Dirk Van den Bergh – Waarschuwing: niet voor gevoelige kijkers!

Anderen gaan naar Afrika voor de Big Five, duikreporter Dirk gaat naar de Bergse Diepsluis voor de Little Three: sepia, sepiola en pijlinktvis!

Datum:  22 september 2016
Duiklocatie: Bergse Diepsluis

Om 14.21 uur heeft de herfstequinox plaatsgehad en onze eerste herfstduik van 2016 wordt een nachtduik bij de Bergse Diepsluis. Mijn buddy is Maurits Kolsteren, een kolos van een vent (voor wie Roan Stoel kent: nóg imposanter …), het grootste lawaai van duikclub Argonauta, maar onder water de rust zelve!

Terwijl we ons aan de waterkant aan het klaarmaken zijn zie ik rechts van de trap beweging aan de oppervlakte. We wilden naar links vertrekken, maar ik fluister in Maurits zijn oor (om te vermijden dat alle buddyparen daarheen gaan) dat er rechts waarschijnlijk vissen zitten. Dus eerst daarheen!

We steken ons hoofd nog maar net onder water en we hebben al prijs! Het is een gewonde harder. Terwijl ik hem aan het filmen ben zie ik hoe hij aan die wonden komt: terwijl hij op de bodem ligt trekt een krab een schub van zijn lijf en peutert met zijn scharen in de levende vis! Echte hooligans die krabben: even verder zien we er eentje met een grondel tussen zijn scharen: in de ene het lijf en in de andere de kop waaraan hij aan te peuzelen is … Hij draait die kop met de ogen mooi naar de camera … griezelig!

Maurits ziet een sepia. In het ondiepe gedeelte zitten ook veel paardenanemonen, heremietkreeftjes en zeenaalden. Daar: een paling! En nog één en nog één … het wemelt er gewoon van de palingen! De groene wierslakjes en de hooiwagenkrabben zijn ook van de partij. Maurits doet teken met zijn lamp: een tong. Ik heb deze vis al dikwijls op mijn bord gehad en nu zie ik voor het eerst waar hij zijn naam aan te danken heeft: lijkt inderdaad van voor op een tong. Grappig toch die ogen en mond die aan dezelfde kant staan! Een kreeft is aan het jagen en een krab laat zich niet beetnemen. Ik kan een mooi beeld maken van een visje met op de achtergrond een paardenanemoon. Het visje ga ik voorlopig determineren als een koornaarvis. Is er iemand die dit kan bevestigen? Even later probeert een krab hem te vangen, maar dat mislukt! We zien krabben en grondels die zich verschuilen in oesters: als bescherming of loerend op een prooi?

Plots zie ik Maurits hevige bewegingen maken. Hij heeft de stuipen toch niet zeker? Gelukkig niet! Hij probeert de vieze borstelwormen van zich af te houden. En dan hét moment van de duik voor mij: Maurits vindt een pijlinktvisje! Bij mijn eerste nachtduik als les voor mijn 1* had mijn instructeur Bas dit ook al eens aangewezen, maar toen had ik niet door wat er te zien was. Nu zie ik het voor het eerst in levende lijve. Heel moeilijk om te filmen, klein en beweeglijk.

We zijn nu al 90 minuten onder water en met al wat er te zien was niet dieper geweest dan 4,5 meter. Zullen we maar eens aan de oppervlakte gaan kijken waar we ons bevinden? De trap ligt een eind links van ons. Geen probleem: ik heb nog 62 bar over. We zwemmen ondiep naar de trap. Ondertussen worden we bestookt door de borstelwormen. Ik kom netjes met 47 bar aan de trap, maar dan doet Maurits weer teken: hij heeft een sepiola gezien! Nu hebben we de drie inktvissen van de Oosterschelde in één duik gezien: sepia, sepiola en pijlinktvis! Dat beestje houdt ons nog een hele tijd bezig: ook moeilijk om in beeld te houden!

Na 110 minuten komen we boven. Wat een geweldige duik was dit! Ik denk dat er nog veel nachtduiken zullen volgen … Bedankt Maurits voor het vinden van de Little Three en de mooie, rustige duik!