Inloggen

Wachtwoord vergeten?

Duiken

De wet van Murphy

«Ik kom hard met mijn gezicht tegen het plafond in plaats van aan de oppervlakte in open water. Ik zit ondersteboven tegen het plafond geplakt. De druk is enorm, het jacket blijft lucht pompen en ik kan geen kant op.» Het overkwam Gery Beeckmans. Gelukkig kan hij het verhaal navertellen… zodat andere duikers ervan leren.

Foto: Marloes Otten

Het is maandag 15 mei 2017, dag 1 van het Open Belgisch Kampioenschap Onderwatervideografie en ook -fotografie, maar dit laatste ligt al een paar jaar achter me. Video betekent een verhaal brengen – niet alleen onder water maar ook boven water zijn er shots nodig.  Op deze prachtige dag op een prachtig eiland besteden we er de nodige aandacht aan en als we boven water klaar zijn, wordt het tijd om te gaan duiken.  Zonder mijn buddy want voor haar roept de plicht en ondanks alle uitnodigende factoren houdt ze voet bij stuk – geen duik voor haar.

Zelf trek ik naar ‘De Brug’. Wie me kent, weet dat ik met deze duikstek een haat-/liefderelatie heb.  Maar het gevarieerde onderwaterleven trekt me aan, in het bijzonder de slakkenweelde die er normaal is.  Ook de eerste sepia’s doen een duit in het positieve zakje. Alle spullen klaarmaken voor het avontuur.  Het vrouwtje en onze trouwe viervoeter houden kantwacht.

Eenmaal in het water constateer ik ‘GEEN zicht’. Meteen vraag ik me af of ik eruit zal gaan of zal hopen beter wordt tijdens de kentering.  Eigenlijk heb ik nu al geen goed gevoel… Wanneer ik bij de gehoopte Tubularia kom en dus ook dicht bij de brugpijler hoor ik duidelijk het gedonder van de voertuigen die op de brug rijden. De pijler is prachtig met mooie oranje en rode kleuren. Als ik naar boven film, kan dat sublieme beelden opleveren. Dus dat ga ik doen.

En dan gaat het fout…
Om stabiele beelden te maken is het belangrijk dat ik goed ben uitgetrimd. Dus steek ik een beetje lucht bij in mijn jacket. Het ventiel laat het dan afweten. Het jacket blijft opblazen…. De BLOW-UP, niet erg, het is niet de eerste keer. Kalm schakel ik de camera uit – fout 1.  Of eigenlijk fout 2. Door de goede lift van mijn jacket word ik naar de oppervlakte gebracht.  Een probleem is dat ik me tussen de pijlers bevindt. De enkele pilaar die boven water zichtbaar is, staat onder water op 3 pilaren die onderling zijn verbonden met een afdak. Ik kom hard met mijn gezicht tegen het plafond in plaats van aan de oppervlakte in open water. Ik zit ondersteboven tegen het plafond geplakt. De druk is enorm, het jacket blijft lucht pompen en ik kan geen kant op. De camera is niet gezekerd – fout 3 – en om tegendruk te kunnen zetten moet ik hem loslaten. Ik probeer te ontluchten, maar het vullen gaat sneller dan het ontluchten en ik word voortdurend hard tegen het plafond gedrukt.

Foto: Marloes Otten

Langzaam maar zeker raak ik buiten adem. Hoeveel lucht heb ik nog en hoe snel raakt mijn fles leeg doordat de luchtstroom maar doorgaat? De manometer zit op mijn buik, klem tussen mij en het plafond. Paniek. Als ik hier achterblijf op het veld van eer, wanneer gaan ze mij in godsnaam vinden, spookt het door mijn hoofd.  Ik blijf hier niet, ik kom hier weg. Eén hand om me weg te drukken, de andere om te ontluchten.  Ontkoppelen, ontkoppel die slang van de inflator en het stopt automatisch.
Doordat ik voortdurend tegen het plafond gedrukt word, kan ik niet bij de inflator. Deze zit net als mijn manometer klem tussen mijn lichaam en het plafond en ik kan er niet bij. Mijn krachten lopen weg, de lucht loopt weg en ik zit nog steeds vast. Ik vecht voor wat ik waard ben, vloekend dat ik zo een krachtig jacket heb.  In mijn gevecht verlies ik blijkbaar een vin.

