Inloggen

Wachtwoord vergeten?

Blog / Reizen

An underwater walk

“Dat je zo diep kunt zinken. En tegelijk zo ondiep.”


Dat was het enige dat ik kon denken toen ik het voor het eerst zag: ‘Seatrek, an underwater walk’. Een aantal jaar geleden zag ik het in Indonesië: toeristen die met een soort ruimtehelm op, over een wandelpad op 3 meter diepte over de zeebodem liepen. Het pad was een soort houten vlonder die op de zeebodem lag, voorzien van een armleuning aan beide zijden. En de deelnemers maar denken dat ze nu een echte diepzeeduik gemaakt hadden.

Ik stond dan ook niet echt te springen van vreugde toen ik de mogelijkheid kreeg dit zelf te ervaren. Deze keer op een klein eilandje voor de kust van Aruba. Hier was een speciaal parcours aangelegd, inclusief wrakken. Aangezien ik vind dat je eigenlijk niet mag oordelen zonder het zelf ervaren te hebben, liet ik me door de instructeurs uitleggen, dat ze 7 kilo zware helm stevig op je schouders zou staan en je daardoor ook stevig op de bodem zou blijven staan. Geen extra uitrusting en loodgordel nodig dus. Door je hoofd rechtop te houden, houd je het waterpeil in de helm op sleutelbeen hoogte. Een beetje zuchtend keek ik naar het nerveuze echtpaar uit India dat me voorging. Gegiebel en gegil op de ladder die van de steiger naar het wandelpad op de bodem op 7 meter diepte voerde. Als laatste zou ik met de camera achter de groep aan lopen. Als iedereen onderwater is, stap ik snel op de ladder en daal een paar treden af.
Zodra mijn hoofd onder het water oppervlak verdwijnt, besluit ik naar beneden te kijken om te zien waar ik mijn voeten neer moet zetten en hoe ver het nog is. Ik kantel mijn hoofd naar voren en onmiddellijk stijgt het waterniveau in de helm tot over mijn lippen.
“HELP!!!! Zucht, oef, oja, hoofd rechtop houden.” Ik ben nog geen 20 cm onder water en mijn arrogantie is zojuist met een zeer groot deel afgenomen. Iets voorzichtiger en met meer respect daal ik af tot de zeebodem. Waar ik toch weer begin te grinniken om ‘die toeristen’ (ikzelf hoor daar natuurlijk absoluut niet bij) die zich met twee handen stevig aan de leuning vast houden.
Ik ben echter nog geen stap bij de ladder vandaan als ik snel steun zoek bij de leuning. Je balans is toch iets anders met zo’n helm op, dan met je duikuitrusting aan. Misschien moet ik ook maar even rustig aan beginnen…
Terwijl de mensen voor mij rustig voortschuifelen over het pad, schuifel ik er braaf achteraan. Net als ik me wat zekerder begin te voelen, besluit ik maar eens foto’s te gaan maken. Kijkend door de zoeker en zonder houvast ben ik totaal mijn balans weer kwijt en stijgt het waterniveau in de helm opnieuw. Oja, hoofd rechtop houden…
Na enkele minuten went de nieuwe balans en wordt het makkelijker om rustig te bewegen en te fotograferen onder water. En ik stel mezelf erg teleur dat ik moet toegeven dat ik het erg leuk vind.
Het wandelpad volgt een slingerend parcours langs twee vliegtuigwrakken, mooi begroeid met koralen en anemonen. We zien een wrakje, bus, picknicktafels en vooral heel veel vis. Zelfs de felblauwe papegaaivissen die je slechts zelden ziet, zwemmen hier rustig tussen de wrakjes door. De vissen laten zich niet van de wijs brengen door de rond schuifelende maanmannetjes.
Een half uur lang loop ik over de zeebodem en geniet ik van de wrakjes en de vissen. Al snel is het weer tijd om de ladder naar boven op te klimmen.
Grinnikend word ik opgewacht door de instructeurs, die al lang doorhebben dat ik het stiekem eigenlijk wel heel leuk vond.
Ik kan maar één ding zeggen: als je denkt dat je alles al wel eens gedaan hebt op duikgebied, moet je dit eens proberen! Stiekem eigenlijk wel heel leuk!

Seatrek Aruba, DePalmIsland

1 reactie

  1. Dat kon inderdaad best eens leuk zijn.

    REAGEREN

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met * zijn verplicht *

Nieuwsbrief