20.000 mijlen onder de zee – Nieuwe soorten
Marloes daalt af in de Curasub. Het is niet zomaar een toertje. Er wordt gezocht naar nieuwe soorten. Deel 2 van haar avontuur onder de zee.
Terwijl het licht langzaam afneemt naarmate we dieper gaan, verschijnen er twee donkere schaduwen even voor ons uit. De lichten van de Curasub gaan aan en we ontdekken twee sleepbootjes, gezellig tegen elkaar aan. Wrakken op meer dan 50 meter diepte en we hebben alle tijd om ze te bekijken, zonder rekening te hoeven houden met luchtvoorraad en decompressielimieten. We varen rustig om de wrakken heen. Wat in eerste instantie op een botsing lijkt, blijkt een heel ander verhaal te zijn. Het eerste sleepbootje is hier werkelijk gezonken. Het tweede werd een stuk ondieper speciaal v
oor duikers afgezonken, maar begon na een hevige storm te schuiven. Het wrak gleed van het rif af en kwam gezellig naast zijn broertje te liggen, samen op een klein zandplaatje in het rif. In de wrakken zien we verschillende grote zeebaarzen schuilen en uiteraard de kleine vissen die een wrak altijd bevolken.
Maar zelfs hiervoor zijn we niet gekomen. We zijn op zoek, naar de nieuwe soorten, die de Curasub samen met het Smithsonian Institution hier vond en determineerde. Zouden we ze zelf ook gaan zien?
Terwijl we verder de diepte inzakken, valt op hoe ongelooflijk behendig piloot Bruce de onderzeeër bestuurt. We zweven vlak langs de wand, zonder deze aan te raken en zonder grote waterbewegingen te veroorzaken. De grote lampen verlichten alles voor ons.
Dan krijgen we nog een extra voorbeeld van de behendigheid van onze piloot. Langs een stuk steile rotswand ontdekt hij op klein richeltje een heremietkreeftje in een langwerpige schelp. Dit is één van de soorten waarvan op dat moment wordt onderzocht of dit een geheel nieuwe soort is, of een variant op een bestaand soort. Voor onderzoek zijn nog meerdere exemplaren nodig en dus moet deze verzameld worden
. De bediening van de armen wordt tevoorschijn gehaald. Er zitten verschillende armen en attributen voor aan de onderzeeër en voor dit kleine heremietkreeftje wordt gekozen voor een slang, waarmee ze het diertje op kunnen zuigen, waarna het in een apart bakje aan de buitenkant van de onderzeeër terecht komt. Langzaam varen we nog dichter naar de wand en terwijl piloot Bruce de onderzeeër op zijn plek houd, bedient Dutch de slang en wordt het beestje met een behendige beweging verzameld.
We bevinden ons inmiddels op ruim 150 meter diepte en tot mijn grote verbazing, komen we nog steeds af en toe Koraalduivels tegen! Terwijl het Lionfish Elimination Team zijn best doet om deze dieren die het ecosysteem verstoren, omdat ze hier niet thuis horen, te vangen, blijken ze ook op grote diepte, waar duikers niet kunnen komen, te kunnen leven.
De steile wand is hier begroeid met diepzeegorgonen en Glassponzen, alleen verlicht door onze lampen. We dalen door, want Dutch is op het idee gekomen het wrakje van een vissersbootje dat ze laatst bij toeval tegenkwamen te gaan lokaliseren. Geschatte diepte: 225 meter. We dalen langzaam verder….
Wordt vervolgd….