Licht
Plots zie ik licht. Gelukkig dat van de oppervlakte en niet van een tunnel.

Bij het stukje tussen onderkant pijler en de oppervlakte kan ik de drukslang ontkoppelen –  fout 4. Het opblazen van het jacket stopt eindelijk en mijn jacket loopt leeg. Met één vin kan ik me echter vrijwel niet boven water houden. Doordat ik buiten adem ben, heb ik mijn mondstuk van de ademautomaat uit gedaan. Buiten adem kan ik niet om hulp roepen. Aan de kant zit vrouwlief de andere kant op te kijken. En ik heb het gevoel te verdrinken. Ik probeer lucht in mijn droogpak te blazen, maar dat verdwijnt direct via mijn nekseal. Ik moet snel nadenken hoe ik hier uit geraak. Duikers verdrinken omdat ze hun lood niet afgooien. De keuze is snel gemaakt – twee loodpockets met elk 5 kg lood verdwijnen in de diepte.

Eindelijk heeft de kantwacht me opgemerkt en in paniek komt ze over het wier naar beneden gegleden, Het is laag water, zelf kom ik vast te zitten in het bessenwier. Met eindelijk vaste stenen onder mijn voeten kan ik op adem komen.

De camera is verloren, het lood ligt op de bodem van de Oosterschelde en met mijn duikhobby is het over en uit…. ik duik nooit meer.
Maar ik leef.  Het belangrijkste toch…  Jammer van de beelden van die ochtend – die waren echt leuk en die ga ik missen.

Verslagen en met een enorme deuk in mijn ego staar ik naar het water. Bevriende duikers komen als laatsten uit het water wanneer ik mijn verhaal vertel. Peter vB wisselt onmiddellijk van fles en gaat zoeken. Bekende landgenoten staan erbij en vertrekken naar de volgende duikstek – een teleurstelling.

Hulptroepen
Ondanks het prachtige weer ga ik als een donderwolk naar mijn buddy van die ochtend.  Haar reactie is gewoon super en die van haar zoontje nog beter: «Mam, ga jij maar zoeken, ik blijf wel alleen en trek mijn plan, dit is veel te erg». Voor mij hoeft het niet, het duiken en filmen zitten er toch op. Maar mijn buddy is geen gewone, achter mijn rug trommelt ze een rescue team op. Arco dM en ook Ester H en NS en FdB zijn van de partij.  Ondertussen staat het verhaal van de vermiste camera op Facebook en wordt het vlot gedeeld. Olivier S en zijn vrouwtje Karine zijn ervaren camera recoveraars. Ze zijn op de hoogte gebracht door PvB.  Ook zij nemen deel.  Bedankt gasten.

De cameraset is gevonden!

Na een kwartier onder water komt Arco als eerste uit het water. Met lege handen – helaas… Maar hij heeft Karine en Olivier onder water gezien MET de camera.  Blije vereniging met mijn camera en de ochtendbeelden. Marloes, mijn buddy van de ochtend, komt veel later boven – zonder camera  maar wel blij dat hij terecht is. En morgen gaan we duiken, zegt ze… ik twijfel, we zien wel. De schrik zit er nog goed in. Maar ik weet wel dat het moet, anders komt er niet meer van.

De volgende ochtend duik ik met een nieuw jacket bijna anderhalf uur. Ik realiseer me dat ik nog te veel van deze mooie hobby houd. De beelden vandaag zijn ook mooi.  Maar die zien jullie pas na het volgende OBK. Mijn hobby is gered  en van mijn fouten kan ik alleen maar leren.

De fouten
Fout 1 – In december had ik al meegemaakt dat mijn jacket bleef opblazen. Een vuiltje zeker… later was het over.  Het jacket was versleten, mijn onderhoud ondermaats. Lieve collega-duikers, schrijf een jacket af na 1000 duiken. Het heeft dan zijn werk gedaan en het is tijd voor vervanging.  Of minstens vervanging van een aantal onderdelen.

