Bonaires vrolijke dame: de Hilma Hooker
Het is één van de bekendste duikplaatsen van Bonaire: het wrak van de Hilma Hooker, door de lokale duikers ook wel de ‘happy hooker’ genoemd. Het 72 meter lange wrak staat garant voor een mooie duik!
Ik weet het nu zeker: mijn duikcomputer is een vrouwelijk exemplaar. Zo’n raar mens met een schelle stem die alleen maar kan gillen: ‘piep piep piep’.
Waarom kun je eigenlijk niet je eigen geluid kiezen voor je duikcomputer, zoals de ringtones voor je telefoon? Ik zou wel zo’n leuk dolfijnengeluid willen! Alhoewel, op deze diepte zou ik dan eerst een half uur naar die dolfijnen gaan zoeken, voor ik me realiseer dat het m’n duikcomputer is, die me verteld dat de deco-limiet overschreden gaat worden…
Ik bevind me op 30 meter diepte op het wrak de Hilma Hooker. Op die diepte blijk ik de raarste ideeën te bedenken.
Toen we aankwamen bij de duikplaats, kwamen er net 4 andere duikers het water uit en de boot die aan de boei lag, voer net weg. We hebben het hele wrak voor ons alleen! En dat is een heleboel wrak, voor maar twee duikers.
De Hilma Hooker ligt parallel aan de kant, tussen twee riffen in op een zandbodem. Ze ligt op haar stuurboordzijde, waardoor de lange mast op de bodem ligt. Het diepste punt bevindt zich op 30 meter, de zijkant van het wrak is het hoogste punt op 17 meter. Niet alleen de lengte van het wrak is indrukwekkend, ook de begroeiing en de bewoners mogen er zijn.
De Hilma Hooker ligt ten zuidwesten van de hoofdstad Kralendijk. Het schip werd in 1984 in beslag genomen na het ontdekken van een lading drugs aan boord.
Toen de staat van het schip erg slecht bleek en ze in de haven in de weg lag, werd ze naar een plek gesleept waar het minimaal kwaad zou kunnen als ze per ongeluk zonk. Ze zonk (geheel per ongeluk uiteraard) al heel snel na het verslepen.
Vlak bij de boei dalen we af, waarbij de donkere vorm van het schip vrijwel meteen zichtbaar wordt. We zwemmen rustig naar de boei en bekijken het wrak eens van een afstandje. Dan zie je pas goed hoe enorm groot het is. Over het dek, waar we grote katrollen herkennen, zwemmen we naar de mast. Deze ligt over bodem en is begroeit met sponzen.
Over het dek zwemmen we naar achteren. Het ruim is open en we kijken even binnen. In het ruim ontdekken we enkele tarpon. Deze enorme vissen, die ’s nachts jagen en zoeken overdag een rustig plekje om te rusten. Het wrak biedt natuurlijk goede beschutting voor mogelijke stroming. Ze vinden het te druk worden in het ruim en zwemmen rustig naar buiten.
Het is enkele jaren geleden dat ik hier dook en een beetje verbaasd zie ik dat er van het stuurwiel inmiddels nog maar enkele spijlen over zijn. Het is wel geweldig om van achter het stuurwiel over het dek te kijken de ‘captains view’. Dit uitzicht moet de kapitein hebben gehad van achter het stuurwiel. Als ik door zwem naar het roer, waar zwartwit gestreepte sergeant majoor visjes fanatiek hun paarse eieren verdedigen, komt de geen-decompressielimiet steeds dichterbij. Mijn duikcomputer begint te piepen.
Het kreng.
