Dirk Van den Bergh – Een enerverende duik!
Vanwege de verwachte drukte start Duikreporter Dirk Van den Bergh zijn duikdag vroeg. Eerst gaat hij op zoek naar de sepia’s bij de Bergse Diepsluis.
Datum: 31-05-2019
Duiklocatie: Bergse Diepsluis en Strijenham
Twee jaar geleden kwam ik in contact met Dirk Cludts, door mijn filmpjes en duikreportages. Normaal ga ik niet in op FB vriendschapsverzoeken van mensen die ik niet persoonlijk ontmoet heb, maar vermits hij allerlei inlichtingen vroeg en we zo in gesprek geraakten heb ik dit toen aanvaard. Van in het begin was er sprake om eens samen te duiken en vandaag is het zo ver!
Het is hemelvaartweekend en er is grote drukte te voorzien op de duikstekken. We spreken dus vroeg af. Niettegenstaande Dirk een heel eind verder moet rijden dan ik is hij als eerste op de duikstek. Om 07.00 uur kom ik aan bij de Bergse Diepsluis. We zijn de eersten! Even later komt nog een klein groepje aan, maar we liggen toch als eersten in het water!
Dirk heeft natuurlijk gelezen dat ik de sepia’s weet zitten en dat is ook ons duikdoel. Ondanks het zeer slechte zicht komen we pal op de bewuste sepiastokken uit, maar ze zijn niet thuis. We wachten tevergeefs een kwartiertje. We moeten een heel eind naar de duiktrap, dus we vertrekken maar, onderweg verder speurend naar stokken en eieren. Mét resultaat, want we zien toch één sepia die kennis komt maken met de stokken, maar hij is vlug terug verdwenen … Onderweg film ik enkele leuke tafereeltjes.
Wat verder stokken met pijlinktviseieren, maar geen pijlinktvissen …
Na 64 minuten zijn we bij de duiktrap. We zijn max 9 meter diep geweest en het water was 16°. Ik veronderstel dat Dirk na deze perfecte navigatie wel alle vertrouwen in me zal hebben …
Onze tweede duik doen we bij Strijenham. Bij aankomst zijn we helemaal alleen! Wat later komen er nog drie duikers, maar dan liggen wij al lang in het water! Zoals altijd eerst inspectie van de duikstek. Er liggen in de verte kreeftenfuiken, dat wordt een herkenningspunt. Voor de hachelijke situaties die we onder water meemaakten verwijs ik naar mijn vorige reportage. Nu het allemaal wat bezonken is blijf ik er bij: dit kan je vergelijken met een moordaanslag! De vissers voeren eerst weg, maar keerden dan toch terug om hun nieuwe fuik uit te werpen. Duidelijk teken dat ze er zich in eerste instantie van bewust waren dat dit onverantwoord was. Al eens gezien welk anker er aan zo’n fuik hangt? Toch deden ze het, wetende dat er duikers onder water lagen.
Voor de rest was het wel een mooie duik met veel zeeanjelieren, waaronder bijzonder exemplaren …
Hét moment van de duik was echter een in beweging zijnde millennium wratslak. Meestal plakken ze levenloos ergens tegenaan, maar de deze ging op wandel! (zie video). Prachtig om mee te maken!
We zien ook nog een Bruine plooislak naast haar eieren.
Na 72 minuten komen we veilig en wel terug bij de duiktrap. Barbara heeft spijtig genoeg niet de ramptoerist uitgehangen en foto’s van het gebeuren aan de oppervlakte gemaakt: daar was ze te verontrust en verontwaardigd voor, wat begrijpelijk is.
We laten onze duikpret er echter niet door bederven en besluiten nog een derde duik te gaan doen bij Den Osse Nieuwe Kerkweg, maar dat is alweer voor een volgende reportage!