Fout 2- Verlies geen tijd met het uitschakelen van de camera.  Dat kan later ook nog.  In het slechtste geval schakelt hij zichzelf wel uit bij een volle kaart of lege batterij.

Fout 3 – Maak je camera altijd vast, hoe onhandig ook, dan blijft hij ten minste bij je  (gelukkig was hij licht negatief en bleef hij op de bodem).

Fout 4 – Toen ik eenmaal onder de pijler weg was, had ik de slang niet moeten ontkoppelen, want dan was ik blijven drijven.

Had een buddy redding kunnen brengen …. nee. Wanneer deze mij bij minder zicht was gaan zoeken, zou dat op de bodem zijn en niet tegen het plafond. Maar deed ik dan niks goed? Toch wel. Ik heb mijn camera laten gaan, mijn lood afgeworpen en bij de meeste acties toch nog iet of wat nagedacht.

Het was close, maar ik duik weer en dankzij lieve vrienden met camera.

Een blow-up verdient aandacht. In 99% van de omstandigheden kan het geen kwaad, maar bij decoduiken kan het dodelijk zijn en bij grot- of wrakduiken of zoals hier onder een gesloten ruimte brengt het je ernstig in de problemen. Mijn eerste les bij duiken komt terug boven: we bevinden ons in een prachtige maar vijandige omgeving waar we zonder apparatuur niet kunnen overleven.  En apparatuur kan falen.

Lees ook: Nu even niet

https://www.mares.com/nl_NL/regulator-atlas-62x

19 reacties

  1. Wat een verhaal Gery, dat zet je weer even aan het denken….ook voor mijzelf. Bedankt voor het delen!

    REAGEREN
  2. Helder en eerlijk verhaal.
    Wijze les voor iedereen
    Goede afloop en we zijn je als duikvriend en duikmaatje niet verloren.

    REAGEREN
  3. Oprecht dank voor het delen. Je moet het toch maar willen delen met anderen. Beklemmend realistisch beschreven. Een goede les voor iedereen die duikt. Je leert tenslotte van elkaars ervaringen. Veel duikplezier in de toekomst!

    REAGEREN
  4. Wat een verhaal en wat goed het te delen. Fijne buddy’s ook!
    Goed dat het zo is afgelopen, bedankt voor de lessen!

    REAGEREN
  5. Mooi dat je je verhaal nog zelf met ons kunt delen.

    Heb zelf ook iets meegemaakt, tijdens duiken waardoor ik dingen heel goed herken die je beschrijft…. het randje tussen net wel goed aflopen en niet is erg dun…. maar bij gelukkig goed en je hebt het mooi omschreven…

    REAGEREN
  6. Bedankt voor het delen, Gery!
    Gelukkig een goede afloop en veel wijsheden voor de rest van ons.
    Mooi dat je weer duikt!

    REAGEREN
  7. Bedankt voor het delen van dit verhaal. Uiteraard was ik benieuwd na het lezen van het bericht op facebook. Door dit heldere verhaal is inderdaad duidelijk hoe makkelijk het, ook voor een ervaren duiker, fout kan gaan.

    REAGEREN
  8. Respect dat je tot in detail deelt wat er is gebeurd zodat anderen er ook iets van op kunnen steken. En uiteraard super dat het goed is afgelopen en uiteindelijk de schade meevalt.

    REAGEREN
  9. Een buddy zou WEL redding hebben kunnen brengen als je met een buddyline gedoken had. Moeilijk als je foto’s wil maken, ik weet het, maar toch…

    REAGEREN
  10. Jee, dat geeft stof tot nadenken. Oplossen van zo’n ongeval is het behouden van je rust. Gelukkig bleef jij nadenken. Bedankt voor het delen. Fijn dat je toch weer het water hebt opgezocht. Top buddies. ?

    REAGEREN
  11. Hallo Gery,

    Wat een schrik zeg! Heel erg fijn dat het goed is afgelopen.
    Ik hoop dat je snel weer onbevangen het water in kan gaan.
    Fijn dat je je verhaal gedeeld hebt.

