Carla van Westing – Bernard Picton bij de BW

Marien bioloog Bernard Picton geeft een lezing bij de Biologische werkgroep. En hij duikt mee in het Zeeuwse water!

Datum:  21 en 22 mei 2016
Duiklocatie: Zeeland

Wat precies allemaal de aanleiding is geweest is niet zo belangrijk, is een veel te lang verhaal. Maar even in het kort, omdat ik vorig jaar in Gulen (Noorwegen) Bernard Picton heb ontmoet en een enorm leuke tijd heb gehad en ontzettend veel heb geleerd in die korte tijd, heb ik hem uitgenodigd om een lezing te komen geven voor de Biologisch werkgroep van de NOB. Wij hebben een paar maal per jaar een weekend in Zeeland waarin we ervaringen uitwisselen, duiken en om beurten een lezing geven op de zaterdagavond over een zelfgekozen onderwerp. Wel gerelateerd aan het onderwaterleven. Samen met Lilian hebben wij een tijdje geleden het plan opgevat om Bernard voor onze lezing uit te nodigen en dat werd goed bevonden. Dit is de korte versie van het hele verhaal dus.
Hij heeft de uitnodiging aangenomen en een ticket om donderdagavond op Schiphol te arriveren en dinsdagochtend weer te vertrekken.

Lilian en ik hebben de donderdag en vrijdag samen vrij, en ik de maandag ook nog. We spreken af eerst naar Burgh Haamstede te gaan en onze spullen te droppen, is best veel natuurlijk slaapspullen en duikspullen. Iemand gaan ophalen met zijn bagage is beter met een lege auto. Ook haal ik de duikspullen voor Bernard al op bij de Witte Boulevard. Die geven ze in bruikleen, waarvoor natuurlijk nogmaals onze dank.
Zo gezegd zo gedaan en we togen naar Schiphol. Het neemt allemaal wat meer tijd dan gepland, maar uiteindelijk kunnen we hem begroeten aan de gate. Het is een erg leuk weerzien voor mij moet ik zeggen en hij kletst volop met ons. De hele weg naar Burgh is het al gezellig. Als we laat in de avond aankomen kiest Bernard ervoor te gaan slapen en wij nemen nog een drankje voordat we gaan slapen. Even alle indrukken laten bezinken.
Na het ontbijt wordt het tijd voor de eerste Nederlandse duik van Bernard. Om te wennen kiezen we voor de niet spectaculaire, maar inderdaad op vrijdagmorgen wel rustige plek van de Kerkweg. Als we aan komen rijden op de parkeerplaats is hij helemaal verbaasd over zoveel andere duikers (8 auto’s ofzo) en de faciliteiten voor de duikers.

Hij is niet gewend over dijken te zeulen met alle spullen, dus dat valt wel wat tegen. Maar ja, daar kunnen we niets aan doen, zo is het hier nu eenmaal. En we komen er natuurlijk wel, aan die waterkant. We hebben afgesproken naar 20 meter te gaan, op zoek naar de F. bostoniensis. Normaal ga je dan meteen door naar diepte en scharrelt dan omhoog. Alleen onze gast is meteen overal door gegrepen. De enorme hoeveelheid Elysia’s en de anemoontjes en en en….. Geweldig, hij is niet mee te slepen. Maar uiteindelijk lukt het toch. En we vinden gen bostos, maar wel een paar mooie exemplaren van de E. pallidus. Ook een aantal glauca’s. Uiteraard moeten we er weer uit en bovengekomen hebben we een wel zeer enthousiaste Bernard. Het zicht en de dijk zijn het dan niet helemaal, maar wat we onder water aan leven hebben wel. En zo is de eerste duik in Nederland van meneer Picton een feit, en wel met Lilian en mij!

We hebben lunch meegenomen en besluiten eerst door te rijden naar onze volgende stek en daar koffie en een broodje te doen. Want op vrijdagmiddag kan het wel wat drukker worden bij de brug en we willen niet te ver weg staan van de instap. We staan dichtbij het omkleedgebouw, dus da’s mooi. Ook hier kijkt Bernard zijn ogen weer uit. Zelfs een Nitrox-zelfvulstation. We pakken wat te eten en ontmoeten een aantal andere BW-leden. Al snel zijn er diepgaande gesprekken tussen de experts, waar ik niet veel van snap. Maar dat geeft niet, ik zie de parkeerplaats langzaam voller en voller worden. Zoveel drukte hadden we niet verwacht, maar we gaan er natuurlijk toch in. Het zicht is niet te best en we begeven ons richting pijler. Onderweg zien we wat Polycera’s en Onchidorissen. Bernard volgt ons braaf, maar blijft ook regelmatig achter om te fotograferen. We komen een eitjes-afzettende sepia tegen, toch ook leuk om even mee te pikken. Jammer genoeg is het bij de pijler erg druk en zééér stoffig. We begeven ons maar een eindje verder achter de pijler. Er zit helaas geen spectaculaire waarneming bij. Toch wel een leuk duikje zo, vind ik.

