Goof van Rijswijk – Ben je als soloduiker self sufficient?

Goof van Rijswijk volgt de IANTD cursus Self Sufficient Diver, oftewel: soloduiken. In dit duikreport doet hij verslag van zijn ervaringen in deze cursus.

Datum:  16 juli 2016
Duiklocatie: Kerkweg Den Osse

Cursus I.A.N.T.D Self Sufficiënt Diver 15 en 16 juli 2016.
Instructeur: Ferry van Dorst
Assistent: Leonieke Goutier
Cursist: Goof van Rijswijk

Ik liep al langer rond met de gedachte om “eens een keer” de cursus soloduiken te gaan volgen. Eigenlijk is het zo dat deze cursus voluit “Self Sufficiënt Diver” heet. Een naam die absoluut recht doet aan de inhoud van de cursus. Het gaat er niet om of je solo leert duiken maar of je jezelf kan helpen mocht er onder water iets niet gaan zoals normaal. En dan net name voor mensen die onder water op zichzelf aangewezen zijn zoals bijvoorbeeld instructeurs en fotografen.

Na op vrijdagavond, bij Ferry en Leonieke thuis, de theorie behandeld te hebben, meldde ik mij om 9 uur aan de Nieuwe Kerkweg. Na de duikuitrusting bekeken en geanalyseerd te hebben ga ik te water voor de eerste duik van vandaag. Uiteraard na steeds bij mezelf de “safety-drill” te hebben gedaan (Lucht, lijn, maskers, meters en de bubblecheck).

Duik 1 bestaat uit de valve-drill en de maskerwissel. Na uitleg aan de kant, terwijl Leonieke onder water met een boei aan de oppervlakte op mij hangt te wachten, zwem ik naar haar toe. Op haar aanwijzing probeer ik de rechterkraan dicht te draaien maar kan er niet bij. Ik voel nog een keer en nog een keer maar kan hem gewoon niet vinden. Grrrr……boven water kon ik er zo bij! Ik voel water in mijn polsseals lopen en zelfs langs mijn nekseal komt er water binnen maar het lukt niet. Op het moment dat ik op wil geven, laat Leonieke mij zien dat ik met 2 handen mijn set op moet tillen en dan opeens voel ik de kranen…..”gelukkig” zeg ik in mijzelf. En dan loopt de rest voorspoedig. Eerst 1 kraan dicht, wisselen van automaat, weer open en dezelfde grap aan de andere kant. Mocht er een probleem zijn met een 1e trap, automaat of o-ring, kun je op deze manier je probleem lokaliseren en de rest van je lucht veiligstellen.
Daarna is het nog een kwestie van het wisselen van een masker en weer terug naar je eerste, inclusief het opbergen in je pocket. Gelukkig ging dit vlekkeloos.

Duik 2 was een duik waarbij Ferry zich afvroeg hoe diep ik zou gaan. Dat werd 18.5 meter. Het zicht was onder de 15 meter nog maar minder dan een halve meter en roetdonker. Ik vond het diep zat eigenlijk.

Na deze 2 duiken hebben we lekker wat gedronken en een patatje gegeten bij “Even Pauze”, de snackbar op de parkeerplaats van Den Osse. Na een briefing werd duidelijk dat ik mijn grens nog even wat moest verleggen. Ferry zei, “je hebt nu 18.5 meter en probeer eens onder de 20 meter te gaan, daarna kom je terug en laat je je boei op vanaf 5 meter en maak je je veiligheidsstop”. Dus ging ik voor duik 3 weer dezelfde kant op als net en het was donker, koud en het zicht was zeer slecht. Ik heb geen angst voor diepte en donker maakt mij ook niet uit maar er moet wel wat te zien zijn, dat was dus niet zo maar ja, opdracht is opdracht. Het werd uiteindelijk 25.3 meter. Na de boei opgelaten en de stop gemaakt te hebben, heb ik mij weer bij Ferry gemeld voor de 4e opdracht (die had hij nog even geheimgehouden).

“Hoeveel reefballs liggen er?” was de opdracht. Dus ik ging op pad. Gelukkig wist ik waar ze liggen en ik was er dus zo. Het zicht was 2 meter en dan is het heel lastig om te zien waar het begint en eindigt maar ik deed mijn best. Ik kwam op 83 stuks, nooit gedacht dat het er zoveel waren zeg. Uiteindelijk was mijn antwoord niet goed maar ik kreeg wel een hand van Ferry en Leonieke met de mededeling dat ik geslaagd was als S.S.D.

Bedankt DiveDiveDive!

(foto’s: René Weterings)