Adrenalinekick in Malediven

Hanifaru Bay – de nieuwe hotspot in de Malediven die wereldwijd volop in de belangstelling staat. Cora en Casper Douma lieten zich verleiden en gingen erheen.

Het verhaal gaat.. dat iemand met een klein vliegtuigje toevallig over Hanifaru Bay vloog naar beneden keek en dacht: «Wat is dit?» Een enorme hoeveelheid cirkelende manta’s bij elkaar! En zo werd Hanifaru bekend bij het publiek. Een kleine baai waar het plankton zich verzamelt en manta’s en walvishaaien in grote aantallen aantrekt.

Vanaf het moment dat Hanifaru Bay werd aangeboden in Nederland via Dive and Travel hebben wij geen seconde meer getwijfeld. Boeken en wel direct. Zo gezegd, zo gedaan.

Koffie, thee, briefing!

Wij zijn er! Op het vliegveld verzamelen we bij Bas van der Mee, die deze trip organiseert. De boot is niet luxe maar wel van alles voorzien wat je nodig hebt. De hutten met stapelbedden zijn vrij klein. De douche en de wc ook. Ja, wij zijn weer aan boord van een schip. Het voelt wel weer lekker. De deining van de boot, wiegen in je bed, dat permanente laagje zilt op je lijf. Mijn benen moeten weer even wennen. Het lijkt wel of je in een permanente staat van dronkenschap verkeert.

Op de dag van aankomst wordt de check dive gemaakt bij Manta Point. De reis was vermoeiend geweest en iedereen zit aardig stuk. De duik is pittig. Drie mensen komen ziek boven, verzengende hoofdpijn, braken, misselijkheid. Niet leuk voor hen om zo de duikweek te beginnen. Eigenlijk zou die checkdive op de dag van aankomst anders moeten. Maar de stroming is hier verraderlijk. Het is heel lastig plannen. Wij gaan nu richting springtij en dat zorgt voor nog zwaardere en onvoorspelbare stromingen.
Helaas treffen wij dit keer geen manta, wel komt er bij de veiligheidsstop één voorbij. Maar wat een leven! Haaien, adelaarsroggen, schildpadden, allerlei soorten vis in grote groepen, tonijn. Ja, het duiken is heftig maar mooi!

De afgelopen 2 live-aboards hebben Hanifaru Bay niet aan kunnen doen vanwege het weer. Nu is het voor ons springtij afwachten en hopen dat de vooruitzichten kloppen. De wind zal vanaf zondag gaan minderen aldus de voorspelling. Fingers crossed. Daarvoor komen wij hier!
Na terugkomst van de duik en diner wordt het al snel rustig. Rond negen uur ligt iedereen in zijn bedje waarna wij om half zes geroepen worden met «Koffie, thee, briefing!»

Een live-aboard is een duikbootcamp. Opstaan en gaan slapen met het ritme van de zon. Half zes op…rond negen uur op zijn laatst naar je mandje. Drie duiken per dag in de stroming, zwaar maar leuk!

Bikini met muts

Deze dag weinig stroming en heerlijk om te doen! Drie manta’s bij Manta Point, tijgerkoraalkrabje, enorme tonijn. Mooi de tijd zo om te wennen aan de omstandigheden, goed uitloden, je uitrusting perfectioneren, met camera te water springen, met de deco boei oefenen, het water inspringen in rap tempo, klaar zitten en gaan voor als er straks duiken worden gemaakt bij channels en thila’s.

Voor je oren is een muts echt nodig als je in het najaar de trip maakt. De wind waait hard en voelt niet fijn aan. Ik loop hier dus bij 30 graden in bikini met muts! Geen gezicht, wel effectief.

Hanifaru Bay, Baa Atoll

Ja, wij gaan! Wij zijn nu de eerste boot die het lukt om de oversteek te maken. De wind is gezakt naar acceptabel, de stroming is over zijn sterkste punt. We gaan het proberen. Blijkt dat het buiten de baai toch nog te wild is, dan gaan we terug.

Na een kleine 6 uur komen we aan. Je voelt de spanning in de groep stijgen. Gaat het nu dan toch echt gebeuren? De dhoni komt er ook aan, direct omkleden en op naar die befaamde baai. We plonsen erin met het hart in de keel! Het zicht is slecht. Het lijkt Zeeland wel. Groen en melkachtig. We zwemmen op koersje 270 uit en komen al gauw bij een poetsstation waar 5 manta’s cirkelen. Ze komen zo dichtbij dat je het idee hebt dat je moet bukken om ze niet te raken. Wat een prachtige dieren zijn het.

Wij maken nog 3 duiken en het zit niet mee. De honderden manta’s blijven weg. Het zijn er maar 2 of slechts 1. We weten in ieder geval dat je moet duiken bij ingaande stroming, dan komt de plankton mee de baai in. Maar of de dieren er zijn, is afhankelijk van heel veel factoren. Waarschijnlijk is het door de langdurige storm te onrustig en hebben de dieren zich verspreid. Tja de natuur, die laat zich niet dwingen! Dat is de gok die je maakt.

