Aike Willemsen- Aapjes kijken

De laatste duik-dag is aangebroken en ik zie op het bord dat we de eerste duik naar Police Pier gaan, daar heb ik veel goede verhalen over gehoord. De Australiërs hebben volgens mij geregeld dat we vandaag alleen maar gaan muck duiken en daar ben ik het volledige mee eens, dat zijn de mooiste duiken hier.

Duik 339
Police Pier ligt tegenover het NAD Lembeh resort dus een paar minuten varen en we trekken onze uitrusting aan, je vest en fles worden neergezet, banden aangegeven zodat je er makkelijk in komt, vinnen aangegeven en zodra je in het water ligt volgt je camera, makkelijker kan het echt niet.
We duiken snel naar 22 meter en zigzaggen langzaam ondieper opzoek naar alle kleine “critters” die hier voor komen en op deze duikstek schijnen er dat nogal wat te zijn. We zien al snel 2 Tyron’s Risbecia slakjes die elkaar achtervolgen, volgens mijn boek staat deze soort daar bekend om. De volgende 30 minuten komt er geen eind aan alle slakjes, sommigen hebben we al gezien maar ook dit keer weer nieuwe soorten. Een oranje met paarse band en wit uiteinde op zijn cerata (de “stekels” op zijn rug) kruipt over het zwarte zand, de Desirable Flabellina. Ik maak een een paar foto’s en de gids heeft er alweer een gevonden, wit met grijze vlekken, blauwe en gele stippen. Hij is zo klein dat zelfs met de macrolens ervoor een foto maken lastig is. Toch ook maar eens meerdere lenzen aanschaffen voor de dingen onder de 5 mm.

Dan zien we een nieuw soort, de Bullock’s Hypselodoris, paars met een witte lijn om zijn mantel en gele longen en rhinophores, blijft bijzonder dat zulke kleurrijke beestjes leven op het saaie zwarte zand. In een stuk koraal zit een slakje met huis, wit met witte puntjes erop, de precieze soort staat niet eens in het boek maar ik denk dat het een soort Egg Cowrie is.
De volgende is een stukje groter, een zeker 4 centimeter lange Girdled Glossodoris, bruin met witte vlekjes en wat deze zo mooi maakt is het band om zijn lichaam, 3 dunne lijnen in het blauw, zwart en oranje volgen elkaar op.
Tijd voor wat anders al krijg ik er nooit genoeg van. Een klein hengelaarsvisje zit tegen een stuk koraal, wit met gele en oranje accenten, een jonge Warty Frogfish, hij ziet er totaal anders uit dan de volwassen exemplaren die vaak geel met bruin zijn en veel meer wratten hebben.

Voor de duik had ik aan de Tamrin al gevraagd of hij een Harlequin Shrimp kon vinden, “tuurlijk” was het antwoord en er was niets aan gelogen. Daar zitten ze dan, 2 stuks bij elkaar en ik denk een van de mooiste garnalen die er is. Een wit garnaaltje met vrij grote scharen, bruin met paarse vlekken omringd met blauwe lijnen en blauwe pootjes met witte banden. Een geweldige creatie van moeder natuur. Ze zijn vaak met zijn tweeën te vinden, het vrouwtje is de grote en het mannetje heeft denk ik niets te vertellen;)
Deze duik nog geen krabbetje gehad maar in het koraal zit een Soft Coral Crab, later hoor ik “Candy Crab” voorbij komen, een rood met wit krabbetje in rood koraal dus ik kan me er iets bij voorstellen. Ook de Teddy Bear Crab komen we weer tegen en na een paar foto’s zie ik de gids alweer gebaren, er komt geen eind aan al het moois deze duik.
Weer 2 Flabellina slakjes, Sp.1 en Sp.2 , zelfs mijn boek is opgehouden met namen geven. Ook de Gloomy Tambja die we eerder gezien hebben kruipt voorbij en een stukje verder zit een roze met witte en paarse lijnen, ook hier is de naam van onbekend. Een nieuwe met naam is de Marie’s Mexichromis, gele rand, paarse met stekeltjes en gele longen, haast teveel soorten voor 1 duik en niet eens alles staat hier beschreven. Na 65 minuten en een camera vol foto’s stappen we weer tevreden aan boord, wat een duik!

