Inloggen

Wachtwoord vergeten?

Blog / Duiken

Women of honour

De beroepsduikopleiding van Floor en Klaudie loopt op zijn einde. Blog nummer zes over stikstofnarcose, Donald Duck én de afronding.


Diver Bravo (Bartelink) en diver Delta (Driessen), today you’re going to do the flange task’. Floor en ik kijken elkaar niet begrijpend aan en pakken het woordenboek erbij. De vertaling van flange is ‘flens’. Ehhh… nog steeds geen idee waar instructeur Ben het over heeft. Even googlen. Aha, het gaat om een connectieconstructie tussen twee buizen die door middel van bouten, moeren en ringen aan elkaar worden gezet. Het is de bedoeling dat wij onder water 24 moeren losdraaien en de ringen aan de andere kant bevestigen. Leuk!

Klaudie-en-Floor-Blog6_Schotand (1)Sleutelen
Floor en ik liggen in het water onder de boot en zien elkaar niet. De flens zit in een zwarte zak waar een lijn omheen gewikkeld zit. Ik rol de lijn af, haal de zware flens eruit en zit in een grote stofwolk. Oef, als ik straks maar geen onderdelen kwijtraak. Ik pak de twee grote steeksleutels en ga heel geconcentreerd aan de slag. Nadat een kwartiertje sleutelen, moet ik ineens grinniken om de gedachte dat ik nu wel erg lijk op Cuda Gooding in de speelfilm Men of honor. Hij moet zich als duiker bewijzen in het leger en het spannendste moment is als hij onder water ook een soort flens in elkaar sleutelt terwijl hij onderkoelt raakt en het avond en dus donkerder wordt.

Hoe gaat zo’n taak nou onder water? Het is alsof je met een gasmasker op en ovenhandschoenen aan een heel klein schroefdeksel op een potje moet draaien en het duurt dus even voordat ik de slag te pakken heb. Shit, ik laat een moer vallen! Hij valt gelukkig in een grote schelp en ik krijg ‘m op de juiste plaats. Na een beetje geklungel krijg ik de slag te pakken en na 20 minuten ben ik al op de helft. Binnen 30 minuten heb ik de taak volbracht. Nu nog de flens terug in de zak en het touw er weer strak omheen. Ik geef een ruk aan m’n gidslijn en krijg direct antwoord. Met vier rukken vraag ik of ik naar boven mag. Het signaal wordt bevestigd. Als ik aan boord stap, zie ik bubbels van Floor in het water. Zij komt tien minuten later aan het oppervlak. Behalve met de flens is ze ook bezig geweest met het filmen van de hele handeling vanuit verschillende hoeken: leuk voor later!

Klaudie-en-Floor-Blog6_Schotand (3)  Klaudie-en-Floor-Blog6_Schotand (4)

Dronken
Een dag later maken we een duik naar 42 meter. Onze vijftigste duik van de opleiding. Ditmaal puur voor de ervaring een droge duik met spijkerbroek en twee truien in de decompressietank. De tank wordt langzaam onder druk gezet en we moeten voortdurend onze oren klaren. Op diepte vraagt de supervisor mij wie de koningin van Nederland is en of ik de naam van achter naar voren in het Engels fonetisch alfabet wil spellen. Ik ben zo dronken als wat van de stikstofnarcose. De tranen lopen over onze wangen als ik met een rare hoge Donald Duck-stem spel: “Alfa, Mike, India, X-ray, Alfa, Mike… “. We doen nog wat spellingen en rekensommen. Ongelooflijk lastig op deze diepte.

De laatste en tevens examendag van de opleiding is aangebroken. We krijgen de volgende instructies: ‘niet trommelen met je vingers op tafel, niet met je pen klikken, niet zuchten en ook niet aan de ander vragen of ie ook koffie wil’. De enveloppen worden om 9:00 geopend. Vier examens rollen eruit (US Navy tables, Scuba, Academic skills, Diver at work) en voor elk krijgen we maximaal anderhalf uur de tijd. We gaan er beiden vlot door heen en om 12:00 leggen we onze pennen neer.

Klaudie-en-Floor-Blog6_Schotand (2)Byebye
Terwijl onze examens worden nagekeken, maken wij onze laatste twee duiken. De minuten hebben we nog nodig om ons in Nederland te laten inschalen. Als we terugkomen van de duik horen we de verlossende woorden: ‘Girls, you made it!’. We omhelzen elkaar (toegegeven met een brokje in de keel). Een bijzonder moment na 17 dagen keihard te werken. Onze instructeurs hijsen ons in een Puffin trui en muts en wij trakteren op heerlijke cupcakes. We realiseren ons plotseling dat daarmee het afscheid van deze sympathieke mensen nadert en dat dit dan ook betekent: byebye hertjes in de tuin, byebye havermoutpap, byebye vogeltjes ’s morgens vroeg, byebye zonsopkomst en ondergang, byebye mooie sneeuwbergen, byebye spiraalbedden, byebye harde stoelen, Byebye versleten appartement, byebye alcoholonthouding (en welcome pub!), byebye dronken Schot die in de pub van zijn kruk dondert, byebye kou lijden, byebye baby snotolf, byebye rog en byebye mooie oprolkreeften!  The ‘women of honor’ go back to Holland!

1 reactie

  1. Hele mooi blog Klaudie! Women of honor indeed!!

    REAGEREN

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met * zijn verplicht *

Nieuwsbrief