Carla van Westing – Al lekkerder water

De vorige duiken smaken naar meer. Het water wordt steeds lekkerder en dan wil je maar één ding…

Na mijn heerlijke weekend vorige week, met 3 zalige duiken, ga ik er vandaag weer op af. Ik heb met Lilian en Edwin afgesproken. Edwin en ik moeten nog wel wat oefenen samen voor de NK, en zijn voorkeur gaat dan uit naar de Grevelingen. Tja en dan pas ik me aan. We spreken af bij het Gemaal van Dreischor, want daar heeft Edwin de laatste keer een heleboel Noordelijke knuppelslakken gezien. Dus daar gaan we dan voor. Lilian zal zich de tweede duik bij ons voegen op een Oosterschelde stek.

Ik moet toegeven dat ik me niet helemaal tiptop voel, beetje rillerig en uiteindelijk als ik omgekleed ben zelfs een klein beetje misselijk. Maar goed, we proberen het gewoon, als het niet gaat ben ik er zo weer uit. Het Gemaal is nog een stek zonder voorzieningen, dus we moeten over de keien naar het water klauteren. Heel vriendelijk laat de duikleider van het groepje duikers dat net het water verlaat, hun touw nog even hangen dat wij het kunnen gebruiken om te water te gaan. Nog bedankt vriendelijke dame!

Eenmaal in het water voel ik me best lekker. Gelukkig! We gaan onder, in de golven, want de wind staat aardig op de dijk. Het zicht is dan ook niet om over naar huis te schrijven. We duiken naar een meter of 7-8 en gaan dan naar rechts. Na een paar minuten gaan we ondieper richting het gemaal. Ook hier is het zicht gewoon slecht. Wel stikt het inderdaad van de Noordelijke knuppelslakken. Een heleboel eipakketjes verraden waar de beestjes zitten. Mooi hoor, ik geniet volop en probeer wat foto’s te maken. Edwin is ook druk met fotograferen. Ik lig lekker rond het gemaal te dobberen, beetje hoger, beetje lager, links en rechts, maar veel bijzonders vind ik niet. Na een tijdje is hij klaar met proberen en zwemmen we weer terug naar de instap. Ik hang nog een beetje model, maar het zicht is zo slecht, dat ik niet eens zijn handgebaren kan zien, dus daar kappen we maar mee.

Het weer uit het water komen valt me mee, lukt best aardig, in 1 keer. Eenmaal over de dijk ben ik blij dat ik toch gedoken heb, maar ik voel me nog steeds niet helemaal top. Normaal drink ik altijd koffie, maar ik moet er nu niet aan denken. Toch nog niet helemaal mezelf dus. Maar dat mag de pret verder niet drukken.

We maken een tussenstop bij ‘de Grevelingen’ , waar Edwin een nieuwe cap moet halen ter vervanging van de door Happie vernielde cap. Dan op naar Schelphoek, waar we Lilian zullen ontmoeten. We kennen deze stek alletwee niet en we blijken dan ook op de verkeerde parkeerplaats te staan. Als we, na contact, Lilian hebben gevonden doen we even een check de stek. Doordat ik me niet helemaal topfit voel, geef ik aan de lange wandeling deze keer liever niet te doen. En mijn buddies stemmen er mee in om naar de brug te gaan. Anders had ik de duik laten lopen, ook geen probleem. Maar we gaan dus gedrieën bij de brug duiken. Daar is het lekker rustig. We kleden om en kunnen lekker relaxed bij de trap met HW onze vinnen aan doen. We spreken af richting de pijler te gaan. Het zicht is niet echt goed, maar ook niet bar slecht. Gaat wel. Na een tijdje gebaart Edwin dat hij wil experimenteren met zijn macrolens en Lilian en ik zwemmen door. Op zoek naar de Gezwollen knuppelslak. We zijn zo gefocust op het zoeken dat we elkaar kwijt raken. Ik besluit rustig aan terug richting de trap te gaan, ben toch niet helemaal in mijn lichamelijke hum. Beetje rillerig onder water. Ik ben er duidelijk als eerste uit, zonder die Gezwollen knuppelslak te hebben gevonden. Wel kom ik nog een prachtige zeester tegen die zijn of haar voortplantingscellen in het water aan het deponeren is. Maar zoals de laatste tijd wel vaker, weigert mijn flitser. Jammer, maar je kunt het toch nog wel aardig zien. Lilian volgt niet veel later, ook zonder Gezwollen knuppelslak. Pas als wij hoog en breed aan de koffie zitten komt Edwin uit het water. Hij heeft heerlijk liggen fotograferen en heeft het absoluut niet koud. Het water is dan ook alweer 8 graden, da’s toch mooi 2 graden meer dan de vorige keer.

Als we aan de koffie zitten hebben we het over onze logboeken. Lilian blijkt net duik 555 gemaakt te hebben en ik nummer 999. Wat een toeval, allebei 3 gelijke cijfers. Maarruh, dat wordt een feestje volgende week voor mij, met mijn buddies die dan meegaan. Ik heb er nu al zin in!!