Duik 340
Tandu Rusan is de volgende stek, ook alleen maar zand alleen loopt het hier minder stijl af. De planning was op weer rond de 25 meter de duik te beginnen maar zodra we in het water liggen voel ik al dat we dat wel niet zullen halen. Stroming, veel stroming, op 16 meter blaast mijn masker zowat van mijn kop af. Mijn satéprikker heb ik omgedoopt tot anker, 30 cm lange pin het zand in en dan nog blijft die nauwelijks vast zitten. Wordt een interessant duikje.
Een zwarte frogfish die voor de rest onder de algen en zand zit is het eerste dat we tegen komen, niet mooi voor de foto. Lotte duikt vandaag niet dus ik hoef alleen de gids in de gaten te houden die al snel een geel Flores zeepaardje zit, ik schiet een foto en dan geeft het zeepaardje het ook op wat betreft de stroming, we zien hem voorbij komen met een nieuw snelheidsrecord en laten het er maar bij.
We zwemmen een paar meter en ankeren dan weer met ons stokje, Eerst het masker maar eens leegblazen want veel zien doe ik al niet meer. Vlak naast met zit een Spotted Dendrodoris, een mooi oranje slakje met bruine vlekken, een nieuw soort dus die moet toch echt op de foto. Ik kijk onder me door of er niets zit en dump al mijn lucht uit mijn vest zodat ik vast op de bodem kom te liggen, geen koraal hier dus er valt niets kapot te maken. Mijn masker loopt weer vol dus ik trek hem maar wat strakker aan en schiet wat plaatjes. De gids gebaard dat we maar wat ondieper moeten gaan en dat lijkt me een goed plan, iets minder stroming is geen luxe.

Ik zie een octopus zitten, de gids wappert wat met zijn handen en dan blijkt dat het een Blue-Ringed Octopus is, leuk om deze de laatste duik nog een keer te zien! Voordat ik een foto kan maken laat hij zich los en dat doen wij ook maar, niet veel verder blijft hij even stil zitten en kunnen we hem goed bekijken. De gids heeft ondertussen de andere gids ook al bij zich geroepen zodat iedereen heb kan zien, ik maak wat foto’s en geef het sein aan de volgende fotograaf, geen schouderklopjes en vin trekken hier, iedereen wacht netjes op zijn beurt.
Ik rust even op het zand en zie naast me een Lisa’s Mantis Shrimp in zijn holletje zitten, beschut en buiten de stroming komen zijn 2 ogen boven het zand uit om te kijken wat ik kom doen. Alleen zijn ogen zijn al bijzonder om naar te kijken, ovale bruine bolletjes met witte stippen.

Tamrin gebaard dat we weer verder gaan, beetje lucht in het vest en weer tegen de stroming in, een driftduik is hier niet mogelijk want dan kom je een kilometer verder weer boven. We zitten ondertussen op 7 meter en de stroming lijkt wat af te nemen, op een grote blauwe zeester zitten weer 2 Harlequin Shrimps en over het zand loopt en Two Horn Box Crab die een maaltje naar binnen werkt en mooi poseert voor de camera.

Ik kijk op mijn computer er er zitten al weer 65 minuten op dus langzaam duiken we richting de boot, er zit een groepje duikers ergens naar te kijken en we sluiten toch maar aan. Van een afstandje zie ik een groen beestje zitten van 5mm groot, geen flauw benul wat. De rest zwemt weg en ik maak een aantal foto’s, op de boot hoor ik dat het een Hairy Shrimp is, in het boek staat hij als Algae Shrimp. Zelfs op de foto is lastig te zien hoe het garnaalje in elkaar steekt. Voldaan klimmen we weer aan boord, dat was de laatste duik deze vakantie.
Aangekomen op het resort snel onder douche door en wat eten, we gaan zo richting het vaste land voor de Tangkoko National Park tour, 15 minuten met de boot en een uurtje met de auto, lijkt lang maar je ziet hier zoveel aan de kant van de weg dat je je geen minuut verveelt.

