Dirk Van den Bergh – Een drama voor de Oosterschelde: het klauwvlokreeftje
De klauwvlokreeftjes zijn Duikreporter Dirk een doorn in het oog. Hij gaat het water in om de minuscule wezentjes in beeld te brengen.
Datum: 02-09-2022
Duiklocatie: Zeelandbrug-Noord
Vandaag mijn eerste soloduik van het seizoen. Aan buddy’s dus geen gebrek gehad! Dit is echter een bewuste soloduik. Ik wil de ravage die de klauw-vlokreeftjes in de Oosterschelde aanrichten in beeld brengen. Het zijn minuscule diertjes die dan nog grotendeels verstopt zitten in hun zelfgebouwde kokertjes en dus, zeker in de stroming, geen gemakkelijke opdracht. Ik wil het mijn buddy dan ook niet aan doen om te hangen wachten terwijl ik iets aan het filmen ben wat je met het blote oog nauwelijks ziet!
Ik ga om 10.43 uur in het water. De LW kentering is pas om 13.30 uur, maar de stroming valt best mee.
Een paar sepia’s proberen me van mijn opdracht af te leiden, maar ik negeer ze … lastig hoor!
Zodra ik onder de getijdelijn kom wordt het grijs … niet door stof, maar door de miljoenen kokertjes van het klauw-vlokreeftje. Ze overwoekeren alles, zoals deze oester.
Ook de zakpijpen en zelfs de kokers van de pauwkokerwormen zitten er vol mee.
Ze liggen constant met hun sprieten naar voedsel te grijpen. Ze zijn met miljoenen …
Criticasters zullen vast wel weer denken: die is hier fel aan het overdrijven. Daar kan ik dan nog inkomen ook, want enkele weken geleden schreef ik zelf nog lovende woorden over de pracht van het duiken bij de Zeelandbrug. Veel te beleven, veel kleur en veel naaktslakken … Nu niets meer, een grauwe boel. Op enkele weken tijd is alles overwoekerd en blijft er nog weinig voedsel over voor de naakslakken of ander onderwaterleven …
Deze Noordzeekrab is een schrijnend bewijs van de malaise. Doordat ze meestal stil ligt wordt ze ook overwoekerd en hoe!
Zelfs de ogen zijn niet meer te zien! Hoe gaat ze zelf nog aan voedsel geraken?
Geloof me, het is echt dramatisch aan het worden. Volgens mij zijn hun enige vijanden de vissen (in mijn vijver lusten de vissen ook heel graag hun soortgenoten, de gammarus vlokreeftjes). Gelukkig zwemmen er nu veel vissen rond, misschien wel door hun aanwezigheid? De toekomst zal uitwijzen hoe dit verder gaat evolueren, maar ik heb er geen goed oog in.
Na 50 minuten ga ik uit het water. Even later komt mijn buddy Frank aan. Hij gaat voor het eerst bij de Zeelandbrug duiken. Hoe dat afloopt lees je in een volgende reportage!
