Dirk Van den Bergh – De vele sepia’s brengen ons duikplan in de war!
De lucht kleurt rood als Dirk en buddy Yvette onder water gaan. Op zoek naar pijlinktvisssen!
Datum: 27 september
Duiklocatie: Bergse Diepsluis
Mijn buddy van vandaag, Yvette Gladiness, had bij de vorige nachtduik problemen met het trimvest en miste daardoor de pijlinktvisjes die wij wel zagen. Ze wil er vandaag naar op zoek.
De lucht kleurt prachtig rood bij de ondergaande zon. Om 20.00 uur liggen we in het water. Het plan is om eerst naar het platform te gaan en dan ondiep op zoek te gaan naar de pijlinktvisjes.
Het is mijn 41e duik bij de Bergse Diepsluis en nog nooit heb ik het water zo laag weten staan! Bij de vorige nachtduik, bij hoog water, hebben wij het grootste gedeelte tussen de 3 en 4 meter gedoken (waar we het pijlinktvisje én een sepiola tegenkwamen), maar dat gedeelte ligt nu helemaal bloot! We moeten bovendien nog een heel eind waden vooraleer we onder kunnen duiken. Wandelen we te voet naar het platform?
Van zodra we onder zijn zien we al twee sepia’s! We krijgen de tijd niet eens om goed uit te trimmen en onze oren te klaren! Iets verder weer een sepia! Natuurlijk blijven die beestjes niet liggen en door er achter aan te gaan zijn we van de goede koers naar het platform afgeweken … we zitten al op 10 meter en nog geen platform tegengekomen … dat kan niet met deze lage waterstand …
We draaien terug en gaan langzaam in Westelijke richting ondieper. Zo komen we op 8,4 meter langs de achterkant van het platform aan. Het is nog nauwelijks begroeid … Er zwemmen wel veel steenbolken, ik zie twee kreeften onder het platform en een mooie waaierkokerworm. We houden het al snel voor bekeken en gaan verder Westelijk en iets ondieper. Ik kan voor het eerst een steenbolk mooi in beeld nemen. Gewoonlijk zwemmen die al weg van het licht vóór ik het knopje van de camera heb kunnen indrukken!
We zien nog veel sepia’s en Yvette ontdekt een zeedonderpad. Zoals afgesproken gaan we aan de oppervlakte kijken wanneer ik nog 70 bar over heb. Oei! Wat zijn we ver van de trap! Allemaal de schuld van die sepia’s: door er steeds maar achteraan te gaan hebben we blijkbaar veel afstand afgelegd. Aan de trap staat iemand met een lamp en dat is wel handig bij een nachtduik!
We doen er nog 18 minuten over om aan de trap te geraken. Onderweg kan ik nog een sepia filmen die een platvisje aan het oppeuzelen is en eindelijk kan ik een zwaardschede filmen vóór ze zich terugtrekt in het zand. Yvette ziet nog een zeedonderpad, maar mijn camera geeft op dat moment een SD-card error.
We moeten aan de trap weer een heel eind door het ondiepe water wandelen en nu het volledig donker is dat een stuk lastiger dan daarstraks. Gelukkig is het water helder, zodat we met onze lamp de stenen zien liggen. We hebben 70 minuten gedoken en zijn max 10,4 meter diep geweest.
Voor de pijlinktvisjes zullen we nog eens moeten terugkomen bij hoog water!
