Dicky Boele – Woeste plannen in Avik

Dicky Boele is in Noorwegen. Deel 2 van haar trip.

Als het dinsdag 2 oktober is, valt het onder water op dat de Noren erg fanatiek zijn geweest met het plaatsen van kreeftenkorven. Ook aan de oppervlakte zie je overal boeitjes die de korven markeren. De Noren hebben het er druk mee en kijken soms wat wantrouwend als wij als duikers per boot het water opgaan om een duikstek te bezoeken. Nee, we gaan geen korven leegmaken………echt niet! Wij gaan gewoon duiken, maar bij onze groep zitten wel fanatieke jagers die er niet voor terugdeinzen om een platvis te steken of zelfs een zeeduivel. Gisteren heeft één van de groepsleden een zeeduivel aan zijn prikstok geregen. Die ligt nu in de koelkast te wachten om bereid te worden. Dat prikken is niet echt mijn ding (gaat ook niet met een grote camera in de hand), maar hier in Noorwegen mag dat blijkbaar wel en neem je de vangst mee om op te eten.

We gaan deze ochtend met z’n vieren duiken bij duikplaats de Grøninger (met een streepje door de o dus). Het is een eilandje in het scherengebied en je kunt hier aanleggen aan een steiger. Op het eilandje staat een toiletgebouw (om veiligheidsredenen niet bezocht haha) en een picknicktafel. We dalen af in een baaitje waarna we rustig naar diepte afzakken. Dit gaat heel geleidelijk en de kelpwouden gaan over in een zandbodem waar coquilles liggen en rotsen. Wij fotograferen, het andere buddypaar zoekt de diepte op en raapt coquilles. Lekker om te bakken met knoflook! Op dezelfde steen als vorig jaar vinden we weer platwormen die zich niet gemakkelijk laten fotograferen. We vinden verder een enorme zeenaald en de hier veel voorkomende pieterman.

In de middag duik ik met Mike in de haven. Wilton gaat even later kleipijpjes zoeken met 2 anderen. Er is een stukje bij de haven wat een voormalige handelshaven is geweest waar nog wat resten op te duiken zijn. Wilton vindt er een mooi, bijna heel, kleipijpje. Een mooie vondst dus. De duik met Mike is ook mooi! We zijn even langs de grijze snotolf geweest in het wier hangt aan een touw bij de oude wrakresten. Aan het einde van de duik wijst Mike me op een prachtige zeedonderpad.

Los van de wind valt het met het weer alles mee, we hebben zelfs zon al valt er af en toe een fikse bui.

’s Avonds maak ik met Wilton nog een nachtduik. Erg veel bonte galathea’s hier en daar gingen we ook voor. We waren echter iets te vroeg dus ze waren nog niet zo actief. Morgen nieuwe poging. Ik vind wel een pitvis die nu eindelijk eens blijft liggen. Misschien omdat hij op een rotsblok ligt.

Om een indruk te geven wat we buiten de duiken doen, kan ik vrij kort zijn: eten voorbereiden en opeten. Zoals gezegd gaat er voor de hele week een enorme berg boodschappen mee. We komen in die week niet in de supermarkt. Wie het leuk vind om te koken, kookt of helpt daarmee en een ander werpt zich op om op te ruimen. Ook de vis die wordt gevangen gaat onze magen in hetzij via een vissoep, hetzij gerookt, hetzij als kibbeling. We komen niets te kort. Omdat we eigen compressoren mee hebben, werpen een aantal mensen zich op om steeds alle flessen te vullen.

Woensdag 3 oktober is DE dag. Woeste plannen werden gesmeed gisterenavond om met dat kleine bootje 2 uur te varen om een wereldduik te maken, een groepje zou naar de Klofta gaan, de mooiste duikstek van Noorwegen naar hun zeggen. Er is vandaag echter te veel wind. De dag begint druilerig. Degenen die vroeg opgestaan zijn, varen naar de Grøninger voor een duik. We zijn met z’n vieren. Er staat behoorlijk wat golfslag die er voor zorgt dat je met moeite onder water een beetje fatsoenlijk over de rotswand komt om verder diepte te maken. We duiken als we op diepte zijn langs de rotswand. Martin, mijn buddy wijst me op een klein platvisje die door zijn schutkleur moeilijk te ontdekken is. De kleine zakpijpjes die we veelal in het wit tegenkomen zien we hier vooral in het rood /roze. Een uitdaging om ze goed op de kiek te krijgen.

Omdat anderen van de groep een knalrode snotolf hebben ontdekt in de haven, besluiten we die ’s middags ook even te bezoeken. De snotolf ligt op een betonnen plaat, alsof ie op het podium “staat”. Ik heb de supermacrolens erop dus beperk me tot zijn bek en een oog. Het weer is lekker opgeklaard en de berichten voor de komende dagen zijn ook goed.

’s Avonds doen we de herkansing bij de galathea’s. Iets later gaan duiken en die beesten waren er in overvloed. We vinden ook een soort grote boompjesslak, die daar overigens vorig jaar ook zat.

’s Avonds worden er door de stoere duikers onder ons woeste plannen gemaakt voor een duik op een wrak, 2 uur varen vanaf Avik. Het enige wat ze hebben zijn de coördinatoren. Ik zeg: succes ermee! Wij gaan naar een andere stek.