    Groeten Wija

    REAGEREN
  12. Aandachtig gelezen. Oef zou ik zeggen. Goed dat je bent blijven denken. Dank voor het delen

    REAGEREN
  13. Jeetje. Goed om van jezelf je ervaring te horen!
    Materiaalpech of nalatig onderhoud, zoals je zelf beschrijft, blijft op de loer liggen bij elke ervaren duiker.
    Goed dat je met een nieuw trimvest weer t water in bent gegaan. Blijft anders maar knagen.
    Ook hulde aan het “materiaal-rescue team”, zonder hen had je je nog rotter gevoeld.

    Wellicht overbodig maar toch.
    Tips voor menigeen denk ik wel duidelijk om zoiets van Gery te voorkomen:
    – Ook na lang niet gedoken te hebben, materiaalcheck mét buddy bij een proefduik in het zwembad of in stilstaand water.
    – Bij eerder gemerkt minimaal defect, je materiaal zelf of laten nakijken (na goed reinigen).
    Take care en tot aan de waterkant.

    REAGEREN
  14. Beste Gery,
    Wat een angstige momenten joh. Het bevestigd dat de duikers die tot het laatst proberen zichzelf te redden en niet in een passieve paniek raken het vaak overleven. Dank je wel voor het delen. Dat geeft ons allemaal weer mooie leermomenten. Zou je hiervan een officiële melding willen maken op http://www.duikongevallen.nl? De site is onlangs vernieuwd en er staan nu ook jaarverslagen met bijpassende leermomenten op. En als je geen zin hebt om het verhaal weer op te schrijven, wat ik best begrijp, wil je dan via de site aangeven dat wij het als melding mogen gebruiken?

    REAGEREN
  15. sorry, moet hier echt op reageren. Kent iemand hier regel 1 van het sportduiken nog? Duik NOOIT alleen. Als je buddy aan de kant staat, heb je er niet veel meer aan, dan dat ze je lijk kunnen gaan zoeken ipv dat ze je camera gaan zoeken na je bijna dodelijke duikincident. Regel 2: Zorg dat je je buddy ALTIJD kan zien en binnen handbereik is. Te slecht zicht voor hulp van een buddy?Ga dan niet duiken. Ben geen fan van buddylijn (tenzij voor opleidingsdoeleinden). Sorry dat ik hier zo fel op reageer, maar dit soort dingen kunnen echt niet, al heb je 1000+ duikervaring. Zie hier veel teveel ” toffe buddies” berichten… buddies die je alleen de zee in lieten gaan blijkbaar…….

    REAGEREN
    • En ik moet hier ook even echt op reageren. Wanneer stoppen we nu eens met het vingerwijzen en doen alsof er een wet is die soloduiken verbiedt? Want dat is namelijk niet het geval en er zijn ook geen cijfers die laten zien dat er meer ongelukken met soloduiken gebeuren. Je brengt het nu alsof jouw mening de waarheid is, maar als iemand alleen wil duiken dan is dat zijn/haar goed recht. Iedereen neemt risico’s in het leven en soloduiken is daar een van, zo ook paardrijden, motorrijden, parachute springen, etc.
      En risico’s kun je verkleinen door maatregelen te nemen, goede voorbereiding, uitrusting en ervaring. Ik voel mijzelf prettig met soloduiken en ken mijn eigen grenzen hierbij. Als iemand hier niet in getraind is en zich er niet prettig bij voelt, dan moet diegene het niet doen. Zo simpel is het. Ieder zijn/haar keuze, ook bij soloduiken.

