Dirk Van den Bergh – De herfst laat zich voor het eerst voelen
Het voelt boven en onder water herfstachtig aan wanneer Duikreporter Dirk en zijn buddy bij Sint Annaland gaan duiken. Ze zien iets bijzonders…
Datum: 08-10-2021
Duiklocatie: Sint-Annaland
Vandaag duiken we op de LW kentering bij Sint-Annaland. De kentering is om 11.26 uur en zoals afgesproken ben ik om 10.00 uur ter plaatse, zodat we tijdig in het water kunnen: het is gisteren springtij geweest, dus we verwachten wel wat stroming … Mijn buddy Frank Van Reeth staat me al op te wachten met zijn echtgenote.
Het is slechts 8°, mistig en er staat een venijnig briesje dat het koudegevoel nog wat groter maakt. De herfst laat zich voor het eerst voelen! Om 10.45 uur liggen we in het water. (rechtse foto: Sylvia Schepers)
Duikplan: uitzwemmen tot aan de scheiding oesterbanken-zandvlakte en dan naar links de scheiding volgen. Tijdens het afdalen staat er wel wat stroming, maar voor de rest van de duik hebben we er geen last van. Oeps … mijn computer geeft een watertemperatuur van slechts 13° aan … Vorige week was ik hier ook en toen was dit nog 17°! Het is ook te merken aan het onderwater leven: vorige week struikelde je hier over de zeenaalden, maar nu zien we er slechts één op heel de duik! Die laat zich echter mooi in beeld nemen. In de video zie je goed hoe dit dier de ogen in alle richtingen en onafhankelijk van mekaar kan bewegen.
De kreeften zitten nu ook verscholen, de hooiwagenkrabben niet, maar ze laten weer zien dat ze meesters in camouflage zijn. Op de zandvlakte zitten veel grondels en er is weer een echte krabbenoorlog aan de gang. De paarse kokerwormen zorgen voor kleurrijke tafereeltjes, met tussenin hier en daar een pauwkokerworm.
Om alles mooi in beeld te krijgen, o.a. het uitvouwen van de tentakels van de kokerwormen, wordt er niet veel bewogen en terwijl ik aan het filmen ben zie ik in een ooghoek dat mijn buddy met zijn armen aan het molenwieken is: hij heeft het koud. Hij doet teken om wat te zwemmen om het wat warmer te krijgen. Lang duurt dat echter niet, want ik krijg weer een nieuw object in het vizier … Ik denk dat ik met zekerheid kan zeggen dat dit een schol is, gezien de oranje vlekken op zijn schubben.
En dan zie ik een steurgarnaal met een gele vlek op de rug. Zouden dit eitjes zijn? Ik probeer het thuis op te zoeken, maar er is weinig info over te vinden. Ik vind wel dit: “Eivlek: Als een vrouwtjes garnaal een kleine 3 maanden oud is zal ze onder de juiste omstandigheden eitjes gaan ontwikkelen. Deze groeien in het gedeelte aan het eind van de kop en het begin van het lichaam.” (https://bennik.com/cr-voortplanting/). Ik neem contact op met Peter H. van Bragt. Die is echter op reis en kan zijn documentatie niet raadplegen. Hij bevestigt wel dat het om een sierlijke steurgarnaal gaat en dat de vermeende eitjes op de plaats van de zogenaamde “gastric region” – de maag – zitten. Zekerheid zal ik pas hebben wanneer hij terug uit vakantie is …
Ondertussen liggen we al meer dan een uur in het water en mijn buddy doet teken dat hij de duik wil afbreken vanwege de kou. We duiken allebei nat, maar wie mijn reportages volgt weet dat ik ondertussen met het momenteel als warmste op de markt bestempelde natpak duik. Na 66 minuten en 13° watertemperatuur heb ik het inderdaad helemaal nog niet koud! Enkel mijn handen zijn wat “voos”: mede door het vasthouden van de camera, maar mijn handschoenen zijn slechts 5 mm dik, in tegenstelling tot pak, kap en boots die 7mm dik zijn. Nog maar eens langs de duikwinkel gaan? Voor mijn buddy is het in elk geval de laatste duik in natpak dit seizoen!
Het is nog steeds mistig wanneer we uit het water komen, maar tijdens het omkleden breekt de zon door. Het wordt zowaar aangenaam herfstweer en op het terras van de om hoekje gelegen brasserie De Deu-Braeck genieten we uit de wind nog na met een drankje en een hapje.
