Carla van Westing – Nieuw record

Na een lekker klein weekje Cote d’Azur bij mijn kind, helaas zonder duiken, moet ik er natuurlijk wel zaterdag weer in. Tis alweer een week geleden dat ik onder ben geweest. Is voor mijn doen, in deze tijd van het jaar echt belachelijk. Maar het ontbreekt me gewoon aan tijd.

Maar de zaterdag is er voor mij en mijn maatje Lilian. We gaan pas in de middag, dus besluiten we dichtbij te blijven. Ik moet mijn fles nog vullen en we willen allebei toch aan het eind van de middag weer thuis zijn. Dus kiezen we voor de Bergsediepsluis.

Als we aan komen rijden zijn we blij verrast, want er staan bijna geen auto’s. Echt verbazingwekkend rustig is het er. Nou, dat vinden wij niet erg hoor. We kleden ons om en begeven ons naar het erg lage water. We willen eerst het platform doen en dan naar links gaan. Het zicht is niet verkeerd en we starten richting platform. En ja hoor, we presteren het weer om er langs te zwemmen en het niet te vinden. Dus gaan we lekker naar links. Eens kijken of we wat staken met sepia eieren kunnen vinden en kijken hoe ze er uit zien. We zwemmen een heel eind en komen 1 staak tegen met pijlinktvis eieren. Je kunt de bolletjes goed in de lange eierzakken zien zitten, maar alle bolletjes zien er leeg uit. Maar misschien hoort het er ook wel zo uit te zien, ik weet het niet.

We zwemmen rustig verder, genietend van alles wat er op de bodem rondkruipt of staat of zwemt. Na een hele tijd vinden we eindelijk wat staken met sepia eieren. Deze hebben we de vorige keer ook gezien, met wat eitjes die niet meer met inkt zwart gemaakt zijn. En JAAAA, we zien de mini sepia foetusjes erin zitten. Helaas zijn de foto’s niet helemaal scherp, maar ik heb ze er echt op staan! Helemaal wit, maar al een lijfje met een kopje met tentakeltjes en de oogjes kun je ook zien. Gaaf dit zeg.

Na een tijdje daar te hebben rondgehangen beginnen we maar aan onze terugweg. Volgens mij zijn we bijna het strandje op gezwommen aan het einde. Maar wat liggen we weer heerlijk relaxt in het water samen. Uiteraard geen stroming te bekennen, goed zicht, slechts 1 keer een stofwolk van een ander buddypaar, die we overigens niet gezien hebben. We snuffelen alles af, vinden prachtige paardenanemonen, zeenaaldjes, grondeltjes natuurlijk en bosjes groene wierslakken. En weer een kanjer van een harder komt voorbij zwemmen. Op de wakamé weer een iniemini snotolfje! Tja, en dan na dik 2 uur steken we ons hoofd weer boven water. Heerlijk zeg, flessen bijna leeg en wij weer helemaal vol energie! Kortom, was weer dik de moeite waard. Ennnnn, we hebben de magische 2 uur duiken overschreden zoals we vorige week hebben afgesproken. De condities waren er overduidelijk naar en het kostte geen enkele moeite.