      REAGEREN
  16. Voor wat het waard is. We duiken alleen met buddies omdat de overkoepelende organisaties (zoals. NOB, CMAS, Padi) daar ruim 60 jaar geleden pragmatisch mee begonnen zijn. Het had zo maar kunnen gebeuren indien er een andere beslissing was genomen wij sowieso alleen hadden gedoken. Bedenk wel we duiken sowieso alleen, OOK met een buddy. Duiken met buddies is zeker zo gevaarlijk als in je uppie. Ik heb een goede vriend van mij nog kort horen zeggen ( en hij heeft daar informatie over) dat er meer (dodelijke) ongelukken gebeuren met buddyparen en dan vooral met de buddy, dan met solo duiken, of duiken met Nomen, zoals ik dat noem. Duiken met een buddy is gezellig. Maar de zo beoogde en gewenste “laagdrempeligheid” in de duiksportheeft ook zo zijn. nadelen. Dat zie ik zelfs heel dichtbij in mijn duikcub. Dusssssssssssssssssss………………………………Duiken met Nomen, ik kan vaak niet zonder, om welke reden dan ook!

    REAGEREN
  17. Ik reageerde meer op het stukje van René ( uit mijn hart gegrepen overigens). Overigens lees ik nu pas het originele stuk van Gery. Belevenissen, goed weer gegeven, daar leer je van, niets meer niets minder Niet dat gezever over niet alleen duiken. Ik heb jaren geleden ook eens en “opblazer” gehad. van 10 meter diepte in no time naar de oppervlakte. Er is echt geen tijd om ook maar iets te doen onder weg naar boven. Ook mijn buddy niet die zat twee meter van mij vandaan, kon niet meer bij me komen, zo snel ging ik naar boven. Ergo hier is NIET het al dan niet duiken met Nomen het credo, maar goede trimvest controle. En dat wordt hier goed aangegeven toch? Dáár heb je wat aan!

    REAGEREN
  18. Even René en Berthold bijtreden in hun reactie op de commentaar van Eric. Eric, wist je dat het buddy systeem enkel en alleen ontstaan is omdat de duikers vroeger met het primitieve en zware duikmateriaal steeds last hadden van krampen? Ik heb ook leren duiken bij de NOB en daar is soloduiken nog steeds taboe, al ben ik er wel van overtuigd (ik hoop het althans) dat in de nieuwe cursussen meer aandacht zal besteed worden aan zelfbehulpzaamheid bij problemen. Ik volgde de cursus Self Sufficient Diver en kan die aan elke duiker aanraden, zelfs al ben je nooit zinnens om ooit solo te gaan duiken. Ik realiseerde me dat fotografen en videografen, zelfs als ze met een buddy duiken, eigenlijk altijd een beetje solo duiken. Ook de buddy die er bij is krijgt dan niet meer de aandacht zoals het beschreven is. Ik ging in het najaar in Lanzarote duiken. We waren met zijn vijven. Mijn buddy was eigenlijk de gids, maar die ging steeds maar verder als ik iets aan het filmen was. Volledig buiten bereik om hulp te bieden bij problemen. Dus ik dook daar evengoed solo, zonder dubbele kranen, zonder extra masker en dieper dan ik solo zelf zij doen: daar voelde ik me niet zo lekker bij … Ik denk dat vele duikers dit ook al wel meegemaakt hebben in het buitenland. Een solo duiker weet echt wel waar hij mee bezig is hoor! En ja, Gery geeft het grif toe: eerste vereiste is perfect onderhouden materiaal! Tweede is geen enkel risico nemen en dat doe je met een buddy wél gemakkelijker omdat je denkt toch in veilige handen te zijn. Ik ga bijvoorbeeld niet dieper dan 10 meter, zodat ik, moest er iets onverwacht voorvallen onmiddellijk naar de oppervlakte kan. En onwel worden? Ja dat kan natuurlijk, dat is een risico dat we bewust nemen. Maar … Eric … rij jij nooit alleen met de auto of heb je dan ook altijd een buddy bij … Als je bij het autorijden onwel wordt breng je dan niet alleen jezelf maar ook de andere weggebruikers in gevaar! Dat noem ik ook een bewust risico nemen en daar zevert niemand over. Nochtans gebeuren daar meer ongevallen mee dan bij het duiken … Oh ja … nog een evolutie in het duiken: duik jij nog steeds op de tabellen of gebruik je nu ook een duikcomputer? Die duikcomputer was nog niet zo lang geleden ook taboe … Gelukkig evolueert alles, maar je moet er voor openstaan hé …

    REAGEREN

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met * zijn verplicht *

Nieuwsbrief