Inloggen

Wachtwoord vergeten?

Blog

De Cressy, de Aboukir en de Hogue op één dag, met Robert Witham

Op naar het hoogtepunt van de documentaire ‘The Live Bait Squadron’. Duiken op de kruisers met familie van één van de overlevenden.

Eén van de gelukkigen die de scheepsramp heeft overleefd is Henry Wright. In augustus 2012 komt Robert Witham, een familielid van Henry, met zijn buddy Russell naar Nederland voor een aantal duiken op de kruisers. Spannend! Dit moet het hoogtepunt worden van de documentaire (denk ik op dat moment nog). Iedereen is in opperste paraatheid, hoewel de uren voor vertrek chaotisch verlopen. Annet van Aarsen is op reportage voor de krant en zit hiervoor ’s middags nog aan boord bij de Marine. Robert en Russell komen laat door files onderweg. En toch moet het op 24 augustus gebeuren. Dit is de enige dag van het aantal geplande dagen, dat de ruige Noordzee ons de kans geeft om te gaan. De golfhoogte blijft onder de meter.

Ik slaap al als Annet en Cor  Kuyvenhoven na twaalven stilletjes aan boord van de Aquila sluipen en de laatste vrije kooien opzoeken. Ik ben dan ook blij verrast als iedereen ’s ochtends om 6:00 klaar staat voor duik. Deze eerste duik, op de Cressy, is namelijk niet specifiek gepland voor de opnames (te donker) en we hebben er vandaag nog twee te gaan. Kapitein Willem Schouwenaars, Peter van Spronssen en Ben Stiefelhagen zorgen slaapdronken voor alle voorbereidingen. Annet, Cor en ik duiken samen, zodat Robert en Russell als vast buddyteam kunnen wennen aan de omstandigheden. Onderwater zien we dat we met twee goede duikers te maken hebben, wat veelbelovend is voor de rest van de dag. Het is nog donker beneden, maar in het schijnsel van onze duiklampen zien we al dat de kans groot is dat we met een heldere duikdag te maken hebben. Iedereen is zeer gemotiveerd.

Robert_en_Russell_foto_Cor_Kuyvenhoven-4262

De tweede duik is op de Aboukir. De zon schijnt en de zee is kalm. Annet duikt met Robert en ik ga ze filmen. We dalen af en ik voel de adrenaline stromen. Het zicht is heel goed. Minimaal 15 meter. Het kost me dan ook geen enkele moeite om het tweetal te volgen. Hen kost het geen moeite om goed bij elkaar te blijven. De gidslijnen zijn door Ben heel goed gelegd,  hij heeft rekening gehouden met mijn wens dat ze niet telkens in beeld komen. Mijn geluk kan niet op. De interviews voor en na de duik pakken ook goed uit. Voor Robert is deze duik natuurlijk een heel bijzondere gebeurtenis. Ook de laatste duik op de Hogue verloopt vlekkeloos. Als we in de Scheveningse haven aanmeren, is het al donker.

Ik ben zo gelukkig als een kind als ik de volgende dag de beelden bekijk. Nog nooit had ik zo’n goed zicht op de kruisers. En ik heb er al velen duiken op gemaakt. Dat kan geen toeval zijn. Hoe kan het dan toch dat we toch geen beelden van deze duikdag gebruiken voor de film? Daarover de volgende blog.

Volgende keer: Reünie in Chatham: één jongeman tussen honderden ouderen

Foto’s: Cor Kuyvenhoven

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met * zijn verplicht *

Nieuwsbrief