Inloggen

Wachtwoord vergeten?

Blog / Foto en film

Van zeehond tot slak

Een week duiken in Schotland. Deze dag spelen zeehonden en slakjes de hoofdrol.

Natuurlijk start de dag met een typisch Engels ontbijt. Ethel en haar ploeg doen fantastisch werk en proberen iedereen een persoonlijk ontbijtje voor te schotelen.
Een late start vandaag – we gaan dan ook op bezoek bij de seals.  De duikstek Brissits nabij Eyemouth, een zeehondenkolonie van zo’n 70 stuks. De wind zit even tegen, een echt westenwind, lateraal met de kust, zorgt voor een sterke stroming en zwaar duiken. Mijn vrouwtje beslist wijselijk om aan boord te blijven. Op het einde van de duik kom ik ook een beetje in de problemen om de boot te grijpen.

RTEmagicC_Eyemouth_Gery_2B_01.jpgRTEmagicC_Eyemouth_Gery_2C_02.jpgDeze duik probeer ik een nieuw lensje uit,  een voorzetlens die een wide angle effect bij een gewone lens teweeg zou brengen. Mijn Nikkor lens 35 mm  + Opteka 0.35x High Definition II Wide Angle Panoramic Macro Fisheye Lens for Digital Cameras. Het effect is leuk, snel voor het fotograferen van de zeehonden. Maar geeft toch de nodige vertekening in de hoeken, en het echte macro-effect mis ik behoorlijk.
Bij de foto’s zie je een zee-egel op het aanwezige kelp.  Dit is zowat het dichtste dat je kunt komen.

De zeehonden zijn niet echt tam, maar komen wel nieuwsgierig kijken naar de duikers.  De verschillende fotografen worden gewikt en gewogen en kregen diverse bezoekjes.  Ian, schipper van dienst en de hele week onze vaste kapitein, had de tip gegeven om te blijven liggen en de zeehonden te laten komen.
Met genoegen pas ik dat dan ook toe en inderdaad de leukste foto’s neem ik bij de derde passage. Een nieuwsgierige bezoeker komt me even bekijken en is lief genoeg om te poseren.

RTEmagicC_Eyemouth_Gery_2D.jpgRTEmagicC_Eyemouth_Gery_2E_01.jpgIn de namiddag doen we een duik op duikstek The Brander, een paradijs voor slakjes, en ik krijg dan een zevental verschillende slakjes te zien. Helaas is het lensje te beperkt om slakjes te fotograferen. Het enige dat ik redelijk op beeld krijg, zijn de talrijk aanwezige dahlia’s die in alle spleten terug te vinden zijn.

Morgen beter – op het programma staat dan het wrak ‘The Glanmire ‘. Dertig meter diep dus… nitrox en volle flessen…

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met * zijn verplicht *

Nieuwsbrief