Carla van Westing – Lekker weertje!
| Datum | 27 mei 2013 |
| Locatie | Bergsediepsluis |
Na een weekend met wat minder weer zijn we weer aan het werk. En wat denk je, ja hoor, de maandag is een prachtige dag! Lekkere temperatuur, verleidelijk zonnetje, en dan maar binnen zitten.
Ik baal als een stekker en vraag dan ook of ik een half uurtje eerder weg kan. Ik heb wel heel veel zin om even naar de sepia’s te gaan op een misschien niet zo druk moment. Ik heb mijn set omgebouwd naar een wat lichtere versie, de dubbel 7-300 bar, is momenteel een beetje heavy als ik mijn rug wat wil ontzien. Dus die omgebouwde configuratie wil ik ook even testen.
Ideale combinatieplaats voor de sepia’s en de test is dan de Bergsediepsluis. Ik ga eerst mijn 10 litertje vullen en rij dan naar Tholen. Er staan best al wat auto’s, maar erg druk kan het niet zijn in het water, want bij bijna alle auto’s staan mensen.
Kom nog wat gezellige kennissen tegen die me weten te vertellen dat ze hun eerste duik op de sepia’s hebben gemaakt en de tweede op de baby snotolfjes. Helemaal goed, dan ga ik voor alletwee, want ik heb macro en groothoek in één met mijn compactcamera!
Spulletjes opgebouwd en naar de trap om heerlijk onder te gaan. Het zicht valt best mee, kan een redelijk stuk vooruit kijken. Het wemelt van de kwallen, en er worden er ook best een hoop opgegeten door anemonen. Best een stoer gezicht, als zo’n anemoon zich tegoed doet aan zo’n gigantische kwal, in vergelijking met hemzelf.
Ik zie wat zeenaalden, waaronder een adderzeenaald. De krabbetjes schieten overal weg en ik zie een mooie galathea. Jammer dat die net helemaal wegkruipt tussen de oesters. Wel nog een prachtig minikrabbetje met een oranje driehoek op zijn ieniemini schildje.
Schitterend. Ik zie een supergaaf sepia exemplaar, maar ik kan hem/haar niet fatsoenlijk op de foto krijgen, en die stof-foto had ik al. Intussen komt een ander buddypaar voorbij is het zicht tijdelijk gereduceerd tot nul! Op de terugweg, stukkie ondieper dan maar, speur ik de wakamé af naar die schattige baby snotolfjes. En ja, die beginnen al echt wat te worden. Die ik gezien heb tenminste. Geen speldeknopjes meer, maar al echt een visje. Blijft moeilijk om ze op de foto te krijgen, ze blijven maar over en onder die bladeren door hippen. Maar ik krijg er toch eentje een beetje op. Net als een prachtig exemplaar van een hooiwagenkrab. Zit erg prominent boven op een stokje, wil echt beroemd worden!
Nou, daar wil ik wel aan meewerken hoor, wie weet wordt hij/zij ontdekt. Als ik uit het water ben komen er nog een paar gezellige mensen aanrijden, terwijl de parkeerplaats alweer behoorlijk volgelopen is met auto’s. Nog even lekker nakletsen en dan naar huis om een hapje te eten, want dat is er tot op dat moment nog niet van gekomen. Lekker belangrijk, want ik heb wel even een stukje van de mooie dag meegepakt, doet een mens goed.
