we verlaten onze slaapplaats net buiten de haven van Terschelling. Onderweg besluit Piet dat we gaan duiken bij het wrak van de Ansi. Het Noorse vrachtschip Ansi is in de nacht van 22 februari 1970 gezonken na een aanvaring met de Liberiaanse tanker Aragon. Kapitein Per Harum is als enige uit het koude water gered en zijn vijf bemanningsleden zijn omgekomen. Op de foto is de Ansi te zien onder de naam Jolita.

vincent_dorresteijn_3
De golven zijn wel vrij hoog en dat is ook aan de opvarenden te merken. De zeeziekte slaat toe en de één na de ander ligt over de railing van de boot. Ik voel me in eerste instantie nog prima maar een film op de iPad kijken op bed benedendeks bleek niet verstandig te zijn en heeft er voor gezorgd dat ook ik wat draaierig ben. Ik besluit weer naar boven te gaan om naar de horizon te kijken en even later hebben we de bestemming bereikt. Maarten en ik zijn een buddyteam en we hebben afgesproken dat ik de reel bedien. Het is voor Maarten de eerste duik op de Noordzee en hij heeft ondanks dat hij ook een klein beetje last heeft van zeeziekte er veel zin in. Snel kleden we ons om en gaan te water. Het is voor mij de eerste keer op de Noordzee met mijn nieuwe wing met dubbel 12 en het is nog een hele toer om te blijven staan in de stevige deining. Ik probeer nog even te lachen voor de foto maar ik zie de cameravrouw Juliana nergens. Zij bleek achter mij te staan en het is helaas een foto van mijn achterhoofd geworden. Maarten en ik springen één voor één te water en we duiken onder. Ik ben blij dat we van die deining af zijn en ik voel me meteen beter. We dalen af langs de daallijn en ik maak de reel vast aan het wrak. Het zicht is helaas erg slecht maar genoeg om te zien dat dit een prachtig begroeid wrak is. Het gehele wrak begroeid met de mooiste kleuren. Zover als wij konden zien is het wrak nog mooi intact en op een gegeven moment komen we bij een trapgat naar beneden. Mijn nieuwsgierigheid zegt me graag naar beneden te willen maar mijn verstand zegt me door te zwemmen. Door het slechte zicht zie ik niet waar het naar toe gaat en is het slechts een zwart gat. Ik geef aan Maarten aan dat ik het te gevaarlijk vind en Maarten is het daar roerend mee eens dus we zwemmen verder. Een stukje verderop is een grote opening waar we wel in kunnen. Na een stukje er in merk ik dat het touw van mijn reel vast zit aan mijn Vin. Ik vraag Maarten mij even te helpen en daarna keren we om. Hierna zwemmen we terug naar de daallijn waar Maarten aan zijn opstijging begint. Ik heb met mijn nitrox mengsels nog wat tijd over dus ik doe nog een klein rondje waarna ik ook aan de opstijging begin.

vincent_dorresteijn_4Na mijn veiligheidstop stijg ik verder op en probeer ik een goed moment te vinden om de trap te pakken precies wanneer de boot door de deining op het dode punt schommelt. Maarten is reeds omgekleed en ik volg zijn voorbeeld. Enkele duikers zijn al uit het water en ook de laatste duikers druppelen aan boord. Als iedereen weer veilig op de boot staat kunnen we weer vertrekken. Dit keer zullen we de nacht doorbrengen net buiten de haven van Vlieland. Terwijl het eten gekookt worden gaan we met een groepje nog even met het rubberbootje naar de haven om een ijsje te halen. Het is een mooi moment voor Piet om zijn nieuwe drone te testen. Vanaf de boot worden we de gehele weg naar de haven gevolgd. Eenmaal terug aan boord kunnen we vrijwel direct aanschuiven voor het avondmaal. Er is macaroni gemaakt en een salade. Na een aantal drankjes gaan de mensen dit keer iets vroeger naar bed dan een dag eerder.

De volgende ochtend begint met ongeveer hetzelfde ritueel : Piet stapt uit bed en Klaas, Derko en Eddy volgen waarop er overlegd word of er gedoken kan worden. Ook Juliana gaat uit bed. Ik heb zo een zin om te duiken en ik hoop dat ik positief nieuws te horen krijg maar de golven zijn helaas veel te hoog en er word besloten niet te gaan duiken. Erg jammer maar het moet natuurlijk wel verantwoordelijk blijven en als de helft van de opvarenden aan het overgeven is door de zeeziekte is ook niet prettig. Teleurgesteld gaan we allemaal nog even terug naar bed en na het ontbijt varen we terug naar Harlingen.
In de sluis worden we aangesproken door twee douaniers die de Wilhelmina even willen controleren. Vermoedelijk willen ze even zien dat er niet met rode diesel gevaren word. Piet vraagt of de douaniers ons een stukje verderop willen ontmoeten aan de kade en dat vinden zij prima. De douaniers vinden niets en zijn zo vriendelijk om nog even een leuke foto van ons allemaal te maken waarna iedereen weer naar huis vertrekt. Het weekend was qua duiken niet wat we gehoopt hebben maar we hebben allemaal toch genoten van de gezelligheid en de tijd op zee.

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met * zijn verplicht *

Nieuwsbrief