We komen aan bij het Tangkoko park, de chauffeur regelt de betaling, omgerekend gaat het om enkele euro’s en we krijgen een gids toegewezen. We lopen eerst over een aangelegd pad, persoonlijk vind ik dit altijd jammer, ik loop liever door het bos zelf. Al snel blijkt dat de gids ook geen woord Engels spreekt dus het wordt een rustig tochtje. Na 20 minuten wijken we af van het grote pad en komen een groepje zwarte makaken tegen, apen van ongeveer 60cm hoog. Rambo 2 heet de leider en al snel komt de hele groep eraan. Rond de 60 apen omringen ons, rennen rond, zijn aan het spelen en zo hier en daar maken ze wat ruzie. We volgen ze dieper het bos in en als we ze voorzichtig naderen kunnen we tot een meter in de buurt komen. Toch wel erg bijzonder dit.
De apen zullen wel gewend zijn aan mensen maar het is niet zo dat ze naar je toe komen en aan je spullen gaan zitten, daar ben ik blij om want dat onnatuurlijke gedrag verpest het altijd voor mij. We volgen ze 15 minuten het bos in en ik kan mooie foto’s maken van een moeder aap met haar jong. Boven ons slingeren ze door de bomen en maken ze veel herrie, een mooi schouwspel.
We lopen weer terug naar een van de hoofdpaden waar af en toe wat lokale bewoners langskomen op de fiets of brommer. We gaan nu opzoek naar het aapje waarvoor we hier gekomen zijn. Het Tarsius aapje is een spookdiertje dat leeft tussen de bamboe en zich verschuilt in bomen en vaak alleen wat later op de dag tevoorschijn komt. Het is maar een klein beestje, een goede 10cm groot met een lange dunne staart, lijkt wat op een rat met een groter hoofd en opvallend grote ogen. Sulawesi is één van de weinige plekken waar hij voorkomt.

We vervolgen onze weg en lopen tussen grote bomen met gewervelde wortels en andere bijzondere bomen en planten richting 1 bepaalde boom waar het aapje zou zitten. De gids zoekt hem maar we zien hem niet, met een stok wordt er onderin de boom gerammeld en op 3 meter hoogte komen 2 Tarsius aapjes tevoorschijn. Wat een grappige diertjes op te zien! Jammer dat ze zo hoog zitten en snel weer de boom in kruipen. Ze komen er nog een paar keer uit en we schieten wat foto’s. We stellen een aantal vragen aan de gids maar een antwoord zit er helaas niet in, jammer want wij willen altijd van alles weten.

We lopen weer terug, steken het pad over en lopen weer het bos in waar een klein schuurtje staat, er zitten jonge schildpadden in, met handen en voeten komen we erachter dat schildpadden een paar meter verderop op het strand eieren leggen en dat ze de schildpadjes wat laten opgroeien voordat ze terug de oceaan in gaan, er zit ook een research centrum maar deze is gesloten en zo te zien ook niet openbaar voor bezoek. We vreemd dat je het ene moment nog in een dicht bos loopt en het volgende moment op het strand staat en vanaf Noord Sulawesi het eiland Bangka zit liggen waar we een week geleden nog zaten.
Hierna is de tour ook afgelopen, het was leuk om de apen te zien maar jammer dat er geen Engelse uitleg bij zat en dat het park in onze ogen iets te “gemaakt” is. Misschien dat we geluk hadden maar we zijn vrijwel geen andere toeristen tegen gekomen want anders krijg je toch een beetje een dierentuin idee.

Het einde van de vakantie en dus ook het einde van dit verslag. Ik kan een trip naar Murex Bangka Resort & NAD Lembeh aan iedereen aanraden. 2 hele verschillende plekken en toch zo dicht bij elkaar, een leuke afwisseling. Ook al ben je misschien niet direct een macro fan, hier wordt je er wel een door alle kleine schitterende beestjes!

Alle overige foto’s zijn te vinden op mijn website: www.duukn.nl
Murex Bangka resort: www.murexdive.com/resorts/murex-bangka
NAD Lembeh: www.nad-lembeh.com