Na de duik gaan we naar de Koebel om ons daarna naar het Oliegeultje te verplaatsen voor een etentje met totaal 9 personen. Knettergezellig, echt leuk om zo een, in ons wereldje bekend persoon, bij je aan tafel te hebben. Wat heet, het hele weekend bij je te hebben.

Het is volop genieten. Als we terug in de Koebel komen zijn er inmiddels meer leden en ik stel Bernard aan wat mensen voor. Al snel is hij in gesprek met anderen, die verveelt zich niet. En dat blijkt als ik de volgende ochtend terug kom van de caravan, waar ik heb geslapen. Hij is tot half 2 bezig gehouden en van bier voorzien. Maar hij voelt zich prima. De eerste duik scheiden onze wegen zich, omdat ik een andere opdracht heb. En er zijn genoeg mensen die met hem willen duiken. Mijn opdracht is na de eerste duik bij Zoetersbout nog niet helemaal voldaan. Moet ik nog een keer proberen. We zien niet veel bijzonders hier, moeten we zeker niet met Bernard naar toe gaan, zou zonde van de duik zijn. Het uit het water komen is even niet zo simpel hier vandaag, superlaag en de wind op de kant met best wat golven. Ik denk dat ik hier mijn rug wat heb verdraaid. Merk het op het moment zelf niet, maar later wel. Terug in de Koebel komen de anderen ook terug met een heleboel samples om te bekijken en te prepareren voor onderzoek. Ik kijk toe en help af en toe een beetje.

Ondanks het druk bezig zijn wordt er besloten nog een duik te maken. Nog een keer Kerkweg gaat het worden. Nu is het er natuurlijk veel drukker dan gisteren, maar we doen het toch, willen toch weer naar diepte, nu meteen. Ik heb wel pittig last van mijn rug en kom maar net de dijk over en heb moeite met mijn vinnen aankrijgen.

Waar ik al bang voor was is echt waar. Een enorme hoeveelheid duikers in het water die een gigantische berg stof veroorzaken. Waarom leren ze de nieuwe duikers niet allemaal meteen de frogkick, scheelt een hoop stof. En alle zg ervaren duikers meteen in de cursus mee laten lopen. Het is op een gegeven moment zo erg dat we Bernard kwijt raken. Gelukkig is hij een zeer ervaren duiker, dus we moeten ons geen zorgen maken, maar toch, het voelt niet lekker. Hij is toch onze gast. Uiteraard komt hij boven, met nog een sample, dus toch wel tevreden. Maar het zicht blijft toch een minpuntje vindt hij.

De avond verloopt erg leuk, na een heerlijke maaltijd die door Anne en Eveline is bereid, krijgen we een lezing van Bernard. Er zit dik 40 man gespannen naar hem te luisteren. Heel erg leuk. Het blijkt overigens de eerste keer in de geschiedenis van de BW te zijn dat we een zeer bekende gastspreker hebben. Na de lezing is er weer genoeg aandacht voor hem en zijn er voldoende vragen voor hem om te beantwoorden en boeken om te signeren.

Als ik zondagmorgen mijn wekker hoor kan ik hem bijna niet uitzetten van de rugpijn. Ik moet vandaag het duiken skippen, helaas. Maar ik kan echt niet met mijn set op mijn rug lopen. Zo gaat al nauwelijks. Dus ik doe rustig aan en ga later naar de Koebel. Als iedereen langzaam terugkomt wordt er verder gegaan met prepareren van de samples. De meeste mensen zijn overigens al weg en er komen er nog een paar terug om spullen te halen. Wij gaan met z’n vijven door tot etenstijd. Na het eten vertrekken Brendan en Luna ook en blijven Lilian, Bernard en ik over. Na nog 1 glaasje vertrekt Lilian ook en zijn we samen over. We kletsen nog even lekker wat en gaan dan ook slapen. Ik ga hem maandag naar Amsterdam brengen, naar Ron Offermans, die hem dinsdagmorgen naar Schiphol zal brengen. Ook dit is nog een gezellig en relaxt kletsdagje, tot ik hem overdraag aan de goede zorgen van Ron en Ellen, en met de belofte snel een keer naar Ierland te komen.

Wat een bijzonder BW-weekend, van donderdag tot en met maandag, met zoveel mensen en weer zoveel geleerd, ik geniet nog na.