Dirk Van den Bergh – Nu een echte driftduik!

Duikreporter Dirk gaat nu een echte driftduik maken, de tijd van de initiatie is voorbij. Natuurlijk gaat ook de camera mee.

Datum: 30 september
Duiklocatie: Sint Annaland en Zeelandbrug

Andermaal is Petra Zondervan mijn buddy. Ze staat al op de parking wanneer ik aankom bij Sint-Annaland! Weer van uur vergist? Nee, ze is gewoon goed op tijd vertrokken deze keer. Geen verhaal dus … Of toch … na het checken van de stek tuigen we op en haar computer geeft aan dat ze geen lucht heeft. Ook de manometer staat op nul … De kranen staan nochtans open en ze is zeker dat dit een gevulde fles is. Ik zet mijn apparatuur erop en inderdaad: er zit 191 bar in. Wat nu … “Och” zegt ze “dan ga ik wel op jouw luchtverbruik af en we duiken hier toch niet diep”. Petra heeft inderdaad altijd nog veel lucht over wanneer mijn fles zo goed als leeg is, maar is dit wel een goed idee? Gelukkig doet alles het terug nadat zij haar computer gereset heeft. Oef!

We duiken op de laag water kentering en zwemmen eerst boven water naar de boei. Langs de ketting dalen we af. De stroming neemt ons rustig mee. Het zicht is prima. We volgen de rand van de oesterbank, we zien een paar schichtige sepia’s, veel zeenaalden en veel hooiwagenkrabben. Grappig is de pitvis die zich in het zand graaft. Een kreeft verschuilt zich tussen de sponzen. Na de kentering draaien we terug. Een grote kreeft pleegt een aanslag op mijn camera en wat verder zien we een heel oude kreeft. Wat een kanjer. Het beest ziet er niet uit: ze is begroeid met van alles en nog wat, heeft nog maar één oog en één heel grote schaar. We zijn max 7,9 meter diep geweest en na 67 minuten gaan we uit het water. We hebben het allebei koud gekregen: het water is hier nog maar 16°C!

Het zonnetje is op komst, maar ze wacht nog tot we omgekleed zijn! We rijden vlug door naar de Zeelandbrug: zo kunnen we ons terug opwarmen met de zetelverwarming en de chauffage aan …

De HW kentering is pas om 15.45 uur en we zijn er al om 11.45 uur. Dat wordt dus wachten … We gaan uit de wind zitten om onze boterhammetjes op te eten. Er komen enkele duikvrienden van Petra aan, waaronder Deep Diver. We geraken aan de klap. Zij gaan buiten de kentering duiken … Petra kijkt naar mij … “Willen we dat ook doen? Jij moet toch oefenen voor je cursus?”
Petra ondertussen al wel kennende had ik thuis mijn oefeningetje van het 8 stappenplan gemaakt en zie dat het als we voor de kentering in het water best wel zal stromen. De wind staat op de kant en ondertussen schijnt de zon volop, zodat we de schaduw van de brug zullen zien. Opkomend tij betekent bovendien dat we hier niet weg van de kant zullen driften. Vooruit dan maar, maar wel met de buddylijn hé!

We wandelen naar de Westelijke trap en om 13.36 uur liggen we in het water, dus ruim 2 uren vóór de kentering. We proberen zoveel mogelijk rechtuit diepte te maken. Dank zij de grote blokken die de stroming wat tegen houden lukt ons dat goed. We dalen heel langzaam af naar 12,6 meter. Ondertussen zien we een sepia, waaierkokerwormen en wrattige tipjes. Door de stroming is het lastig filmen. Beneden gekomen geven we mekaar teken: let’s go!

Op bepaalde momenten gaat het echt hard, op andere momenten iets minder hard dank zij de rotsblokken. We worden automatisch hogerop getrokken. We proberen tussen de 7 en de 8 meter te blijven, dit om de pijler niet te missen. We zijn helemaal verrast wanneer we die al na korte tijd rechts van ons passeren. Afremmen! We draaien rond de pijler en rusten even in de luwte. We maken een rondje, waarbij we tegen de stroom in moeten. Wat is dat zeg! Laag blijven en dicht tegen de pijler helpt, maar dan nog! Ik begrijp nu helemaal waarom de zeedonderpad slechts huppelende verplaatsingen maakt … Het is alsof iemand aan mijn camera trekt wanneer ik probeer te filmen. Ook de sepia, die een steurgarnaal aan het verorberen is, legt zich achter de stenen om niet meegesleurd te worden.

Wanneer ik op 80 bar zit doe ik teken om naar boven te gaan. Ik wil hier geen risico lopen om zonder lucht te vallen! Het duurt trouwens nog een tijdje eer we onze oriëntatie teruggevonden hebben. We zien de schaduwlijn van de brug en volgen die. Eens weg van de pijler en ondieper is de stroming gelukkig beduidend minder, zodat we er tegen in naar boven kunnen. Wanneer we aan de oppervlakte gaan kijken blijken we een flink stuk terug gezwommen te zijn en kunnen we nog een eind driften tot aan de trap. We hebben 68 minuten gedoken.

Het was een leuke ervaring, maar ik besef wel dat je de pijler niet mag missen: anders zit je zonder het te weten een heel eind voorbij de trap!

Na de duik praten we nog na met Deep Diver en zijn buddy. Zij vonden het ook wel best hard stromen. Dus … dit was wel degelijk mijn eerst echte driftduik! Ik zal nu maar wachten met zo’n duikjes tot ik op 16 oktober bij Ferry van Dorst de cursus gevolgd heb … ik ben er in elk geval al goed op voorbereid!