In overleg met de groep wordt besloten dat wij naar het Zuid Ari Atol gaan oversteken. Het is gelukt om Hanifaru aan te doen. Helaas waren de manta’s er niet in de gehoopte grote aantallen. Jammer! Natuurlijk is het een teleurstelling. Het idee om omringd te zijn door zo veel manta’s is waanzinnig, maar ja wat doe je eraan. Wij hebben het geprobeerd en het is jammer genoeg niet gelukt. Been there, not done it!

Op naar het Ari Atol. Wij gaan duiken op Rashdoo. Wat een prachtige stek. Het ziet er uit als een bergkam. Aan de ene zijde gaat het zo een 200 meter de diepte in. De andere zijde zie je een zandvlakte op zo een meter of 30. Het rif wordt bevolkt door duizenden blauwe trekkersvisjes en nog veel meer kleine rifvissen. Het is een drukte van belang. Wij duiken met de zon loodrecht boven het rif. Het is kraakhelder. Aan de diepe kant nestel ik mij in het rif waar 15 grijze rifhaaien patrouilleren. Je kan mij daar uren laten zitten….

Later op de dag dezelfde duik. Je merkt dat de namiddag nadert. De sfeer op het rif is veranderd. De vissen zijn onrustiger. Nog even en de jacht gaat plaatsvinden. Ik nestel mij weer op hetzelfde plekje, de haaien zijn er nog. De jagers op rifvissen ook. Terwijl de haaien rondzwemmen, doen de jagers soms een uitval. Ik voel met een klap de vissen tegen mijn been slaan. Op zoek naar veiligheid. Wauw, wat een adrenalinekick!

De groep raakt meer gewend aan het duiken hier. Iedereen zit op tijd klaar en springt steeds sneller en kan zich beter in het rif verstoppen. De standaardduikregels zijn hier niet van toepassing. Je springt met een leeg trimvest het water in en duikt met je hoofd direct naar beneden om zo snel mogelijk de afdaling te maken. Bij sterke stroming moet je geen vinslag maken maar je met je handen aan het rif vooruit trekken. Dat is de grootste zonde op iedere andere duikplaats. Je duikt hier dan ook met handschoenen. Op je buddy wachten? Nee, die moet je beneden op de thila maar opzoeken. Een snelle afdaling is een must, anders mis je de Thila of beland je te ver aan het einde en moet je heel lang jezelf vooruittrekken om bij het stroompunt te komen.

De bedoeling is dat je het stroompunt opzoekt. Een thila is een eiland dat tussen de 8 en 23 meter onder water begint. De stroming splitst aan het begin van de thila – dit is het stroompunt. Links en rechts is het rustiger en vind je alle grote vis!

Wij duiken op Kondooma Thila. Het zal stromen. Op de schaal van 0-10 is dit een 8. Er wordt aangeraden om de camera’s maar thuis te laten dit keer. Je zal je handen nodig hebben om houvast te zoeken op het rif. Ik voel een lekkere spanning in mijn lijf.
De kapitein roept: OK JUMP! Zo snel mogelijk achter elkaar aan het water in. Ik ben de vierde en dus laatste van mijn rijtje. Ik houd mijn neus permanent vast terwijl ik zo hard mogelijk naar beneden vin. Ik zie alleen maar blauw en het lijkt alsof er bijna geen stroming staat totdat ik in de diepte de thila zie verschijnen die in razend tempo onder mij doorschiet. Nog harder trappen! Ik moet er komen! Ik sla mijn handen in het rif. Casper zie ik zo’n 20 meter voor mij. Ik klim moeizaam naar hem toe. Oppassen voor de kleine murenes – deze kleine zwartwangmurenes zijn agressief en territoriaal. Op een andere duik ben ik al flink gebeten, dwars door mijn 3 mm handschoen heen ben ik 2 sneetjes rijker. Ha, ha.

Ik heb Casper bereikt en nu maar verder naar de punt. Wij zijn er bijna en ondertussen klimmen wij ook naar rechts. De stroming is zo sterk dat ik het bijna niet kan houden. Aan de zijkant aangekomen pak ik de rand van het rif en probeer over de rand te kijken. De stroming blaast mij echt bijna weg en ik kan dit qua kracht niet lang volhouden. Ik zie geen jacks. Wij laten los om met een rotgang weggeblazen te worden.

Op zoek naar het haaienpunt. Ik zie een mooie uitstulping waar ik op gok. Ik pak het met beide handen en mijn lijf slaat direct 180 graden mee in de stroming. Daar hangen wij dan als een vlaggetje in een storm. Dit is net een achtbaan, wauw, wat een kick! Geen haaien dit keer, wel adelaarsroggen.
De lucht gaat hard. Wij laten los en driften mee. Decoboei oplaten want het rif is inmiddels weg en wij zitten in het blauw. Mijn pak zit onder de vlekken maar dit is echt zo vet kicken. Je moet niet iedere dag zo’n duik maken maar zo nu en dan is dit echt heeeel erg leuk!

Wij hebben veel mooie duiken gemaakt. De Malediven blijven een prachtige bestemming voor waanzinnige duiken. Heb je de mogelijkheid om Hanifaru Bay aan te doen, doe dit! Je kan het geluk aan je zijde hebben en dan heb je een ‘once in a lifetime’ ervaring. Maar wees reëel. Je kan de natuur niet naar je hand zetten – een beetje geluk heb je nodig.